Ανταλλάσσοντας την ευθύγραμμη γεωμετρία του υφιστάμενου σπιτιού του κτιρίου με μια αρχιτεκτονική γλώσσα καμπυλών και κύκλων, μια σαρωτική πρόσοψη από λευκά βαμμένα τούβλα, περιτυλίγεται γύρω από μια καινούργια πισίνα για να δημιουργήσει μια  αυλή που συνδέει το ανακαινισμένο σπίτι με το παλιό.. Η παιχνιδιάρικη φορμα του εξωτερικού χώρου μεταφέρεται στο εσωτερικό, όπου μια ήπια παλέτα από υφές και χρώματα ενώνουν το ανακαινισμένο σπίτι και το νέο με ένα λεπτό εκλεπτυσμό.Το προξεκτ αυτό είναι μια αλλαγή και προσθήκη σε ένα απο τα στερεοτυπα weatherboard Edwardian σπίτια της Μελβούρνης. Το πίσω μέρος του σπιτιού βλέπει νότια, όπου υπάρχει ένας υπέροχος κήπος. Ανακαινίστηκε και επαναπροσδιορίστηκε το υπάρχον σπίτι και προστέθηκε ένα νέο κτίριο-pavillion που χωρίζεται από το αρχικό από μια εσωτερική αυλή με την πισίνα. Αυτή η συμβατική προσέγγιση αναζωογονείται με την εκτόπιση των προσδοκιών της επέκτασης της αυλής. Αυτό έγινε μέσα από μια περίεργη προσέγγιση, μια ισορροπημένη σχέση μεταξύ κήπου και εσωτερικού χώρου και μια λεπτομερή και εκλεπτυσμένη προσέγγιση της υφής, του χρώματος και του σχεδίου.

Παρόλο που η αναφορά για το έργο δεν αμφισβητεί το πρότυπο του οικογενειακού σπιτιού όσον αφορά τις απαιτήσεις διαμονής, οι πελάτες αυτοί το νέο κονσεπτ να παραδοθεί με εκφραστικό, συναρπαστικό και αξέχαστο τρόπο. Το πιο θεμελιώδες στοιχείο του συνόλου είναι ίσως η πισίνα. Η πρόκληση της ενσωμάτωσης των πισίνων σε οικιακά περιβάλλοντα αυξάνεται κάθε χρόνο με νέους κανονισμούς που θελουν την αμεσότητα στο νερό πιο ευκολη. Η λύση δόθηκε με μια κεντρική ζώνη νερού μέσω μιας στρογγυλης πισίνας στην πρόσοψη του κτιρίου. Η πισίνα προκαλεί σκόπιμα κάποιο σκοπό - είναι στρογγυλή, συμπαγής, βαθιά, σκοτεινή,  είναι φανταστική για χρήση καθ 'όλη τη διάρκεια του χρόνου με διάφορους σκοπούς, κολύμπι για το καλοκαίρι, μια σκοτεινή λίμνη που αντανακλά την πρόσοψη το χειμώνα. Η ορατότητα του νερού προς το εσωτερικό είναι άμεση και δραματική με την αίσθηση ότι η άκρη του κτιρίου βυθίζεται σε μια βαθιά πισίνα. Αυτές οι εικόνες είναι σκόπιμες και φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα ποιητικό σκηνικό, χωρίς να είναι συγκεκριμένο - ένα περιβάλλον που να “εκνευρίζεται” από τα πράγματα της πόλη μας και στη φαντασία .

Η σχεδιαστική προσέγγιση του Caroline House χαρακτηρίζεται καλύτερα από μια εκκεντρική τυπική ποιότητα που φιλοξενεί το σύνθετο πρόγραμμα ενός οικογενειακού σπιτιού αποτελεσματικά και άνετα. Οι λειτουργικές πτυχές δεν ταράζονται από τις παιχνιδιάρικες μορφές - η αυλή είναι σε θέση να εκπληρώσει τις συμβατικές απαιτήσεις του ηλιακού σχεδιασμού: διασταυρούμενος αερισμός, βόρειος προσανατολισμός προς τα πίσω δωμάτια και πολλαπλές πτυχές κήπου. Η συμπερίληψη μιας πισίνας στην αυλή ενισχύει τη λειτουργία της - έχοντας διακοσμητική παρουσία καθ 'όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά και παρέχοντας αποτελέσματα ψύξης το καλοκαίρι. Το βασικό καμπύλο τοίχωμα επιτρέπει την ύπαρξη ενός στρώματος και ενός λεπτού εσωτερικού χώρου και ενός δραματικού και συναρπαστικού εξωτερικού χώρου. Ο πρώτος όροφος είναι μονολιθικά επιστρωμένος με μια ξύλινη επένδυση ως αντίθετο σημείο στα αντληθέντα επίπεδα πατώματα και περιλαμβάνει και ένα μπαλκόνι που χρησιμοποιεί τις αρχές του Jali - μια διαχωρισμένη ζώνη με αποκαλυμμένες απόψεις. Μια σχολαστική και ολοκληρωμένη προσέγγιση στο εσωτερικό ενώνει τα παλιά δωμάτια με τα νέα και οδηγεί σε μια αφηγηματική εμπειρία που προσφέρει στιγμές απόλαυσης και ανακάλυψης μέσα σε μια μοναδική αισθητική.

Τα σπίτια αυτά είναι ένα statement κομμάτι του αυστραλιανού τοπίου (το οριζόντιο πρότυπο των λευκών ξύλινων σανίδων αποτελούν την επιτομή της προαστιακής γοητείας.) Οι αρχιτέκτονες επέλεξαν μια ξεχωριστή αλλά ταυτόχρονα στοιχειακή οπτική γλώσσα, αντικαθιστώντας τις λευκές σανίδες με λευκά τούβλα, ευθείες γραμμές για να δημιουργησουν σαρωτικές καμπύλες και τα κανονικά παράθυρα και πόρτες με στρογγυλά παράθυρα και αψιδωτές πόρτες. Και ενώ η πρόσοψη που συνδέει τη νέα προέκταση με το μονόχωρο σπίτι με ξύλινα πλαίσια δεν μπορεί να διαφέρει περισσότερο από την ιδιαίτερη ευαισθησία του τελευταίου, εξακολουθεί να μοιράζεται την ίδια τυπική ποιότητα και μονοχρωματική λιτότητα. Σε αντίθεση με τη χωριστή διάταξη του υφιστάμενου σπιτιού, το οποίο σήμερα στεγάζει σε δύο υπνοδωμάτια, το ισόγειο ως ενιαίο καθιστικό με μια άνετη γωνιά, τραπεζαρία και κουζίνα, και το υπνοδωμάτιο με χώρο μελέτης στον πρώτο όροφο. Μια χρωματική παλέτα από λευκά βαμμένα τούβλα, λεπτα μπεζ κεραμίδια, ξύλινες επενδύσεις από ξύλο και σκούρο γκρι terrazzo δάπεδο, ο χώρος είναι ένα πρότυπο της ηρεμίας και πολυτέλειας, μέσα από την παιχνιδιάρικη καμπυλότητα της αρχιτεκτονικής, τη ζωντάνια της μεταλλικής σκάλας με ένα πράσινο χρώμα. 

source www.kennedynolan.com.au