Παγκόσμια ημέρα του παιδιού
Τέτοιες μέρες, τα ΜΜΕ προβάλλουν κατά κόρον τη δυστυχία των παιδιών, τακτοποιημένη σε νούμερα... Εκατομμύρια παιδιά, σε ολόκληρο τον κόσμο, ζουν σε άθλιες συνθήκες, όπως είναι η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός.
Η παιδική εργασία αποτελεί παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του παιδιού και έχει αποδειχθεί ότι εμποδίζει την ανάπτυξη τους, οδηγώντας τα δυνητικά σε δια βίου σωματική ή ψυχολογική βλάβη. Έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει μια ισχυρή σχέση μεταξύ φτώχειας και παιδικής εργασίας, ενώ η παιδική εργασία με τη σειρά της διαιωνίζει τη φτώχεια κρατώντας τα παιδιά των φτωχών μακριά από την εκπαίδευση και την προοπτική για κοινωνική άνοδο. Αυτή η μείωση του ανθρώπινου κεφαλαίου έχει συνδεθεί με την επιβράδυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας έδειξε ότι η εξάλειψη της παιδικής εργασίας και η ανάπτυξη της οικονομίας θα μπορούσαν να δημιουργήσουν οικονομικά οφέλη σχεδόν επτά φορές μεγαλύτερα από το κόστος ως επί το πλείστον συνδεδεμένα με επενδύσεις σε καλύτερη εκπαίδευση και κοινωνικές υπηρεσίες.
Στις 20 Νοεμβρίου 1989 υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού», που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Την έχουν επικυρώσει 191 κράτη, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας. Τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών στους τομείς της επιβίωσης, της ανάπτυξης, της προστασίας και της συμμετοχής.
Από τότε, έχουν περάσει 29 χρόνια, αλλά η Χάρτα για τα δικαιώματα του παιδιού παραβιάζεται, χωρίς ποτέ κανείς να λογοδοτήσει γι΄αυτό. Υπάρχουν παιδιά δυο κατηγοριών. Τα τυχερά παιδιά, τυχερά γιατί γεννήθηκαν σε ένα κράτος που αν μη τι άλλο τους προσφέρει τα στοιχειώδη και τα άτυχα, τα μη προνομιούχα, που γεννήθηκαν σε μια χώρα όπου καθημερινά παλεύουν για την επιβίωση τους, που η εκπαίδευση, η ιατρική περίθαλψη, ακόμη και η σίτισή τους δεν είναι δεδομένα. Παιδιά που τα θυμόμαστε στιγμαία μόνο τέτοιες μέρες και ύστερα επιστρέφουμε στην καθημερινότητά μας και στον δικό μας κόσμο. Αν όλοι όμως είχαμε το νου μας στο παιδί, όπως εύστοχα ερμηνεύει ο Παύλος Σιδηρόπουλος, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το υπερασπιστούμε και γλυτώσει, υπάρχει ελπίδα!