Στο ντοκιμαντέρ αποκαλύφθηκαν πολλές άγνωστες πτυχές του μουσικού διαγωνισμού, που ξεκίνησε ως μία μουσική, πολιτιστική συνάντηση των λαών της Ευρωπαϊκής ηπείρου, ενώ σήμερα έχει βγει εκτός Ευρώπης. 

Το ντοκιμαντέρ γνώρισε τεράστια επιτυχία, ενώ παρουσιάστηκαν γεγονότα που μέχρι τότε δεν γνώριζε το κοινό. Πάμε να τα μάθουμε...

Η πρώτη διοργάνωση της Eurovision πραγματοποιήθηκε στο Λουγκάνο της Ελβετίας στις 24 Μαΐου του 1956 με 7 συμμετέχουσες χώρες ενώ νικήτρια αναδείχθηκε η Λιζ Άσσια από την Ελβετία. 

Ένα γεγονός που ξεχωρίζει κατ’ αρχάς, είναι η παρέμβαση όπως λέγεται του Ισπανού δικτάτορα Στρατηγού Φράνκο το 1968 ο οποίος εισηγήθηκε να μην εκπροσωπήσει τη χώρα ένας Ισπανός καλλιτέχνης που ήθελε να τραγουδήσει στα Καταλανικά αλλά τη θέση του να πάρει η τινέιτζερ Massiel  με το «La la la» το οποίο και επικράτησε του μεγάλου φαβορί «Congratulations» του ειδώλου της εποχής του Βρετανού Κλιφ Ρίτσαρντ με 1 ψήφο μόλις διαφορά. Όπως υποστηρίζεται στο ντοκιμαντέρ, ο Φράνκο είχε επιχειρήσει να δωροδοκήσει κάποιες χώρες κυρίως της κεντροανατολικής Ευρώπης ώστε να ψηφίσουν την Ισπανική συμμετοχή.

Πιο πέρα, στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, περίπου στα τέλη του 50',  λέγεται ότι οι Σοβιετικές αρχές φρόντιζαν να προβάλλουν παράσιτα στα σήματα των δυτικοευρωπαϊκών τηλεοράσεων, σαμποτάροντας έτσι τις συμμετοχές τους, ωστόσο και πάλι πολλοί κατάφερναν να παρακολουθήσουν το διαγωνισμό της Eurovision είτε από τη Φινλανδική τηλεόραση είτε κρυφά μέσω του φαν κλαμπ της Εσθονίας.

Στην ιστορία του διαγωνισμού μια χρονιά ισοβάθμησαν 4 χώρες στην 1η θέση και κέρδισαν από κοινού, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ολλανδία και η Αγγλία. Αυτό έγινε το 1969, γεγονός που προκάλεσε τέτοιο θόρυβο και δυσαρέσκεια που την επόμενη χρονιά το 1970, απείχαν από το διαγωνισμό 4 χώρες η Νορβηγία, η Σουηδία, η Φινλανδία και η Πορτογαλία.

Το 1973, η EBU αποφάσισε να συμπεριλάβει στις χώρες που συμμετέχουν στον διαγωνισμό και το Ισραήλ. Η είδηση αυτή, έφερε φόβο για τρομοκρατικό χτύπημα και μάλιστα την βραδιά του τελικού συστήθηκε στο κοινό που βρισκόταν στην αίθουσα για να παρακολουθήσει τον διαγωνισμό να μην μετακινηθούν αλλά να παραμείνουν καθισμένοι ενώ χειροκροτούσαν μιας και οι άνδρες ασφαλείας είχαν εντολή να πυροβολήσουν αν προέκυπτε κάτι.

Την επόμενη χρονιά και συγκεκριμένα το 1974, την Eurovision κέρδισαν οι ABBA με το υπέροχο, «Waterloo». Εκείνη τη χρονιά συμμετείχε μάλιστα για πρώτη φορά και η Ελλάδα με την Μαρινέλλα και το τραγούδι, «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου» όπου τερμάτισε στην 11η θέση. Ενδιαφέρον προκάλεσε ωστόσο η απόφαση της Γαλλίας να αποσύρει την συμμετοχή της, εξαιτίας του θανάτου του Προέδρου Ζορζ Πομπιντού, η κηδεία του οποίου ήταν την ημέρα της Eurovision.

Ένα από τα πιο γνωστά ευτράπελα της ιστορίας του διαγωνισμού. Το 1978, ενώ η Ισραηλινή συμμετοχή βρισκόταν στην σκηνή για την εμφάνιση της, η τηλεόραση της γειτονικής Ιορδανίας, πρόβαλλε εικόνες λουλουδιών αντί την συμμετοχή του Ισραήλ. Όταν μάλιστα άρχισε να φαίνεται ξεκάθαρα ότι θα κέρδιζε το Ισραήλ με το ιστορικό «A ba ni bi» διέκοψε τη μετάδοση και την επομένη μέρα ισχυρίστηκε ότι νικητές ήταν οι Βέλγοι που τελικά τερμάτισαν δεύτεροι!

Η Καναδοελβετίδα Celine Dion 19 χρονών το 1988 που πήρε τη νίκη για την Ελβετία με το «Ne partez pas sans moi» στη Λωζάνη της Ελβετίας δήλωσε αργότερα ότι «της ζήτησαν να εκπροσωπήσει μία χώρα που δεν ήταν καν δική της».

Τέλος το ντοκιμαντέρ, κάνει αναφορά και στη Eurovision που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στις 18 και 20 Μαΐου του 2006 όπου τη νίκη άρπαξαν τα «τέρατα» από τη Φινλανδία, οι Lordi με το «Hard Rock Allelujah», ένα χέβι μέταλ κομμάτι. Ως αποτέλεσμα το 2007 στο Ελσίνκι πολλές από τις συμμετοχές ήταν ροκ τραγούδια!