Στο τηλέφωνο μού είπες πως σκεφτόσουν εδώ και καιρό να γράψεις ένα παιδικό βιβλίο. Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε τελικά να το πράξεις;

Έγραψα το πρώτο προσχέδιο της ιστορίας πριν από 18 περίπου χρόνια, αλλά το φύλαξα σ’ ένα συρτάρι και στο τέλος το ξέχασα εντελώς. Πέρσι, όταν σταμάτησα να διδάσκω full time, το θυμήθηκα και έτσι άρχισα να βελτιώνω εκείνη την ιστορία μέχρι να αισθανθώ πλήρως ικανοποιημένη. Βασικά, είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μου να δημιουργήσω και να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα! 

Γιατί όμως αισθανόσουν αυτή την ανάγκη; Να γράψεις ένα παιδικό βιβλίο; 

Η αγάπη μου για τα βιβλία και το διάβασμα, καθώς και το ότι για πολλά χρόνια ασχολούμαι με τη διδασκαλία. Συν το γεγονός ότι απέκτησα δικά μου παιδιά, με ενθάρρυνε στο να γράψω το «Lucas and the tree».

Από ποιον εμπνεύστηκες για τον ήρωα του βιβλίου σου, τον Lucas; 

Από τον γιο μου τον Lucas, ο οποίος για ένα διάστημα ξυπνούσε συχνά κατά τη διάρκεια της νύχτας εξαιτίας διάφορων κακών ονείρων που έβλεπε στον ύπνο του. 

Να υποθέσω ότι οι πρώτοι αναγνώστες της ιστορίας σου ήταν τα παιδιά σου; 

Ναι, συμπεριλαμβανομένων και των μαθητών μου στο σχολείο. Δεν έχουν ακούσει βέβαια την πιο πρόσφατη εκδοχή, αλλά πιστεύω ότι θα εκτιμήσουν τις αλλαγές που έχω κάνει στην αρχική ιστορία. 

Πώς νιώθεις που βλέπεις την ιστορία σου να μεταμορφώνεται σε εικόνες και στο τέλος να καταλήγει σ΄ένα βιβλίο; Πρέπει να είναι πολύ συναρπαστικό. 

Πραγματικά! Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω. Η Ιωάννα Φιλίππου με τα σχέδια της ζωντάνεψε την ιστορία μου, ενώ η Ιωάννα Χριστοδούλου από την «A bookworm publication» έκανε το όνειρό μου πραγματικότητα! 

Σε αγχώνει το μετά; Τα σχόλια που θα ακούσεις για το βιβλίο και αν θα το αγοράσει ο κόσμος; 

Αυτή η ιστορία είναι γραμμένη μέσα από την καρδιά μου για τα παιδιά. Υπάρχουν δύο σημαντικά μηνύματα που πηγάζουν μέσα από αυτήν και ελπίζω να εκτιμηθούν. Ακόμη και αν δεν συμβεί αυτό, θα έχω κάτι να μοιραστώ στο μέλλον με τα εγγόνια μου. Προσπαθώ να μην έχω οποιαδήποτε προσδοκία. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. 

Ποια μηνύματα δηλαδή δίνεις στα παιδιά; 

Το ένα είναι ότι τα παιδιά πρέπει να έρχονται αντιμέτωπα με τους φόβους τους. Το να τους μοιραστούν με κάποιον, θα τους βοηθήσει στην πραγματικότητα να ανακουφιστούν ως έναν βαθμό και να τους αντιμετωπίσουν. Το άλλο μήνυμα αφορά την καλλιέργεια της αγάπης προς τη φύση, καθώς τα περισσότερα παιδιά στις μέρες περνάνε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους κολλημένα μπροστά από την τηλεόραση ή κάποια ηλεκτρονική συσκευή, και ξεχνάνε να βγουν έξω και να παίξουν. 

Πες μου λίγα πράγματα για σένα. Πώς κατέληξες στην Κύπρο και αποφάσισες να ζήσεις εδώ; 

Γεννήθηκα στη Νότιο Αφρική από Κύπριους γονείς. Είχα μια υπέροχη παιδική ηλικία...θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει έξω στη φύση, να σκαρφαλώνει πάνω στα δέντρα, να κάνει ποδήλατο και να παίζει έξω στη βροχή. Η αγάπη μου για τη φύση καλλιεργήθηκε σε έντονο βαθμό εξαιτίας της ομορφιάς αυτής της χώρας. Επισκέφθηκα την Κύπρο πρώτη φορά στην ηλικία των 13 ετών και την αγάπησα αμέσως. Έτσι, όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου αποφάσισα να εγκατασταθώ στο νησί. Γνώρισα τον σύζυγό μου στην πορεία και απέκτησα εδώ τα δυο μου παιδιά. 

Ήταν έντονο το στοιχείο της πατρίδας και της παράδοσης στο μεγάλωμά σου;

Η ελληνική κοινότητα στη Νότιο Αφρική συγκεντρωνόταν στην τοπική εκκλησία και αυτό μας βοήθησε στο να μάθουμε την κουλτούρα και τη θρησκεία μας. Οι γονείς μου, μου μιλούσαν στα ελληνικά και μου έμαθαν τα πάντα για την Κύπρο, το φαγητό και τους ανθρώπους της. 

Ωστόσο, ερχόμενη εδώ ήταν δύσκολο να προσαρμοστείς στην κυπριακή νοοτροπία;

Απόλυτα. Οι άνθρωποι εδώ ήταν ευγενικοί και βοηθητικοί, αλλά δεν μπορούσα πάντα να κατανοήσω την περιέργεια τους και τη νοοτροπία τους. Αν κάποιος έκανε κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο, δεν γινόταν εύκολα αποδεκτό και αυτό ερχόταν σε αντίθεση με το πολυπολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα εγώ, όπου ο καθένας έχαιρε εκτίμησης, ανεξάρτητα από την όποια διαφορά του. Ευτυχώς, βρήκα την ισορροπία όταν άρχισα να εργάζομαι σ΄ένα ιδιωτικό αγγλικό σχολείο, όπου γνώρισα ανθρώπους και από άλλες χώρες. 

Τι σου αρέσει πιο πολύ εδώ;

Η Κύπρος διαθέτει μια απίστευτη φυσική ομορφιά, ενώ είναι εύκολα προσβάσιμη και οι διαδρομές είναι σύντομες. Μόνο 40 λεπτά από τη Λευκωσία βρίσκεται το υπέροχο Τροόδος. Όλες οι παραλιακές πόλεις έχουν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό και το κυριότερο, διαθέτουν θάλασσα! Λατρεύω ιδιαίτερα την άγρια φυσική ομορφιά του Ακάμα, που απέχει μόλις 2.5 ώρες από τη Λευκωσία. Τον χειμώνα το Τρόοδος μοιάζει με μια «χώρα των θαυμάτων», συν ότι προσφέρεται για σκι. Είμαστε όλοι πολύ τυχεροί, καθώς πρόκειται για μια αρκετά ασφαλή χώρα, σε σύγκριση με άλλες χώρες. 

Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί; Πρώτα ως γονιό και πολίτη αυτής της χώρες και έπειτα ως εκπαιδευτικό; 

Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για να παραπονεθώ. Ίσως τα μόνο θέματα που με προβληματίζουν είναι το επίπεδο ανεργίας και το μέλλον που θα έχουν στην Κύπρο τα παιδιά μας. Επίσης, με ενοχλεί αυτή η ανισορροπία στα ωφελήματα που υπάρχει μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. 

Μετά από την πρώτη εμπειρία σου, έχεις στο μυαλό σου να γράψεις το δεύτερο σου βιβλίο ή ακόμη είναι πολύ νωρίς για να σκεφτείς κάτι τέτοιο; 

Πλέον, μου είναι πιο εύκολο να δημιουργήσω, οπότε έχω αρχίσει ήδη να γράφω τη δεύτερη μου ιστορία! 

Το «Lucas and the tree» κυκλοφορεί από την  «A bookworm publication»  

Μπορείς να ακούσεις αποσπάσματα της ιστορίας και να γνωρίσεις από κοντά τη γλυκύτατη Sue Κυθραιώτου στην παρουσίαση που θα γίνει το Σάββατο, 8 Δεκεμβρίου, η ώρα 16:00, στο Breakfast at Teafunny' s στη Λευκωσία 

Φωτογραφίες: Μάριος Ιωσηφίδης 

Ευχαριστούμε το The Bookyard για τη φιλοξενία.