Όταν το παιδί σου είναι για αρκετά χρόνια μοναχοπαίδι και ξαφνικά μάθει τα χαρμόσυνα νέα πως θα αποκτήσει αδελφάκι, η πρώτη του αντίδραση είναι ο ενθουσιασμός. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα έχουν κάποια ξεσπάσματα ζήλιας, είτε πριν τον ερχομό του νέου μέλους, είτε μετά. Μην σε ανησυχεί αυτό. Γιατί όσο μεγάλο και ώριμο θεωρείς πως είναι ένα παιδί, δεν παύει να είναι παιδί. Το μη φυσιολογικό θα ήταν να μη ζηλέψει καθόλου. 

Όταν έρθει το νέο μέλος στο σπίτι, ενδεχομένως, τα πράγματα να μην είναι όπως τα είχε στο μυαλό του. Γιατί ακόμη και αν είναι μεγαλύτερο από 5 ετών μπορεί να μην είναι σε θέση να αντιληφθεί  πλήρως -μέχρι εκείνη τη στιγμή- πως το αδελφάκι του δεν είναι παρά ένα βρέφος που κλαίει και κοιμάται διαρκώς, και "απαιτεί" την αμέριστη προσοχή της μαμάς, τη δικής του μαμάς, που μέχρι πρότινος είχε σε αποκλειστικότητα. 

Διαβάσε εδώ: 10 αλήθειες που καταλαβαίνουν όσοι είναι τα μεγάλα αδέλφια 

Εννοείται, πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να του επιβάλλεις να παίξει τον ρόλο του μεγάλου αδελφού και να απαιτήσεις τη βοήθειά του. Δώσε του χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Αν προσφέρει από μόνο του τη βοήθειά του, να τη δεχθείς, χωρίς επιφυλάξεις. Αντιθέτως, ενθάρρυνέ τον και κάνε τον να νιώσει πόσο σημαντική είναι η συνεισφορά του, τονώνοντας την αυτοπεποίθησή του. Μην το μαλλώνεις αν θες να παίζει με τα παιχνίδια του βρέφους του, επισημαίνοντας του διαρκώς ότι αυτός είναι μεγάλος. Μη ξεχνάς πως μέχρι πρόσφατα αυτός ήταν το μωρό της οικογένειας. Είναι επίσης απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο να θέλει να γίνει και πάλι μωρό. 

Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, ενδεχομένως, η ηλιακιακή διαφορά μεταξύ τους να γίνεται ολοένα και πιο έντονη, ειδικά αν μιλάμε για διαφορά γύρω στα 8-9 χρόνια. Σκέψου έναν 7χρόνο να μπλέκεται συνεχώς στα πόδια ενός εφήβου. Είναι λογικό ο έφηβος να θέλει να απομονώνεται και να μη δίνει καμία σημασία στο μικρότερο του αδελφάκι, που τον θεωρεί περισσότερο σαν μεγάλο μπελά. 

Διάβασε εδώ: Πώς να προετοιμάσεις το παιδί σου για το αδελφάκι που έρχεται 

Είναι σημαντικό εσύ καθ' όλα αυτά τα χρόνια, να μην πιέζεις καταστάσεις, να δίνεις χώρο και χρόνο σε κάθε παιδί, ειδικά στο μεγαλύτερο, ενώ παράλληλα να φροντίζεις να περνάτε χρόνο όλοι μαζί, πηγαίνοντας εκδρομές και να μοιράζεστε τουλάχιστον ένα γεύμα την ημέρα ως οικογένεια. Θα δεις πως μεγαλώνοντας, αυτή η ηλικιακή διαφορά θα είναι ασήμαντη και θα έχεις μεγαλώσει δυο δεμένα αδέλφια. Ίσως, όμως, η σχέση του μεγάλου με το μικρό να είναι περισσότερο πατρική ή μητρική, ανάλογα με το φύλο.