Η καθημερινότητα του Διαμαντή αλλάζει όταν έρχεται αντιμέτωπος με την απουσία της μαμάς του κι αυτό το θέμα πραγματεύεται το παραμύθι, μέσα από το οποίο ο ήρωας αντιμετωπίζει την απουσία της μαμάς με ένα απλό και συμβολικό τρόπο.Θυμάσαι κάποιο βιβλίο που διάβασες και που σε σημάδεψε ή που σε εντυπωσίασε; Ή κάποιο βιβλίο που σε επηρέασε βαθιά στην επιλογή σου να γράψεις το πρώτο σου βιβλίο;

Το διάβασμα είναι όπως η τροφή και το νερό. Το πνεύμα που δε διαβάζει χάνει βάρος, όπως ένα σώμα που δεν τρώει”, όπως πολύ ορθά ανέφερε ο Βίκτωρ Ουγκώ. Αγαπώ τα βιβλία και διαβάζω κυρίως σχετικά με το επάγγελμά μου, παρόλα αυτά, αυτό που με επηρέασε να γράψω το παραμύθι μου, είναι η ίδια η ζωή. 

Ποιές ώρες της ημέρας αισθάνεσαι την ανάγκη να γράψεις; Γράφεις με στυλό ή στον υπολογιστή; 

Αισθάνομαι ότι είμαι παραδοσιακός τύπος. Χρησιμοποιώ στυλό και γενικά κρατάω σημειώσεις σε τετράδιο. Αν και χρησιμοποιώ το τηλέφωνο για ραντεβού, όλα τα υπόλοιπα είναι δια χειρός! Γράφω πρωί συνηθως, όταν το μυαλό μου είναι πιο καθαρό και τα παιδιά μου απασχολημένα.

Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από το παραμύθι «Η απουσία της μαμάς»; Τι είχες στο μυαλό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;  

Πίσω από το παραμύθι κρύβεται μια προσωπική ιστορία. Η ίδια έχω περάσει κάποιες φορες μακριά από τα παιδιά μου, λόγω θεμάτων υγείας. Μια από αυτές τις στιγμές λοιπόν, ήταν και η έμπνευση της συγγραφής σχετικά με την απουσία της μαμάς.  Ήταν λες και ξεκίνησε το στυλό να γράφει από μόνο του. Έχει ξεκινήσει η δημιουργία πολύ αυθόρμητα, έχοντας στο μυαλό τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου που έχουν στερηθεί ή στερούνται τη μαμά τους για τον ένα ή τον άλλο λόγο. 

Ποιό ήταν το παρασκήνιο μέσα σου (σκέψεις, δισταγμοί, φόβος…) προτού  πάρεις την απόφαση να κυκλοφορήσεις το συγκεκριμένο παραμύθι, απ’ όπου και ξεκινάει η συγγραφική σου δραστηριότητα; 

Είχα γράψει την ιστορία και σκοπός μου ήταν να τη διαβάσω στα παιδιά μου. Ποτέ δεν πέρασε από τη σκέψη μου να την εκδώσω, ούτε ήξερε κάνεις ότι έγραφα. Όταν ολοκλήρωσα το προσχέδιο, το έδωσα στον σύζυγό μου και το διάβασε. Τα μάτια του γέμισαν και αμέσως μου είπε θα το εκδώσουμε. Η απάντησή μου ήταν αρνητική. Σκεφτόμουν ποιά είναι άραγε η διαδικασία, αφού δεν είχα ξανά κάνει κάτι τέτοιο, εάν θα αγαπηθεί από τον κόσμο και τα παιδάκια και τι σχόλια θα αποκομίσω από τους αναγνώστες. Τελικά με έπεισε και είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων γι'αυτο. 

Μια ιστορία έχει σκοπό να διδάξει, να πείσει ή να ερεθίσει τη σκέψη του αναγνώστη;

Μία ιστορία μπορεί να προσφέρει πολλά. Μπορεί να διδάξει, αλλά να γίνει τροφή και για σκέψη. Μέσα από τις ιστορίες και τις εικόνες μπορούμε να εξηγήσουμε στα παιδιά γεγονότα που δύσκολα εκφράζουμε με λόγια. Διαβάζοντας μια ιστορία στο παιδί έχουμε την ευκαιρία να το βοηθήσουμε να ανακαλύψει λύσεις σε προβλήματα που τυχόν αντιμετωπίζει ή/και ντρέπεται να εκφράσει. Οι ιστορίες έχουν πάντα ένα δίδαγμα, ένα μάθημα ζωής. Εναπόκειται στο κάθε άτομο το πώς θα το ερμηνεύσει και εάν θα το ακολουθήσει. 

Τι μηνύματα θέλει να περάσει το παραμύθι «Η απουσία της μαμάς» και το αγόρι που πρωταγωνιστεί; Με ποιο τρόπο επικοινωνούν τις δικές σας σκέψεις με τους αναγνώστες;

Στον κύκλο της ζωής, μικροί και μεγάλοι βιώνουμε κάποια γεγονότα που διαταράσσουν την καθημερινότητά μας. Ο ήρωας του παραμυθιού έχει σκοπό να μας περάσει δύο πολύ σημαντικά μηνυματα: Να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, γεγονός που μας βοηθά να καλλιεργούμε τον εσωτερικό μας κόσμο, καθώς επίσης να έχουμε και κάποιες σημαντικές αρετές στη ζωή, όπως πίστη, θάρρος, αγάπη, υπομονή και οι τυχόν δυσκολίες μπορούν να γίνουν διαχειρίσιμες. 

Τι συναισθήματα σε διακατείχαν όταν ολοκλήρωνες το βιβλίο «Η απουσία της μαμάς»;  

Ανάμεικτα, ένας “κήπος” συναισθηματων! Χαρά, ενθουσιασμός, ικανοποίηση, αλλά και συγκίνηση που ένα βίωμα πήρε χρώμα και μορφή, με απώτερο σκοπό να απαλύνει τον πόνο παιδιών που έρχονται αντιμέτωπα με την απουσία της μαμάς τους. Δεν κρύβω και την ανησυχία μου βέβαια, για το πώς προχωράω από δω και μπρος, τι μέλλει γενέσθαι. 

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας απουσίες που μας στεναχωρούν, όπως την απουσία της μαμάς, είτε για μικρό είτε για μεγάλο χρονικό διάστημα; 

Όλοι αργά ή γρήγορα θα έρθουμε αντιμέτωποι με απουσίες, εκ των οποίων και την απουσία της μάνας. Μπορεί η απουσία να είναι οριστική όπως ο θάνατος ή προσωρινή απουσία λόγω ασθένειας, εργασίας κ.α. Είναι σημαντικό να είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε την απουσία, χρησιμοποιώντας κάποια χρήσιμα εργαλεία που μπορεί να είναι τα βιβλία/παραμύθια. Το πώς μπορεί κάποιος να αντιμετώπισει μια απουσία μπορεί να αναλυθεί για ώρες! Γενικά, η δημιουργία, η αποδοχή και έκφραση συναισθημάτων, η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων, η ανάμνηση και η άσκηση, διαδραματιζουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση. Την προσωρινή απουσία της μαμάς πραγματεύεται και το παραμύθι μου, μέσα από το οποίο ο ήρωας αντιμετωπίζει την απουσία της μαμας με ένα απλό και συμβολικό τρόπο. 

Πόσο μακριά θα φτάσει (συγγραφικά/εκδοτικά) η ‘Απουσία της Μαμάς’; 

Αλήθεια δε ξέρω πού μπορεί να φτάσει, αλλά εύχομαι ότι θα καταφέρει να αγγίξει τη ψυχή του κόσμου και να φτάσει μακριά!

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των βιβλίων / παραμυθιών στην ανάπτυξη της φαντασίας των παιδιών; Και γιατί η φαντασία είναι πια τόσο σημαντική για τους ανθρώπους;   

Ένα παραμύθι, ένα βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμο μαγικό. Διαβάζοντας ή ακούγοντας ένα παραμύθι το παιδί αμέσως κατασκευάζει τις δικές του εικόνες στο μυαλό. Οι λέξεις οδηγούν στη σκέψη και όλες αυτές οι διαδικασίες βεβαίως έχουν ως αποτέλεσμα την καλλιέργεια της φαντασίας. Όσα περισσότερα ερεθίσματα λαμβάνει από το περιβάλλον του το παιδί, τόσο περισσότερο αναπτύσσει τη φαντασία του και ανοίγει τους ορίζοντές του. Για τον άνθρωπο, η φαντασία είναι σαν τη βενζίνη για το αυτοκίνητο, η οποία είναι απαραίτητη για να προχωρήσει. Έτσι απαραίτητη είναι και για όλους μας η φαντασία, αφού για να υλοποιήσουμε κάτι πρέπει πρώτα να το φανταστούμε, να το ονειρευτούμε!    

Διαβάζουν βιβλία τα παιδιά σήμερα μετά την ηλικία των 7-8 χρονών; Τι δεν τους δίνουμε ή τι λάθη κάνουμε;  

Αν και η τεχνολογία έχει εισβάλλει για τα καλά στη ζωή μας, υπάρχουν παιδιά που διαβάζουν και εύχομαι να αποτελέσουν παράδειγμα και για άλλα παιδάκια. Θα μπορούσαν όμως, να διαβάζουν περισσότερο και οι ενήλικες, πρέπει να ενισχύσουμε αυτή τη ρουτίνα. Ας γίνουμε τα ορθά πρότυπα και να πάρουμε στα χέρια μας να διαβάσουμε κάποιο βιβλίο. Ας πάρουμε τα παιδιά μας μία βόλτα στις βιβλιοθήκες της πόλης μας και να τα αφήσουμε να επιλέξουν το βιβλίο που θα ήθελαν να δανειστούν. Να το «επιλέξουν» τα ίδια τα παιδιά, όχι να το επιλέξουμε εμείς για αυτά.  

Σε ενοχλεί που πολλά παιδιά διαβάζουν από διαφορετικό μέσο εκτός του βιβλίου και που θεωρούν τα tablet και τα κινητά τούς καλύτερους φίλους τους;  Αυτό το μέσο μπορεί να τους ανοίξει τους ορίζοντές τους καλύτερα από ένα βιβλίο; 

Η τεχνολογία προχωρά και εξελίσσεται, όμως για όλα υπάρχει το μέτρο. Ναι μεν είναι απαράιτητη στη ζωή μας και είναι φυσικό επακόλουθο τα παιδιά να την ακολουθούν, με ενοχλεί δε η υπερβολική της χρήση και οι επιπτώσεις της.  Η αύξηση στα ποσοστά παιδιών που δε μπορούν να εκφραστούν, να γράψουν, να δημιουργήσουν ανθρώπινες σχέσεις.

Είναι το Internet ένας χώρος όπου μπορεί κάποιος να «συναντήσει» ανθρώπους να τον εμπνεύσουν και να συνδεθεί με ομοϊδεάτες, άτομα με τα οποία έχει κοινά ενδιαφέροντα;

Το να γνωρίσεις και να έχεις επαφή με ανθρώπους από άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς, μίλια μακριά από εσένα, ίσως να είναι δελεαστικό. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι έχεις βρει το κατάλληλο άτομο με το οποίο ταιριάζεις απόλυτα, όμως αυτό ελλοχεύει κινδύνους. Πολλές φορές, επιτήδειοι φοράνε προσωπείο και παριστάνουν κάποιον άλλον, γι’αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ιδιάιτερα από τους νέους. Είναι επιτακτική ανάγκη η γνώση για το πώς να διαχειρίζονται με ασφάλεια το διαδίκτυο και πάντα να τους μεταδίδουμε τα μηνύματα ότι η ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή είναι πολύ πιο χρήσιμες. 

Πότε και πού θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου σου «Η απουσία της μαμάς»; Και πού μπορούμε να το βρούμε;

Η παρουσίαση του παραμυθιού θα γίνει την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου, στο Δημοτικό Πολιτιστικό Κέντρο Πάνος Σολομωνίδης στη Λεμεσό. Την αφήγηση θα κάνει η θεατροπαιδαγωγός Μαρίνα Κατσαρή και θα υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες για παιδιά. Περισσότερα μπορείτε να βρείτε στη σελίδα στο Facebook Η απουσία της μαμάς. Καλούμε τον κόσμο να μας τιμήσει με την παρουσία του και να περάσει ένα ψυχαγωγικό και δημιουργικό πρωινό με την οικογένειά του. Το παραμύθι διατίθεται στη Λεμεσό από τα βιβλιοπωλεία Βενέλιο, Βιβλιοεπιλογές, Βιβλιοχώρα, Π.Κ Κυριάκου, Πολιτεία και στη Λευκωσία στα βιβλιοπωλεία Αγρότης, MAM, Rivergate και Σολώνειο.

Θα υπάρξει συνέχεια στη συγγραφή; Να περιμένουμε νέο βιβλίο/ή παραμύθι σύντομα; 

Για να είμαι ειλικρινής η ώθηση από την οικογένεια και τους φίλους μου για συνέχιση της συγγραφής, με ενέπνευσε και άρχισε να τριγυρνά στο μυαλό μου ένα καινούριο  θέμα. Ίσως και να εξελιχθεί επίσης, σε παραμύθι. 

Υπάρχει κάποιο ιστολόγιο στο διαδίκτυο που να μπορεί κάποιος να συνδεθεί μαζί σου; Κάποιος χώρος που γράφεις για θέματα που αφορούν τα παιδιά ή τις μελέτες σου;

Προς το παρόν, υπάρχει μία σελίδα στο Facebook  Γεωργία Γεωργίου – Σχολική Ψυχολόγος ΒΑ/ΜΑ,  η οποία αποσκοπεί στην επικοινωνία και το διάλογο. Ο επισκέπτης μπορεί να λάβει πληροφορίες σχετικά με τους νέους και τα παιδιά. Προσφέρονται συμβουλές μέσα από άρθρα, γνωμικά βιντεάκια κ.α για την ψυχική υγεία και ταυτόχρονα έχουμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις γύρω από ζητήματα που προβληματίζουν γονείς και εκπαιδευτικούς.

Ως Σχολική Ψυχολόγος έρχεσαι καθημερινά σε επαφή με παιδιά και εφήβους. Μέσα από την επαγγελματική σου πορεία στο ΚΕΠΑΚΥ, είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με εφήβους. Σύμφωνα με την εμπειρία σου, ποιο είναι το σοβαρότερο και ίσως το πιο συχνό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι νέοι;

Το Ίδρυμα «Κεπάκυ» ήταν και συνεχίζει να είναι ένας πολύ σημαντικός σταθμός στη ζωή μου. Μέσα από την πορεία μου εκεί, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αξιόλογους ανθρώπους και να αποκομίσω σημαντικές εμπειρίες. Η ψυχολογική στήριξη σε εφήβους ήταν επίσης, μία αξιοσημείωτη περίοδος, γεμάτη συναισθήματα και δράση. Πιστεύω ότι οι νέοι μας σήμερα έρχονται αντιμέτωποι με τη μάστιγα των ναρκωτικών, η οποία βέβαια κρύβει πίσω της άλλα προβλήματα όπως συναισθηματικά, παραβατικότητας κ.α 

Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα το οποίο έχει πολλαπλούς τρόπους έκφρασης. Τι συμβουλεύεις τους νέους;  

Το ζήτημα είναι να αναγνωρίζουμε τα πρώιμα σημάδια του θυμού και να είμαστε σε εγρήγορση για να τα διαχειριστούμε. Μία συμβουλή που οι νεόι θα ήθελα να έχουν στο μυαλό τους, είναι να αποδέχονται τα συναισθήματά τους. Το τι αισθανόμαστε είναι έγκυρο και εμείς επιλέγουμε πώς αισθανόμαστε. Όταν καταλάβουμε πως είναι επιλογή μας, μόνο τότε έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας για να διαχειριστούμε το οποιοδήποτε συναίσθημα, μεταξύ άλλων και το θυμό. 

Τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις εσύ με αυτά τα παιδιά; Είναι εύκολο να συνεργαστείς μαζί τους;   

Το σημαντικότερο και ίσως λίγο δύσκολο στην αρχή είναι να επιτύχεις μια σχέση με το παιδί όπου να αισθανθεί άνετα να επικοινωνήσει.  Κάποια παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο από άλλα.  Ο χρόνος δεν έχει σημασία. Φτάνει το παιδί όταν αισθανθεί έτοιμο, να μοιραστεί σκέψεις και συναισθήματα για να μπορέσει κατ’ επέκταση να αποδεχτεί  το πρόβλημα και σιγά-σιγά μέσα από τις συνεδρίες να βρει τις απαντήσεις σε αυτό που το απασχολεί.  Είναι εύκολο να συνεργαστείς με παιδιά και νέους, φτάνει να τους αγαπάς και να μπορείς να «μπεις στα παπούτσια τους».

Πώς μπορεί να βοηθήσει το βιωματικό εργαστήρι ένα παιδί ή έναν έφηβο; Ποιες τεχνικές χρησιμοποιούνται; Ποιος είναι ο στόχος; 

Το  βιωματικό εργαστήριο μπορεί να αποτελέσει πολύ θετική επίδραση για τα παιδιά και τους εφήβους. Οι δραστηριότητες τα βοηθούν να επικοινωνούν και να συνεργάζονται, καλλιεργώντας με αυτό τον τρόπο δεξιότητες επικοινωνίας και αλληλοσεβασμού. Ταυτόχρονα μέσα από τις διάφορες τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα βιωματικό εργαστήρι, όπως τα παιχνίδια ρόλων, τη ζωγραφική, το συμβολικό παιχνίδι, τις μελέτες περίπτωσης,  τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν συναισθήματα και να αναπτύξουν τις διάφορες γνωστικές τους λειτουργίες όπως η μνήμη, η προσοχή, η συγκέντρωση.

Αυτισμός: Μια από τις πιο δύσκολες και πιο οδυνηρές νευροψυχιατρικές διαταραχές

Ποιά είναι τα συμπτώματα ενός αυτιστικού παιδιού; Υπάρχει θεραπεία;

Ο αυτισμός είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Tα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο, τη σοβαρότητα, τη συνύπαρξη άλλων ιατρικών καταστάσεων, την ιδιοσυγκρασία του ατόμου και παράγοντες του περιβάλλοντος. Τα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού εμφανίζουν χαρακτηριστικά από τρεις κατηγορίες συμπτώματων: δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση, την επικοινωνία και εμφανίζουν στερεοτυπικές, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, δραστηριότητες και ενδιαφέροντα.  Για το κατά πόσο υπάρχει θεραπεία, θα έλεγα ότι ένα παιδί μπορεί να βελτιωθεί, θέμα το οποίο χρήζει επίσης μεγάλης συζήτησης. Το ποσοστό βελτίωσης εξαρτάται από το ειδικό πρόγραμμα που το παιδί θα ακολουθήσει, την ποιότητα των υπηρεσιών που θα λάβει και το ατομικό του επίπεδο.

Στην επαγγελματική σου πορεία, ήρθες πιο κοντά με αυτιστικά παιδιά αλλά και με τους γονείς τους. Πώς ήταν η εμπειρία σου μαζί τους;

Η εμπειρία με τα παιδιά με αυτισμό και τους γονείς τους ήταν ανεπανάληπτη. Η επαφή μαζί τους είναι ευλογία, αφού σου προσφέρει δύναμη  και σε κάνει πιο υπομονετικό άνθρωπο.   

Η κυπριακή κοινωνία λειτουργεί αντιδραστικά και μόνο στο άκουσμα της λέξης; Πιστεύεις υπάρχει σωστή πληροφόρηση; 

Η κοινωνία μας πιστεύω ότι έχει κάπως προοδεύσει σε ό,τι αφορά τον αυτισμό, όμως, ακόμη έχουμε δρόμο να διανύσουμε.  Υπάρχει πληροφόρηση, αλλά η πληροφόρηση για τον αυτισμό και οποιανδήποτε άλλη διαταραχή θα πρέπει να γίνεται από την παιδική ηλικία, για να μπορέσει να γίνει τρόπος σκέψης και στάση ζωής η ορθή προσέγγιση του θέματος.

Τα στατιστικά στοιχεία όσον αφορά τον αυτισμό στην Κύπρο πού κυμαίνονται περίπου; 

 Δυστυχώς τα στατιστικά στοιχεία αναφέρουν μεγάλα ποσοστά. Παγκόσμια περίπου 1 στα 68 παιδιά γεννιέται με αυτισμό. Στο νησί μας δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία που να μας δίνουν ακριβή αριθμό για την Κύπρο.   

Εκφοβισμός / bullying: Ένα μεγάλο κεφάλαιο

Ήταν σημαντική η ενασχόλησή σου με το θέμα του εκφοβισμού. Γίνονται προσπάθειες να επικεντρωθούμε σε αυτό το θέμα και να επιστήσουμε την προσοχή μας στον σχολικό εκφοβισμό, προκειμένου να προλάβουμε μελλοντικές καταστάσεις; 

Αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή που στο δυσάρεστο φαινόμενο που ονομάζεται εκφοβισμός είμαστε συνοδοιπόροι με το Ίδρυμα «Κεπάκυ». Ευχαριστώ το ΔΣ του Ιδρύματος που με επέλεξαν να διεξαγάγω διαδραστικές παρουσιάσεις με συνοδεία αθλητών, σε μαθητές γύρω από το θέμα. Στόχος μας είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των παιδιών.  Στα σχολεία γίνονται διάφορες προσπάθειες. Προσπάθειες όμως οι οποίες στοχεύουν στην παρέμβαση, δηλαδή στην επίλυση των περιστατικών. Είναι επιτακτική ανάγκη να επικεντρωθούν οι στρατηγικές των εμπλεκόμενων φορέων, κυβερνητικών και μη , στην πρόληψη, διότι αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία.

Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι νταήδες; 

Οι λόγοι για τους οποίους κάποιος είναι θύτης μπορεί να είναι πάρα πολλοί. Κάποιοι από τους λόγους είναι ότι συνήθως ψάχνουν επιβεβαίωση και θέλουν να αισθάνονται ότι έχουν τον έλεγχο, τον οποίο εσφαλμένα πιστεύουν ότι κερδίζουν με την εκφοβιστική συμπεριφορά.  Στους θύτες απουσιάζει η ενσυναίσθηση και η ευτυχία. Πολλές φορές τα ίδια τα άτομα θύτες, έχουν υποστεί εκφοβισμό από την οικογένειά τους ή τους λείπει η γονική αφοσίωση. 

Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στο δέκτη του bullying; Σε αυτόν που δέχεται επιθετικές συμπεριφορές στο σχολείο, στο σπίτι, στη δουλειά του...

Θα ήθελα να πω πολλά... Μια συμβουλή, που αποτελείται από μία λέξη, την οποία θέλω περισσότερο να τονίσω και εύχομαι αν διαβάσει κάποιο θύμα αυτή η συνέντευξη να την ακολουθήσει: «ΜΙΛΑ». Δεν είσαι μόνος/η. Κάποιος εκεί έξω υπάρχει που θα μπορεί να σε βοηθήσει, γονέας, εκπαιδευτικός, φίλος, αστυνομικός κ.α.  

Μπορεί ο διαδικτυακός εκφοβισμός να επηρεάσει, όσο ο "παραδοσιακός";

Ασφαλώς και μπορεί να επηρεάσει όσο και ο "παραδοσιακός" εκφοβισμός. Εξακολουθεί να είναι μορφή εκφοβισμού,  απλώς κάποιες φορές με άγνωστο το θύτη. Οι δυσάρεστες συνέπειες επίσης υφίστανται στο θύμα, όπως μείωση της απόδοσης στο σχολείο ή στη δουλειά, κατάθλιψη, απομόνωση, φόβο, ανασφάλεια και πολλά άλλα.

Κλείνοντας θα ήθελα να μου περιγράψεις, ένα όμορφο, ελπιδοφόρο περιστατικό από την επαγγελματική σου πορεία, που όταν το σκέφτεσαι νιώθεις περήφανη και όμορφα με αυτό που έχεις επιτύχει, και σε βοηθά να κινητοποιείσαι, να παλεύεις ακόμα περισσότερο για έναν πιο γλυκό κόσμο για τα παιδιά.

Το όμορφο στο επάγγελμα μου και η κινητήριος δύναμή μου είναι η ηθική ικανοποίηση που λαμβάνω πολλές φορές από την αυθόρμητη θετική ανατροφοδότηση των παιδιών. Επιπλέον, το να βλέπεις τις προσπάθειές σου να καρποφορούν είναι απερίγραπτο συναίσθημα. Μιας και αναφερθήκαμε στον εκφοβισμό, θα μοιραστώ ένα περιστατικό που συνέβηκε σε ένα λύκειο κατά τη διάρκεια μίας παρουσίασης. Στο μέσο περίπου της συνάντησης, μία μαθήτρια βρήκε τη δύναμη και ανέφερε ότι ήταν θύμα σχολικού εκφοβισμού από συμμαθητές που ήταν στην αίθουσα.  Αμέσως, κάποια παιδιά σηκώθηκαν και της συμπαραστάθηκαν, λέγοντάς της ότι είναι πρόθυμα να την έχουν στην παρέα τους. Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή που θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά και το μυαλό μου.Ναι λοιπόν, αξίζει να παλεύουμε για έναν πιο γλυκό κόσμο για τα παιδιά! Ας το πράξουμε όλοι με όποιον τρόπο μπορούμε.

Φωτογραφίες: Μάριος Ιωσηφίδης

Η φωτογράφηση έγινε στο Coffee Lab at k-cineplex Στρόβολος .