Τι θυμάσαι πιο έντονα από τις πρώτες μέρες που έπιασες δουλειά στην «Europa Donna Κύπρου»; 

Τώρα, μου έρχονται στο μυαλό μερικές πολύ όμορφες αναμνήσεις… Όταν είχα καταθέσει αίτηση εργοδότησης στην «Europa Donna Κύπρου», βρισκόμουν στην Αγγλία, έτοιμη να ξεκινήσω μια καινούρια δουλειά στο «NHS» (Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας). Όταν ειδοποιήθηκα από την Europa Donna Κύπρου» για τη συνέντευξη, η καρδιά μου χτύπησε λίγο πιο δυνατά. Θυμάμαι έντονα τη μέρα της συνέντευξης. Το άγχος, την ταχυπαλμία. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο «Σπίτι» της Λευκωσίας αισθάνθηκα τη ζεστασιά των ατόμων που το πλαισιώνουν κι έτσι κατάφερα να αποβάλω το άγχος. Όταν μου προσέφεραν τη θέση, άκουσα την καρδιά μου και την αποδέχτηκα με τεράστια χαρά, χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι πρώτες μέρες ήταν απαιτητικές, αφού έπρεπε να ανασυγκροτηθώ και να πάρω αποφάσεις σε σχέση με τη δομή της δουλειάς μου. Η μεγάλη αγκαλιά, όμως, που μου προσέφερε η δεύτερη μου οικογένεια, αυτή της «Europa Donna», μου έδωσε θάρρος ότι μπορώ να τα καταφέρω.

Δεν είναι λίγο πράγμα, πάντως, να σε εμπιστεύεται ένας Οργανισμός, όπως η «Europa Donna», στην ηλικία των 27 ετών. Αισθανόσουν το βάρος της ευθύνης;

Ωχ… Με άγχωσες λίγο τώρα (γέλια). Ισχύει ότι αισθανόμουν και ακόμη αισθάνομαι το βάρος της ευθύνης σε κάθε βήμα. Εργάζομαι σ΄έναν χώρο που απαιτεί συναίσθηση της ευθύνης και συνέπεια. Σε πολλές περιπτώσεις έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι δεν αντιπροσωπεύω μόνο τον εαυτό μου ως επαγγελματία υγείας, αλλά και την «Europa Donna Κύπρου», έναν Οργανισμό με τεράστιο κοινωνικό έργο. Βλέποντας τα καθήκοντα μου ολοένα να αυξάνονται, μαζί τους αυξάνεται και το αίσθημα της ευθύνης. Θεωρώ ότι αυτό για μένα είναι ένα θετικό συναίσθημα, που έχει σημαντική επίδραση στην εξέλιξη και την ποιότητα της δουλειάς μου. Πιστεύω, όμως, πως με το θέμα ευθύνη ανέκαθεν είχα μια καλή σχέση.

Πόσο απέχει η ψυχολογία όπως την είχες στο μυαλό σου όταν αποφάσιζες να την ακολουθήσεις, σε σχέση με σήμερα που ασχολείσαι μαζί της;

Η αλήθεια είναι πως στην ηλικία των 18 καλούμαστε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μας, να βιώσουμε πολλές αλλαγές και να προχωρήσουμε σε μια μεταβατική περίοδο, κάτι που δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αποφάσισα αυθόρμητα να σπουδάσω ψυχολογία, καθώς ήθελα να ασχοληθώ μ’ ένα επάγγελμα που να είχε ως βάση την επικοινωνία και την ανθρώπινη επαφή. Πάντα με γοήτευε να μάθω περισσότερα για το πώς δουλεύει το ανθρώπινο μυαλό. Η σχέση μου με την ψυχολογία με την πάροδο των χρόνων, εξελίχτηκε σε μια μεγάλη αγάπη! Αισθάνομαι ότι 12 χρόνια μετά την πρώτη μας «γνωριμία», καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μου, αφού εξακολουθεί να με εκπλήσσει καθημερινά. Συνεχώς ανακαλύπτω καινούριες πτυχές της και ενδιαφέροντα. Και αυτό, μου επιτρέπει να εξελίσσομαι ως επαγγελματίας και ως προσωπικότητα. Είναι μεγάλη η ανταμοιβή για την οικογένεια της «Europa Donna Κύπρου» να αναγνωρίζεται το έργο της σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αναγνώριση είναι συνάμα και το μεγαλύτερο μας κίνητρο για να συνεχίσουμε πιο εντατικά τις προσπάθειες μας για την επίτευξη των στόχων μας, αλλά και για να θέσουμε τον πήχη ακόμη πιο ψηλά.

Τα καθήκοντά σου, τι ακριβώς περιλαμβάνουν; 

Ένα από αυτά είναι η συναισθηματική και ψυχολογική στήριξη σε γυναίκες και άντρες που βιώνουν μια εμπειρία καρκίνου του μαστού, καθώς και στις οικογένειες τους. Αυτό γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος «Στηρίζω», το οποίο προσφέρει τη δυνατότητα στα άτομα να αναζητήσουν τον τρόπο που θα τους βοηθήσει να ξεπεράσουν την αρχική «αναστάτωση», που προκαλεί η διάγνωση καρκίνου του μαστού. Παράλληλα, τους δίνει την ευχέρεια να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες τους, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν διάφορες δυσκολίες. Επίσης, ασχολούμαι ενεργά με την έρευνα γύρω από τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις που επιφέρει μια διάγνωση καρκίνου. Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου, είναι η ενημέρωση. Αυτό γίνεται μέσω διαλέξεων, παρουσιάσεων, σεμιναρίων, συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια, καθώς και με διάφορους άλλους τρόπους

Πώς προέκυψε η συμμετοχή της «Europa Donna Κύπρου» στο project του «UICC» (Union for International Cancer Control ); 

Όλα άρχισαν στις αρχές του 2017, όταν μας στάλθηκε η σχετική προκήρυξη. Μέσω αυτής καλούνταν όσοι Οργανισμοί ασχολούνται με τον καρκίνο να καταθέσουν ερευνητικές προτάσεις και εισηγήσεις που αφορούν τον μεταστατικό καρκίνο του μαστού στο project «SPARC Metastatic Challenge». Το UICC θα επέλεγε 20 από αυτές τις προτάσεις, για να τους προσφέρει μια σημαντική χορηγία, προκειμένου να υλοποιήσουν στην πράξη όσα προτείνουν. Μετά από πολλή προσπάθεια και ώρες δουλειάς, η «Europa Donna Kύπρου» κατάφερε να βρίσκεται ανάμεσα στους 20 από τους 84 Οργανισμούς που επιλέχθηκαν ανά το παγκόσμιο, για να προχωρήσουν με την έρευνα!

Ποιος είναι ο βασικός στόχος της έρευνας της «Europa Donna Kύπρου»;

Να αξιολογήσει τις ανάγκες που έχουν οι γυναίκες στην Κύπρο, οι οποίες βιώνουν μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Με βάση τα ευρήματα θα προσπαθήσουμε να «μεταφράσουμε» τις ανάγκες αυτές σε έντυπο υλικό, σε σεμινάρια και άλλους τρόπους. Θεωρώ πως αυτή η έρευνα έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας, καθώς μέχρι σήμερα δεν υπάρχει αρκετό υλικό γύρω από τον μεταστατικό καρκίνο του μαστού, ενώ πρόκειται γι΄ένα θέμα που αποφεύγουμε να συζητάμε. Ευελπιστούμε ότι καμία γυναίκα δεν θα νιώθει μόνη και πως μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες θα «σπάσουμε» τη σιωπή που επικρατεί γύρω από ένα θέμα που αφορά όλους μας.

Πόσο αποστασιοποιημένος μπορεί να είναι ένας ψυχολόγος όταν καθημερινά έχει να αντιμετωπίσει άτομα που από τη μια μέρα στην άλλη έχουν δει την καθημερινότητά τους να ανατρέπεται; 

Αυτό είναι ένα δίλημμα με το οποίο έρχομαι αντιμέτωπη καθημερινά. Ανάλογα με τον τρόπο που θα εκπαιδευτεί ένας ψυχολόγος, μαθαίνει για τη σημαντικότητα του να θέτει όρια στη δουλειά του, κάτι που είναι πολύ διαφορετικό από την απόσταση. Η απόσταση, ίσως, να σε αποτρέπει από το να αναπτύξεις μια θεραπευτική σχέση με το άτομο που έχεις απέναντί σου και ενδεχομένως να σε εμποδίζει να χρησιμοποιήσεις «κομμάτια» του εαυτού σου στη δουλειά. Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το ιδανικό είναι να μπορείς να είσαι κοντά στον συνάνθρωπο σου, να συμμερίζεσαι την εμπειρία που βιώνει, χωρίς να παραμελείς τα δικά σου προσωπικά όρια.

Ωστόσο, είναι ψυχοφθόρο για σένα ορισμένες φορές ή η ηθική ικανοποίηση που εισπράττεις, δεν σε αφήνει να πέσεις ψυχολογικά με τα όσα σού εξομολογούνται;

Το να βλέπεις μια οικογένεια να βιώνει αλλεπάλληλες αλλαγές μετά από μια διάγνωση, δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο. Αν βάλω, όμως, τα δύο σε μια ζυγαριά, αυτή κλίνει περισσότερο προς το κομμάτι της ηθικής ικανοποίησης. Αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη που έχω τη δυνατότητα να είμαι κοντά σε πολλές οικογένειες σε μια τόσο προσωπική τους στιγμή.

Μέρος των καθηκόντων σου, είναι να συμμετέχεις σε διεθνή συνέδρια. Πώς ήταν η πρώτη σου εμπειρία και πότε; 

Η πρώτη φορά ήταν λίγους μήνες αφότου εργοδοτήθηκα στην «Europa Donna Κύπρου». Έλαβα μέρος στο συνέδριο που διοργανώνει κάθε χρόνο η «Europa Donna Ευρώπης» στο Μιλάνο, για ασθενείς και επαγγελματίες υγείας που ασχολούνται με τα δικαιώματα των ασθενών. Ο ενθουσιασμός μου ήταν απερίγραπτος και αποκόμισα ιδιαίτερα σημαντικές πληροφορίες από εκείνο το συνέδριο.

Όταν συμμετέχεις σε όλα αυτά τα συνέδρια, εισπράττεις ότι ο κόσμος γνωρίζει το έργο της «Europa Donna Κύπρου» στο εξωτερικό;

Είναι μεγάλη η ανταμοιβή για την οικογένεια της «Europa Donna Κύπρου» να αναγνωρίζεται το έργο της σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αναγνώριση είναι συνάμα και το μεγαλύτερο μας κίνητρο για να συνεχίσουμε πιο εντατικά τις προσπάθειες μας για την επίτευξη των στόχων μας, αλλά και για να θέσουμε τον πήχη ακόμη πιο ψηλά.

Ένας από τους στόχους της «Europa Donna Κύπρου» από τη μέρα ίδρυσης της, ήταν η δημιουργία ενός εξειδικευμένου κέντρου μαστού. Πλέον, που έχει επιτευχθεί, εσύ, ως μέλος της, αλλά και ως μια νέα γυναίκα, αισθάνεσαι ότι η Κύπρος επιτέλους προσφέρει την απαιτούμενη στήριξη και τα μέσα στους ασθενείς με καρκίνο του μαστού; 

Πιστεύω ότι η δημιουργία του εξειδικευμένου κέντρου μαστού ήταν μια δικαίωση για την «Europa Donna Κύπρου», καθώς και για κάθε Κύπρια γυναίκα. Οι προσπάθειες πολλών χρόνων απέφεραν καρπούς και ήταν μια συγκινητική στιγμή για την «Europa Donna». Κάθε αρχή βέβαια είναι δύσκολη, εξ ου και υπάρχουν πολλοί τομείς που χρειάζεται να δουλέψουμε περισσότερο. Η Ογκολογία, άλλωστε, είναι μια επιστήμη με ραγδαίες εξελίξεις και γι΄αυτό επιβάλλεται η στενή παρακολούθηση και η εφαρμογή τους. Βλέποντας το μέσα από τα δικά μου μάτια, η θεραπεία του καρκίνου του μαστού που προσφέρεται στην Κύπρο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και αυτό γιατί είμαστε σε θέση να παρέχουμε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στους ασθενείς. Για να βελτιωθούμε, όμως, ο καλύτερος τρόπος είναι να δώσουμε τον πρώτο λόγο στους ασθενείς.

Αύριο, 6 Οκτωβρίου, περπατάμε όλοι μαζί  στην πορεία με τις ροζ φιγούρες, στις 17.00 το απόγευμα, με σημείο εκκίνησης τον χώρο στάθμευσης απέναντι από την ΠΑ.ΣΥ.ΔΥ.