Όταν πρόκειται να βρούμε το σωστό σπίτι για να το αποκαλέσουμε “σπίτι”, τα κριτήριά μας τείνουν να επικεντρώνονται στην τοποθεσία, το μέγεθος, την αποτίμηση και τέτοια, σπάνια λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία πίσω από αυτό. Αυτό δεν συμβαίνει όμως και στη περίπτωση της οικογένεια αυτής, της οποίας το ιδανικό σπίτι αποδείχθηκε να γίνει και να “μεταμορφωθεί” ένας πρώην στάβλος, στο μικρό χωριό Touro στην κεντρική Πορτογαλία. Μία πέτρινη κατασκευή σε μια αγροτική κοινότητα, μπορεί να φαίνεται σαν μια παράξενη επιλογή για ένα νεαρό ζευγάρι και τα δύο παιδιά τους για να μετακομίσουν από τη μεγαλούπολη. Αλλά και πάλι, ο πρώτος ιδιοκτήτης του σπιτιού, δεν ήταν ούτε και αυτός κάτοικος της περιοχής, αλλά στην πραγματικότητα είχε μετακομίσει και αυτός από την εξωτική Βραζιλία όταν έχτισε το σπίτι αυτό στη δεκαετία του 1940. Το νέο σπίτι μεταμορφώθηκε και σχεδιάστηκε από τους José και Mário Morgado, τους οποίους το γραφείο τους, COVO Interiores, βρίσκεται μόλις 7 χιλιόμετρα μακριά. Το ανακαινισμένο σπίτι αγκαλιάζει προσεκτικά τις ταπεινές καταβολές του κτιρίου ενώ φιλοξενεί ένα εσωτερικό σχεδιασμό του σύγχρονου μινιμαλισμού που παρέχει όλες τις ανέσεις που θα χρειαζόταν μια σύγχρονη οικογένεια.
Βρίσκεται σε ένα λιθόστρωτο δρομάκι που γίνεται μια κοινόχρηστη αυλή όπου τα κοτόπουλα περιφέρονται πάνω κάτω, το σπίτι αποτελείται από δύο πέτρινα κτίρια και ένα καινούργιο “παράρτημα”. Εξωτερικά, η πέτρινη τοιχοποιία έχει αποκατασταθεί - το ακανόνιστο σχήμα των νέων πέτρινων κομματιών που στέκονται και στηρίζονται από τα ορθογώνια σχήματα των νέων παραθύρων και θυρών - όπως επίσης και η στέγη. Τα πολύ λευκά μεταλλικά πλαίσια μεγιστοποιούν την επιφάνεια των παραθύρων, τα οποία κατά τη διάρκεια της ημέρας εμφανίζονται ως αντανακλαστικά στην πρόσοψη, μια ισορροπία που αναστρέφεται κατά τη διάρκεια της νύχτας όταν οι φωτισμένοι εσωτερικοί χώροι προβάλλονται από το σκοτεινό εξωτερικό πέτρωμα.
Μπαίνοντας μέσα, όλες οι πτυχές του αγροτικού παρελθόντος του κτιρίου έχουν χαθεί από μια μινιμαλιστική αισθητική των λευκών ασβεστωμενων τοιχων και του μπετού. Στο ισόγειο, κάποτε ήταν ο στάβλος με τα ζώα, υπάρχει τώρα το σαλόνι και η κουζίνα, χωρισμένα με κυβικό όγκο από ξύλο βελανιδιάς που κρύβει τη σκάλα και το WC καθώς και κάποια ενσωματωμένα ντουλάπια. Στον επάνω όροφο, δύο υπνοδωμάτια με en suite μπάνια συμπληρώνουν το ύφος με την ίδια μινιμαλιστική ευαισθησία, ενώ στο δίπλα κομμάτι, δημιουργήθηκε ένα μικρό στούντιο επιτρέπει στον νέο ιδιοκτήτη να δουλεύει από το σπίτι.
Απέναντι από το σπίτι, οι μικρές πέτρινες κατασκευές, όπου χρησιμοποιούσαν για να αποθηκεύουν το σανό, μετατράπηκαν σε ένα μονοκατοικία που στεγάζει το γκαράζ και κάποιους βοηθητικούς χώρους. Ενώ οι αρχικοί τοίχοι έχουν αποκατασταθεί, οι αρχιτέκτονες ενίσχυσαν τη δομή με μια πλάκα από μπετόν που φαίνεται να αιωρείται πάνω από τους τοίχους.
source www.covointeriores.com
