Το διαμέρισμα της Carmella έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός τέλειου σκηνικού κινηματογραφικής ταινίας. «Δεν μπορείς να χαλάσεις τίποτα σε μια τέτοια κατοικία. Είναι τόσο ευάερη, ευήλια και ευρύχωρη με όλα τα πανέμορφα παλιά στοιχεία και θα ήταν πολύ δύσκολο να τη μετατρέψουμε σε κάτι άσχημο».  Η Carmella, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βαρκελώνη, αγαπάει την πόλη της, τους ρυθμούς της ζωής, το κλίμα και τη θάλασσα. Σπούδασε σε μια ξενοδοχειακή σχολή στην Ισπανία και μετά μετέβη στο Όξφορντ για εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας. Για αρκετά χρόνια δούλεψε σε εστιατόρια και μετέπειτα ασχολήθηκε με τον κτηματομεσιτικό τομέα στη Βαρκελώνη. Σε μια από τις πιο όμορφες και μεγάλες κεντρικούς λεωφόρους, την Diagonal, στην καρδιά της Καταλονίας, η Carmella βρήκε το σπίτι της. Το διαμέρισμα αυτό απετέλεσε ένα γενναιόδωρο γαμήλιο δώρο από την οικογένεια του συζύγου της, Javier, και ζουν σε αυτό εδώ και 4 χρόνια. Στην αρχή αισθάνονταν ότι τα δωμάτια ήταν πολύ μεγάλα για δύο άτομα, ωστόσο οι δυο τους πλέον είναι πολύ χαρούμενοι, μιας και μαζί με την κορούλα τους «γεμίζουν» τους πελώριους χώρους των 300 τ.μ. 

Καταρχάς, το διαμέρισμα έπρεπε να ανακαινισθεί. Σύμφωνα με την Carmella, «ήθελα να δημιουργήσω κάτι καινούργιο, εντυπωσιακό και μοντέρνο, δειχνοντας σεβασμό στο ύψος της οροφής και την ιδιοσυστασία των τοίχων». Η επιθυμία της για μεγάλους ανοιχτούς χώρους ήταν μεγάλη και όπου δεν ήταν υπαρκτοί, κατέβαλε προσπάθειες για να τους δημιουργήσει. Στο μπροστινό μέρος του διαμερίσματος κατέρριψε αρκετούς τοίχους για να δημιουργήσει ένα μεγάλο καθιστικό μέσα από πολλά δωμάτια. Απόδειξη τούτου είναι οι πολλές πόρτες που οδηγούν στον συγκεκριμένο χώρο. Το παλιό παρκέ έχει μπογιατιστεί με λευκό, διότι στην Carmella δεν άρεσε η ύπαρξη ξύλου. Παραδέχεται ότι στο μυαλό της υπήρχε η ιδέα ενός γυμναστηρίου, γι’ αυτό και ήθελε ένα λευκό δωμάτιο. Οι τοίχοι και η οροφή έχουν μπογιατιστεί μαύρα, τονίζοντας με αυτόν τον τρόπο την καλαισθησία των εντοιχισμένων ντουλαπιών, την υπέροχη παλιά πόρτα και τα πλαίσια των παραθύρων, όπως και τα γύψινα διακοσμητικά κυμάτια στην οροφή. «Αγαπάω πολλά χρώματα, όμως έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο μαύρο και το λευκό» εξηγεί. «Για μένα είναι βασικά. Αυτό που δεν μπορώ με τίποτα να ανεχτώ είναι οι παστέλ αποχρώσεις. Είναι τόσο βαρετές…». Το κομψό κυκλικό δωμάτιο με τα πολλά παράθυρα εξυπηρετεί ως δωμάτιο ηρεμίας και χαλάρωσης.

Στο μικρό δωμάτιο, δίπλα στο γραφείο, υπάρχει ένα παλιό έδρανο, οικογενειακό κειμήλιο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για την Carmella το γεγονός ότι τα δωμάτια, παρόλη τη μεγαλοπρέπειά τους, διακατέχονται από θέρμη, φιλοξενία αλλά και προσωπική άποψη. Συνεπώς, το καθιστικό είναι εξοπλισμένο από ένα χώρο ξεκούρασης στη μια μεριά και στην άλλη, ένα ειδικά κατασκευασμένο μεγάλο τραπέζι φαγητού με παγκάκια, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει αρκετούς καλεσμένους. Ο πολυέλαιος ήταν ένα τυχερό εύρημα από την υπαίθρια αγορά μεταχειρισμένων ειδών. Αν κανείς νιώθει κουρασμένος να διασχίσει ολόκληρη τη διαδρομή από τη μια άκρη του δωματίου προς την άλλη, οι πορφυρές πολυθρόνες τοποθετημένες κατά μήκος του καθιστικού ικανοποιούν γενναιόδωρα αυτή την ανάγκη. Οι πολυθρόνες αυτές σχεδιάστηκαν από τον παππού του συζύγου της τη δεκαετία του ’60 και η Carmella τις έχει ταπετσάρει πρόσφατα. Για την Carmella η οικογένεια είχε μεγάλη επίδραση στον τρόπο ζωής της: «Ως παιδί θυμάμαι τους γονείς μου να δεξιώνονται πολλούς καλεσμένους. Για τη μητέρα μου ένα όμορφο σπίτι ήταν πολύ σημαντικό».

Τώρα, η ίδια έχει μια κορούλα, τη μικρή Loulou. Όλα είναι ανοιχτά στο διαμέρισμα της Carmella. Μια αυθεντική πλατιά συρτή πόρτα οδηγεί από το καθιστικό κατευθείαν στο γκρι κυρίως υπνοδωμάτιο, το οποίο συνδέεται με το λουτρό, όπου μια freestanding μπανιέρα αντίκα στολίζει με ενδιαφέρον τον χώρο. Η Carmella ομολογεί πως η μπανιέρα αυτή ήταν η πιο έντονη και μεγάλη επιθυμία της για το διαμέρισμά της. Ο σχεδιασμός του διαμερίσματος ίσως να φαίνεται προδιαγεγραμμένος μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, αλλά η Carmella έκανε τις επιλογές όπως αυτές την ευχαριστούσαν, χωρίς κανένα προσχεδιασμό. Όπως δηλώνει «δεν ακολουθώ κανένα κανόνα και δεν καθορίζω το δικό μου στυλ». Τα περιοδικά εσωτερικού χώρου ήταν μια πολύ καλή πηγή έμπνευσης, όπως και η βοήθεια της κολλητής της που συνέβαλε εποικοδομητικά εν μέσω συζητήσεων για αρκετές αποφάσεις της.