Αφού απελευθέρωσε τις γυναίκες από τους κορσέδες, η Mademoiselle θέλησε να απελευθερώσει τους χορευτές από τα κουστούμια που περιόριζαν τις κινήσεις τους...

Σε μια εποχή που η avant-garde, βρισκόταν στο επίκεντρο, η Gabrielle Chanel περιβαλλόταν από έναν κύκλο μεγάλων καλλιτεχνών, οι ιδέες των οποίων την τροφοδοτούσαν δημιουργικά.

Ο χορός γνώριζε μεγάλη επανάσταση εκείνη την εποχή και εκεί η Chanel βρήκε μια απήχηση της μόδας που ήθελε να προσφέρει στις γυναίκες: ένα σώμα απελευθερωμένο, όπου η κίνηση κυριαρχεί, συμβολίζοντας ένα νέο είδος θηλυκότητας. Αυτή η μορφή τέχνης αντικατόπτριζε το όραμά της για τη γυναικεία γοητεία.

Διάβασε ακόμα: Αυτά είναι τα viral σκουλαρίκια που φοράνε όλες οι influencers

Όπως ο κινηματογράφος που αναδύθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, έτσι και ο χορός άνοιξε νέους δρόμους για κίνηση και καλλιτεχνική έκφραση, δείχνοντας την ανάγκη για αναζήτηση ελευθερίας. Η ίδια η Gabrielle Chanel, η οποία εκείνη την εποχή πρότεινε άνετα και κομψά ρούχα με απελευθερωμένα γυναικεία σώματα και μυαλά, παρακολούθησε μαθήματα χορού με τη χορεύτρια, Caryathis. “Πάντα να αφαιρείτε πράγματα, αφαιρέστε τα πάντα. Ποτέ μην προσθέτετε … Δεν υπάρχει άλλη ομορφιά από την ελευθερία του σώματος”, δήλωσε η Gabrielle Chanel.

Η χάρη των χορευτών και οι χορογραφίες τους που δεν παρεμποδίζονται από τα κοστούμια τους, ανταποκρίθηκαν τέλεια στις φιλοδοξίες της σχεδιάστριας και η αντίληψή της για μια μοντέρνα εμφάνιση, απαλλαγμένη από κάθε περιορισμό αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη της. Μοιράζοντας τη διαίσθηση της σχεδιάστριας, η μητέρα του σύγχρονου χορού, Isadora Duncan προέβλεψε ότι: «Η χορεύτρια του μέλλοντος θα ήταν εκείνη της οποίας το σώμα και η ψυχή θα έχουν μεγαλώσει τόσο αρμονικά μαζί που η φυσική γλώσσα της ψυχής θα γίνει η κίνηση του σώματος.”

«Στο μπαλέτο, ο χορός είναι ένα μόνο στοιχείο της παράστασης, και ούτε καν το πιο σημαντικό … η επανάσταση που έχουμε κάνει στο μπαλέτο, ίσως έχει λιγότερη σχέση με το συγκεκριμένο πεδίο του χορού από ό, τι έχει να κάνει με τα σκηνικά και τα κοστούμια». Τα λόγια αυτά του ιμπρεσάριου και φίλου της Gabrielle, Serge Diaghilev χρησιμοποιήθηκαν στο άνοιγμα της έκθεσης για τα 100 χρόνια ρωσικών μπαλέτων στην Όπερα του Παρισιού το 2009. Συνοψίζουν τέλεια το πνεύμα της παριζιάνικης πρωτοπορίας και αντανακλούν επίσης την επιθυμία της Gabrielle Chanel να εμποτίσει την κίνηση και τη ζωή στα look που δημιουργούσε για τις γυναίκες. Συνεργάστηκε στενά με οραματιστές του χορού, και ειδικότερα με τους Ρώσους χορευτές, όπως είχαν κάνει και οι καλλιτέχνες φίλοι της. Το 1924, η Gabrielle Chanel, συνεργάστηκε με τους Cocteau και Picasso, για το Train Bleu, μια σάτιρα στο Roaring Twenties.

Τα ρούχα που σχεδίασε για τους κολυμβητές, τον παίκτη του γκολφ και τον πρωταθλητή του τένις ήταν έτοιμα να φορεθούν από αθλητές των πραγματικών αθλημάτων. Πάνω στους χορευτές, τα ρούχα της απεικόνιζαν την ακρίβεια του οράματός της για μια μόδα που ελευθερώθηκε από τα δεσμά της, ενώ ήταν σε επαφή με την πραγματική ζωή. Αυτό το όραμα ενισχύθηκε από τις μεταξωτές τουνίκ που η Gabrielle Chanel σχεδίασε το 1929 για το δεύτερο δημιούργημα του Diollilev, το «Apollo Musagète». Ακόμα και μετά το θάνατο του φίλου της Diaghilev, η Gabrielle Chanel δεν θα ξεχάσει ποτέ τον κόσμο του χορού. Το 1939, για το «Ballets Russes de Monte-Carlo», σχεδίασε τα κοστούμια για το μπαλέτο Bacchanale ενώ ο Dali σχεδίασε τα σκηνικά.

* Απόσπασμα από το L'Allure de Chanel του Paul Morand, ed. Hermann, 1976.

Διάβασε ακόμα: I know... Όλες θα θέλαμε ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα από τη νέα συνεργασία της Rihanna