Βαγγέλης Αλεξανδρής: «Eίμαστε μια ζούγκλα και οι άνθρωποι, είναι ακόμα άνθρωποι των σπηλαίων»
Της Στέλλας Παπά
Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στο MyLife και τη Στέλλα Παπά, για την τηλεόραση, το θέατρο, την οικογένεια του και την πατρότητα.
Κύριε Αλεξανδρή, φέτος συμμετέχετε στη μεταφορά της ταινία «Dogville» στη σκηνή του θεάτρου «Νέος Ακάδημος». Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή την παράσταση. Τι πραγματεύεται;
Είναι ένα έργο επίκαιρο, με θρησκευτικό και αλληγορικό υπόβαθρο, που ουσιαστικά πραγματεύεται τη φράση του Αβραάμ Λίνκολν: «Αν θες να δοκιμάσεις το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσε του εξουσία». Είναι μια παράσταση στην οποία βλέπουμε πως ακόμα και οι πιο ξεχασμένοι άνθρωποι από τον Θεό, οι πιο φτωχοί, αν τους δώσεις εξουσία στα χέρια τους, θέλουν και αυτοί να γίνουν αφεντικά και εκμεταλευτές. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι σε μια τέτοια παράσταση, γιατί είμαι σ’ ένα λαμπρό θίασο, όχι μόνο όσον αφορά το ταλέντο του καθενός, αλλά και την ανθρωπιά. Είμαστε μια πολύ δεμένη ομάδα, με επικεφαλής τη Λίλλυ Μελεμέ. Μια ευφάνταστη και καταπληκτική σκηνοθέτρια, που είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος.
Σας αγχώνει το γεγονός ότι ο γιος σας θα μεγαλώσει σε μια κοινωνία που μοιάζει με το χωρίο «Dogvill»;
Κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, τη δική της σκληράδα και τις δικές της δυσκολίες. Μαζί με τα καλά, εξελίσσονται και τα κακά. Όσα βλέπαμε να συμβαίνουν στην τηλεόραση και το σινεμά, τώρα ξαφνικά συμβαίνουν και στην πόλη μας, κάνοντας μας να συνειδητοποιούμε πως είμαστε μια ζούγκλα και ότι οι άνθρωποι, είναι ακόμα άνθρωποι των σπηλαίων. Πάντα οι μεγαλύτεροι θα προσπαθούν να «φάνε» τους μικρούς, οι πολιτικοί και οι πλούσιοι θα εκμεταλλεύονται πάντα τους φτωχούς και τους αδύναμους. Το «Dogville» είναι απλά ακόμα μια απόδειξη πως όλοι τελικά, κατά βάθος, θέλουν να γίνουν αφεντικά και μόλις αποκτήσουν εξουσία στα χέρια βγάζουν στην επιφάνεια τον πραγματικό τους εαυτό. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει και θα συνεχίσει να συμβαίνει. Σίγουρα λοιπόν, είναι δύσκολο να μεγαλώσεις ένα παιδί σε τέτοιες κοινωνίες και να μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις όλες αυτές τις προκλήσεις. Εγώ και η σύζυγος μου, ως γονείς, αυτό που επιδιώκουμε είναι να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του παιδιού μας αλλά και εκείνο να κερδίσει τη δική μας και να «κτίσουμε» μαζί του μια σχέση που θα έχει ως βάση την ειλικρίνεια. Προσπαθούμε, τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθεί, να τον βοηθήσουμε να δημιουργήσει το δικό του χαρακτήρα και να του εμφυτέψουμε ουσιώδεις αξίες. Μετά εμείς θα είμαστε απλοί θεατές της ζωής του και θα προσπαθούμε να τον προστατεύουμε από απόσταση.
Η πρωταγωνίστρια χαρακτηρίζεται ως πραγματίστρια. Εσείς, είστε πραγματιστής;
Είμαι και πραγματιστής, αλλά και ονειροπόλος, Από τη μια είμαι ρεαλιστής γιατί δεν έχω άλλη επιλογή, αλλά από την άλλη είμαι καλλιτέχνης. Είμαι λίγο διαφορετικός και επειδή ασχολούμαι και με το γράψιμο, οφείλω να είμαι ανοικτός και να φέρνω στην επιφάνεια ιδέες και καταστάσεις που είναι από αλλού φερμένες.
Τι ακριβώς γράφετε;
Στην παρούσα φάση συγγράφω με τον Αλέξανδρο Παρίση ένα θεατρικό, το οποίο μιλά για ένα reunion παλιών συμμαθητών. Μας απομένει να γράψουμε την τελευταία πράξη.
Ποια η σχέση σας με τον δικό σας πατέρα;
Όλα τα παιδιά με τους γονείς έχουν καλές και κακές στιγμές, απλά όταν γίνεις και εσύ γονέας καταλαβαίνεις καλύτερα και δικαιολογείς περισσότερο τους δικούς σου.
Εσείς είστε ο πατέρας που φαντάζεστε ότι θα ήσασταν;
Δεν υπάρχει τέλειος πατέρας, αλλά ούτε και συνταγή για να είσαι τέλειος. Πάντα υπάρχουν τα συν και τα πλην. Σε κάποια πράγματα που συμβαίνουν χαίρομαι και νιώθω ότι μπορώ να είμαι ο πατέρας που ονειρευόμουν, αλλά σε κάποια άλλα χάνω την υπομονή μου. Πολλές φορές όμως αυτό που με στενοχωρεί πιο πολύ είναι που χάνω στιγμές μαζί του γιατί λείπω πολλές ώρες. Παρόλα αυτά, πιστεύω πως μπορώ να τα καταφέρω.
«O Παράδεισος των κυριών» του Alpha Ελλάδος πώς μπήκε στη ζωή σας;
«O Παράδεισος των κυριών», είναι μια παραγωγή της ίδιας εταιρείας που έκανε τη σειρά «Άγριες Μέλισσες». Για να πω το ναι σ’ αυτήν, είχα πει αρκετά όχι σ’ άλλες προτάσεις που μου είχαν γίνει. Αυτό που μου με «ιντρίγκαρε», ήταν το ότι ήταν μια σειρά εποχής, το θέμα που πραγματεύεται είναι οι παράνομες υιοθεσίες του τότε και το ότι ο χαρακτήρας που μου πρότειναν να υποδυθώ σ’ αυτήν ήταν τελείως κόντρα σ’ αυτόν που είχα κληθεί να υποδυθώ στη σειρά «Άγριες Μέλισσες». Στο «O Παράδεισος των κυριών» υποδύομαι τον Αποστόλη Βασιλείου, έναν άντρα με αρνητικό χαρακτήρα, έναν σκληρό άνθρωπο που μπαίνει σε ’αντίθετα χωράφια και φτάνει σε σημείο να κάνει πράγματα για τα οποία μισεί τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι ένας ρόλος μεγαλύτερος από τον περσινό και έχει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή της ιστορίας. Γενικά, είναι μια συνεργασία την οποία χαίρομαι πολύ. Είναι μια δουλειά στην οποία όλοι (σκηνοθέτες, συνεργείο και συνάδελφοι, παλιότεροι και οι νεότεροι) είναι ταλαντούχοι και πολύ έμπειροι.
Σ’ έναν χρόνο κληθήκατε να υποδυθείτε τόσους διαφορετικούς ρόλους…
Το γεγονός ότι στην υποκριτική καλείσαι να υποδυθείς διαφόρους χαρακτήρες είναι και ο λόγος που με κάνει να πιστεύω πως το θέατρο θα πρέπει να είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας μας και πως πρέπει να ενταχθεί σοβαρά στα σχολεία. Νομίζω, πως τόσο ο αυτοσχεδιασμός όσο και η προσπάθεια να υποδυθείς χαρακτήρες ανθρώπων που μπορεί να συναντάς καθημερινά στη ζωή σου, θα βοηθούσε στο να μειωθούν τα φαινόμενα ρατσισμού και να εξελιχθεί η κοινωνία. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι στην αρχαία Ελλάδα, το βασικό μέρος της εκπαίδευσης περιλάμβανε το θέατρο, τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά και τη μουσική.
Πιστεύετε πως υπάρχει «Παράδεισος των κυριών»; Αν ναι, ποιος μπορεί να είναι;
Δεν υπάρχει παράδεισος, ούτε στις κυρίες ούτε στους κυρίους, είναι όλα ανάμεικτα. Το καλό μπλέκεται με το κακό, και μέσα απ’ αυτή τη σύγκρουση έρχεται η εξέλιξη. Πιστεύω απόλυτα τους στίχους του τραγουδιού που λέει «Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ». Δυστυχώς στην καθημερινότητα μας βιώνουμε περισσότερο την κόλαση και λιγότερο τον παράδεισο. Όμως, σ’ αυτές τις λίγες στιγμές «παράδεισου» που βιώνουμε, είναι όλα όμορφα και ιδανικά.
Θα μας «μαρτυρήσετε» κάτι για τη συνέχεια της σειράς;
Σίγουρα θα υπάρξουν μεγάλες ανατροπές.
Η ευχή σας για το 2023 που μόλις υποδεχθήκαμε;
Η αγάπη, το φως και η δύναμη να αποκαταστήσουν το σχέδιο πάνω στη γη. Να έρθουν όλα στο φως και αυτό να φέρει τη συνείδησή μας πιο πάνω από εκεί που είναι θαμμένη.
