Ο Γιάννης Αϊβάζης μιλάει αποκλειστικά στην Avant-Garde για τη παράσταση που πρωταγωνιστεί, τη Μαρία Κορινθίου και την πρώτη του ταινία που κέρδισε ήδη πολλά βραβεία
Της Στέλλας Παπά
Κύριε Αϊβάζη, αυτή η σεζόν σας βρήκε να κάνετε πρεμιέρα με την παράσταση “Ο τελευταίος χορός” στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάνης. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή;
Πρόκειται για μία αληθινή ιστορία αγάπης που έχει γράψει η Τάνια Χαροκόπου, σκηνοθέτησε η Ρένα Εσκενάζη και στην οποία πρωταγωνιστούμε εγώ με την Μαρία Κορινθίου. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση την οποία έχει αγκαλιάσει το κοινό και αυτό μας κάνει πολύ χαρούμενους.
Κατά την γνώμη σας ποιο είναι το πιο ιδιαίτερο κομμάτι της παράστασης;
Όλη η παράσταση. Πρόκειται για μια παράσταση που πραγματεύεται τη μεγάλη εικόνα σε μια σχέση, έχει να κάνει με τα πιο ουσιαστικά πράγματα στα οποία πρέπει να εστιάζει το ζευγάρι και όχι με τα μικρά που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε είτε από αγάπη, είτε από πάθος, είτε από έρωτα, είτε από συνήθειά. Δεν είναι ένα έργο που αναφέρεται στο πώς μπορεί να χωρίσει ένα ζευγάρι και δεν έχει επ'ουδενί να κάνει, όπως οι περισσότεροι νομίζουν, με τον χωρισμό μου με την Μαρία.
Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να βρουν τι μπορεί να κλέψει τη δυναμική του έρωτα; Εσείς το έχετε βρει;
Ναι, είναι όλα αυτά τα απρόσμενα πράγματα που έρχονται στην ζωή. Ο έρωτας είναι μια σκοτεινή δύναμη που εισέρχεται μέσα σου σε αναστατώνει, σε ανακατεύει και κάνει τον ψυχισμό σου πλαστελίνη στα χέρια κάποιου άλλου που την πλάθει όπως θέλει.
Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης;
Ημερομηνία λήξης δεν υπάρχει την βάζεις εσύ. Αυτό δεν είναι κάτι που υιοθετώ εγώ, αλλά ο ήρωας που υποδύομαι, ο οποίος παρόλο που έχει τα δικά του πιστεύω, για δικούς του λόγους θέλει να απαγκιστρωθεί από την αγάπη της γυναίκας του. Τώρα αν με ρωτάς σε προσωπικό επίπεδο, θεωρώ ότι ο έρωτας διαρκεί όσο εσύ θες να διαρκέσει και όσο εσύ προσπαθείς να κρατήσεις ζωντανό όλο το κομμάτι που λέγεται έρωτας, αγάπη, οικογένεια ή οτιδήποτε άλλο. Σε γενικές γραμμές υπάρχει μια διαδικασία στη ζωή, είναι ενθουσιασμός, έρωτας, αγάπη, συνήθεια, τέλος. Η σειρά με την οποία θα τα βάλεις εξαρτάται από εσένα και τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Εδώ βέβαια υπάρχει και το για πάντα, αν με ρωτάς λοιπόν για το για πάντα, τότε ναι, η μητέρα του παιδιού σου θα ναι πάντα μάνα του παιδιού σου.
Ποιο σχόλιο του κοινού σας έκανε περισσότερη εντύπωση;
Γενικά μου κάνει εντύπωση όταν μας λένε ότι ταυτίζονται με τους ήρωες. Όμως για να μπορέσω να σου απαντήσω πιο συγκεκριμένα πρέπει να δεις την παράσταση, πρέπει να να δεις την μεγάλη ανατροπή που έρχεται και αλλάζει σχεδόν τα πάντα στις ζωές των ηρώων.
Πέρασε καιρός από τότε που είχατε πρωταγωνιστήσει σε θεατρική παράσταση. Τι ήταν αυτό που σας έσπρωξε ξανά πάνω στο σανίδι;
Αν και έχω σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις, από επιλογή δεν έχω πρωταγωνιστήσει σε θεατρική παράσταση εδώ και έξι χρόνιά. Έπρεπε να είμαι εκτός, λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό για ταινίες, αλλά και γιατί είχα υποχρεώσεις ως σκηνοθέτης της παράσταση «Τζόρνταν» με την Μαρία Κορινθίου.
Να υποθέσω λοιπόν πως και η αποχή από την τηλεόραση ήταν επιλογή;
Δεν με αφορά τόσο πολύ η τηλεόραση πλέον και νιώθω πως μου κλέβει πάρα πολύ χρόνο. Αυτό που με ενδιαφέρει τώρα είναι να κάνω κινηματογράφο. Είμαι πλέον σε μια φάση που μπορώ και επιλέγω τι να κάνω. Κάνω πολλές δουλειές στο εξωτερικό, είτε ως σκηνοθέτης, είτε ως ηθοποιός. Σύντομα θα προβληθούν και κάποιες από τις ταινίες αμερικάνικης-αγγλικής παραγωγής, στις οποίες έχω παίξει. Πιο συγκεκριμένα σε περίπου ένα μήνα θα βγει η ταινία «Ηigh hopes». Γενικά, δεν σνομπάρω την τηλεόραση, αλλά για να επιστρέψω σ’ αυτήν, θα πρέπει να είναι κάτι πάρα πολύ καλό. Όταν φτάνεις πλέον σε μια ηλικία που έχεις τη δυνατότητα να επιλέγεις τι να κάνεις, τότε βγάζεις προς τα έξω αυτά που ο κόσμος δεν είχε δει ή δεν μπορεί δει σ’ εσένα. Σίγουρα και εμείς είμαστε άνθρωποι και όταν ξεκινάμε με την τηλεόραση, μας πλάθουν όπως θέλουν και πολλές φορές κάνουμε και πράγματα που δεν μας αρέσουνε γιατί καλώς ή κακώς, αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα που ζούμε.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σας είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο;
Σε γενικές γραμμές είμαι από τους ανθρώπους που δεν μπορούν να βρεθούνε σε δύσκολη θέση.
Έχετε πάρει ποτέ δύσκολη απόφαση; Αν ναι, τότε ποια ήταν;
Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει πάρει δύσκολη απόφαση. Σε προσωπικό επίπεδο, η πιο δύσκολη απόφαση που έχω πάρει ήταν το να χωρίσω μετά από δεκαεφτά χρόνια. Σε επαγγελματικό επίπεδο δεν νομίζω πως υπάρχουν δύσκολες αποφάσεις, υπάρχουν απλά οι αποφάσεις που σε φέρνουν στο σήμερα.
Πληρώσατε ακριβά μια επιλογή σας;
Δεν νομίζω να μου έχει κοστίσει ακριβά κάποια επιλογή μου. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι επιλογές και το κατά πόσον ήταν σωστές ή όχι το δείχνει η διάρκεια μας στο χρόνο. Σίγουρα υπάρχουν και πράγματα που θα μπορούσα να μην τα είχα κάνει αλλά δεν είναι απ’ αυτά που κοστίζουν.
Ποιο είναι πιο εύκολο να σκηνοθετείς ή να παίζεις, να δίνεις ή να σου δίνουν οδηγίες;
Είναι διαφορετικά πράγμα. Το να μπορείς να μετουσιώσεις σε ανθρώπινες υπάρξεις τις σκέψεις σου είναι κάτι μαγικό και εύκολο. Δύσκολο είναι απλά το να εντοπίσεις το σωστό κοινό και το να προσπαθήσεις να το πείσεις γι’ αυτό που κάνεις. Αλλά, ακόμα και εκεί είναι όλα θέμα δουλειάς και του πόσο πιστεύεις ότι μπορείς να ενσαρκώσεις έναν ήρωα.
Ποιος θα θέλατε να είναι ο δικός σας «τελευταίος χορός»;
Σίγουρα θα ήθελα να είναι στο αντικείμενο μου , μ ’αυτό που έχω μεγαλώσει, αυτό που έχω σπουδάσει και αυτό που κάνω εδώ και είκοσι χρόνια. Θα ήθελα λοιπόν, ο δικός μου «τελευταίος χορός» να με βρει να κάνω αυτό που αγαπώ.
Προηγούμενος μας είπατε πως έχετε κάνει πολλές ταινίες. Θα μας αποκαλύψετε κάτι γι’ αυτές;
Βεβαίως, η μια από αυτές είναι η ταινία «Άβυσσος»(“Abyss In”), την οποία έχω γράψει, έχω σκηνοθετήσει και έχει αποσπάσει εξήντα τέσσερα βραβεία παγκοσμίως σε πολλά Φεστιβάλ. Σύντομα θα κάνει πρεμιέρα στην Αθήνα και θα ανέβει και σε πολλές πλατφόρμες. Αυτή η παραγωγή έχει ιδιαίτερη σημασία για εμένα, γιατί είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που κάνω και η οποία έχει τόση μεγάλη επιτυχία, μιας και μετρά ήδη πολλά βραβεία παγκοσμίως, ανάμεσα σε αυτά είναι το βραβείο σκηνοθεσίας, βραβείο καλύτερης ταινίας και βραβείο καλύτερης παραγωγής. Είναι ένα «παιδί» που γεννήθηκε σε πολύ ιδιαίτερες συνθήκες και αυτό την κάνει πιο σημαντική για εμένα. Οι υπόλοιπες ταινίες είναι κάποιες παραγωγές στις οποίες οι δημιουργοί τους μου εμπιστεύτηκαν τους δεύτερους αντρικούς ρόλους.
Νιώσατε λίγο περίεργα που η παράσταση συνέπεσε με την περίοδο του χωρισμού σας;
Όχι, άλλωστε τα επαγγελματικά μας δεν σχετίζονται ποτέ με τα προσωπικά μας. Με την Μαρία έχουμε εξαιρετικές σχέσεις. Η Μαρία είναι εξαιρετική ηθοποιός και πολύ καλός συνεργάτης και χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι μαζί της σ’ αυτή την παράσταση.
