Με αφορμή αυτό λοιπόν, μίλησε αποκλειστικά στο MyLife για το ποιο ήταν το κίνητρο του όταν ξεκίνησε το γράψιμο, τα μηνύματα που θέλει να περάσει, την κριτική που δέχεται για τα έργα του, καθώς και για την μεγαλύτερη πρόκληση που δέχθηκε ως συγγραφέας. 

Κύριε Σπύρου καταρχάς να σας ευχηθώ καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο «Έρωτας στην Πόλη». Πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτό σας το βιβλίο;

Σας ευχαριστώ. Κάθε ευχή είναι καλοδεχούμενη. Για να μην αναφερθώ σε λεπτομέρεια που μπορεί να προϊδεάσει τον αναγνώστη, αναμφίβολα πηγή έμπνευσης υπήρξαν τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν την υπό αναφορά περίοδο. Η ειλικρινής απάντηση είναι πως δεν θυμάμαι ούτε εγώ ο ίδιος πως ξεκίνησε το έργο αυτό αν και είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο δούλεψα για πάνω από δώδεκα χρόνια· οι αρχαίοι Αθηναίοι χρειάστηκαν σαφώς λιγότερο χρόνο για να κτίσουν τον Παρθενώνα.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε κατά τη συγγραφή του βιβλίου σας και πώς το ξεπεράσατε;

Όπως κάθε συγγραφέας, το δημιουργικό αδιέξοδο – ή writer’s block. Ευτυχώς, η περίοδος του εγκλεισμού κατά την διάρκεια της πανδημίας αποτέλεσε μια καταιγίδα έμπνευσης, βοηθώντας με να ξεπεράσω την συγγραφική ξηρασία που με μάστιζε. Τελικά ο κορονοϊός είχε και θετικά αποτελέσματα!

Γιατί επιλέξατε την Κωνσταντινούπολη για να διαδραματίσετε την ιστορία σας; 

Να μου επιτρέψετε να απαντήσω με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχει άλλη πόλη ανά το παγκόσμιο που να γνώρισε τόση λάμψη και τόση δόξα για χίλια και πλέον χρόνια όσο η Κωνσταντινούπολη; Μια πόλη που υπήρξε πρωτεύουσα για τρεις διαδοχικές αυτοκρατορίες; Κατ’ επέκταση, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κατάφερα να τοποθετήσω ένα έργο μου μέσα στο γεωγραφικό και ιστορικό πλαίσιο της βασιλεύουσας. Αποφεύγοντας για δεύτερη φορά (ούτε πολιτικός να ήμουν!) να αναφερθώ στην πλοκή του έργου, ευελπιστώ πως όποιος το διαβάσει θα απολαύσει ένα όμορφο και νοσταλγικό ταξίδι στην αιώνια Πόλη των Πόλεων – και όχι μόνο.

Ποιο ήταν το κίνητρο για να αρχίσετε να γράφετε βιβλία;

Μια απροσδόκητη αναποδιά το 2001, όταν αναγκάστηκα να σταματήσω άδοξα τις σπουδές μου στο εξωτερικό, κέντρισε απροσδόκητα τις προσωπικές μου ευαισθησίες. Τις μετουσίωσα ξεκινώντας να γράφω διηγήματα τα οποία και δημοσίευσα το 2005 με τίτλο «Το άρωμα του βασιλικού». Είναι ένα έργο που διακατέχεται από έντονο νεανικό λυρισμό και στο οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία, όπως ένα πατέρας στο πρωτότοκο παιδί του. Ακολούθησε ένα μυθιστόρημα το 2007, το «Συνάντηση με το παρελθόν», το οποίο οφείλω να ομολογήσω θα μπορούσε να τύχει πιο εκτεταμένης επεξεργασίας. Ο «Έρωτας στην Πόλη» αποτελεί το τρίτο μου λογοτεχνικό βήμα. Θέλω να πιστεύω ότι διαπνέεται από μια μεστή συγγραφική ωριμότητα, είναι ένα έργο που έτυχε εκτενούς συγγραφικής επιμέλειας και ευελπιστώ πως το κοινό θα το αγκαλιάσει με θέρμη.

Πώς είναι η καθημερινή σας ρουτίνα γραφής; Έχετε κάποια συγκεκριμένη διαδικασία που ακολουθείτε;

Αναφέροντας το προφανές - λόγω και προσωπικών και καθημερινών επαγγελματικών υποχρεώσεων, ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος. Άλλωστε, ποιός δεν είναι πολυάσχολος την σήμερον ημέρα; Συνήθως γράφω αργά το βράδυ όταν δεν υπάρχουν πολλά ερεθίσματα να αποσπάσουν την προσοχή μου ή κατά την διάρκεια των συχνών επαγγελματικών μου ταξιδιών στο εξωτερικό· αν δείτε κάποιον σε ένα αεροπλάνο να είναι καταπιασμένος μανιωδώς με ένα υπολογιστή, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είμαι εγώ! Η μουσική είναι απαραίτητος σύντροφος στο μαγικό ταξίδι της γραφής και ανεξίτηλη πηγή έμπνευσης.

Πώς αναπτύσσετε τις προσωπικότητες των χαρακτήρων σας; Εμπνέεστε από πραγματικά πρόσωπα;

Οπωσδήποτε! Οι χαρακτήρες μου αποτελούν αποκύημα έμπνευσης είτε με αφορμή υπαρκτά πρόσωπα, διανθισμένα με μπόλικη ποιητική αδεία, είτε ενσαρκώνουν άτομα που θα ήθελα να υπάρχουν. Για παράδειγμα «ο εγωπαθής άντρας που οι γυναίκες αρέσκονται να μισούν» ή «ο μακρινός θείος που όλα τα παιδιά θα ήθελαν να έχουν». Στόχος μου είναι, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, οι χαρακτήρες να έχουν ελαττώματα τα οποία να ελκύουν τους αναγνώστες παρά να συμμορφώνονται σε ένα ιδεατό πρότυπο. Στους χαρακτήρες μου υπάρχει έντονο το στοιχείο του ρεαλισμού, που δρασκελίζει το όριο του κυνισμού.

Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας μέσα από τα έργα σας;

Οι στόχοι είναι δύο. Ο πρώτος είναι προφανής – ο αναγνώστης να μην μετανιώσει που διάβασε το βιβλίο. Ο δεύτερος είναι ο αναγνώστης, πέραν από διασκέδαση, να επωφεληθεί και με ψυχαγωγία. Να αποκομίσει δηλαδή κάτι το οποίο θα τον κάνει πνευματικά πιο πλούσιο όπως για παράδειγμα ο προβληματισμός για ένα ιστορικό γεγονός ή ένα νοερό σεργιάνι σε μια άλλη εποχή.

Πώς χειρίζεστε την κριτική για τα έργα σας;

Εποικοδομητικά. Η κάθε κριτική είναι εξαιρετικά χρήσιμη για μελλοντικά έργα.

Πώς αισθάνεστε όταν ακούτε τις απόψεις των αναγνωστών σας για τα βιβλία σας;

Κυριολεκτικά ευγνωμοσύνη. Είναι η τροφή για ένα ερασιτέχνη συγγραφέα σας κι εμένα. Οι αναγνώστες επενδύουν (ή ξοδεύουν) τα χρήματα και τον χρόνο τους τόσο για να διαβάσουν το βιβλίο όσο και να μου εκφέρουν τις απόψεις τους. Το λιγότερο που οφείλω είναι να τους ευχαριστώ και για τα δύο, άσχετα αν η κριτική τους είναι ευμενής ή όχι. Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επίσης την αντιπαραβολή των δικών μου αντιλήψεων για μια σκηνή, ένα κεφάλαιο ή ένα χαρακτήρα με την άποψη των αναγνωστών και αυτό αποτελεί υπερπολύτιμη τροφοδοσία για μελλοντικά έργα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε αντιμετωπίσει ως συγγραφέας;

Οι κόρες μου θα έδειχναν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον αν, αντί να εκδώσω ένα μυθιστόρημα, δημιουργούσα κανάλι στο Tik-Tok ή στο Instagram – ελπίζω αυτό να απαντά στην ερώτησή σας! Η έλλειψη ενδιαφέροντος από το κοινό για την λογοτεχνία και, κατ’ επέκταση, η περιορισμένη ζήτηση από εκδοτικούς οίκους για νέα έργα αποτελούν την μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζω. Ζούμε στην εποχή των Youtube shorts, κοινωνικές εκφάνσεις της ταχύτητας και των ρυθμών που διέπουν την ζωή μας. Κατ’ επέκταση, τα άτομα που επενδύουν (ή ξοδεύουν) πολλές ώρες για να διαβάσουν ένα βιβλίο είναι πολύ λιγότερα από το παρελθόν. Το βιβλίο έχει εκτοπιστεί από τις τηλεοράσεις την δεκαετία του ’80, έχει υποστεί πλήγμα στις αρχές του αιώνα από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τώρα πλέον υφίσταται ανηλεή πόλεμο από τα κινητά. Πάντως, για να λέω και του στραβού το δίκαιο, θεωρώ και τον εαυτό μου θύμα (ή ένοχο) αυτών των τάσεων, όταν πολλές φορές αποβλακώνομαι στα ηλεκτρονικά μέσα αντί να επιλέξω την συντροφιά ενός καλογραμμένου βιβλίου.

Δουλεύετε ήδη στο επόμενο σας βιβλίο; 

Αυτό θα μου επιτρέψετε να μην το απαντήσω…!