Πολλές από τις σύγχρονες προσδοκίες μας, όπως η επιθυμία μας σπουδαία design κομμάτια να είναι προσιτά σε όλους και όχι προνόμιο λίγων και εστιατόρια να έχουν έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, οφείλονται κατά κύριο λόγo στο δικό του όραμα. Εκτός από το γεγονός ότι σύστησε το πάπλωμα και την πήλινη γάστρα σε σχήμα κότας στους Βρετανούς, ο Sir Terence πρωτοπόρησε και σε πολλούς άλλους τομείς. Με τα εγκαίνια του καταστήματος του, The Conran Shop, υποβαθμισμένες περιοχές του Λονδίνου μετατράπηκαν σε σπουδαίους προορισμούς λιανικής αγοράς. Αν και οι developers θεώρησαν παράτολμη την επένδυση του στις αποθήκες του Butler Wharf στον Τάμεση, η ιδέα του αναζωογόνησε τελικά την περιοχή. Στο έργο του αυτό είναι φανερές οι επιδράσεις των William Morris, Elizabeth David, συγγραφέα βιβλίων μαγειρικής, και της σχολής Bauhaus, κοινή φιλοδοξία των οποίων ήταν να κάνουν το παλιό καινούργιο. 

Όταν ο Sir Terence αντιλήφθηκε την ολοένα και μεγαλύτερη επιθυμία των Βρετανών να γευματίζουν με ένα πιο casual, ευρωπαϊκό στιλ στα εστιατόρια του, προέκυψε το εξής ερώτημα: Πώς θα μπορούσε να μεταφερθεί η εμπειρία αυτή στα σπίτια τους, εφόσον ήταν αδύνατο να αγοράσουν τον απαραίτητο εξοπλισμό; Η απάντηση ήταν το Habitat. Το πρώτο της αλυσίδας άνοιξε το 1964 και αποτελεί μέχρι σήμερα ένα πολυκατάστημα-εκπρόσωπο του μοντερνισμού για τη Βρετανία. ‘Θέλαμε να προσφέρουμε στον κόσμο πράγματα που θα έκαναν τη ζωή τους πιο εύκολη. Τα περισσότερα έπιπλα της εποχής ήταν ανιαρά και ασήκωτα,’ μας λέει. ‘Αυτό που θέλαμε είναι το design να αποκτήσει ένα δημοκρατικό χαρακτήρα. Ο βασικός μας πελάτης ήταν ο δάσκαλος, οι τιμές μας δηλαδή έπρεπε να είναι προσιτές σε άτομα με την ανάλογη οικονομική άνεση ενός δασκάλου.’ Με το προσωπικό να φέρει χτενίσματα και κομμώσεις από το χέρι του Vidal Sassoon και ενδυμασίες της Mary Quant, το Habitat εκτόπισε τα καταστήματα σε στιλ Grace Brothers της εποχής. Πουλούσε εξωτικά προϊόντα όπως γουόκ και παπλώματα, καθώς επίσης και έπιπλα του Conran Design Group, που θεωρούνται πλέον κλασικά κομμάτια design. Από δασκάλους μέχρι pop stars να προσέρχονται στα ταμεία, τα Habitat άλλαξαν μια για πάντα τα δεδομένα στην αγορά ειδών σπιτιού. Κάνοντας fast forward σε μια καριέρα που περιλαμβάνει τα Mothercare, Νext και Bhs, φτάνουμε στο 30,000 τμ Conran Shop που εγκαινιάστηκε το 1987 στο μεγαλοπρεπές κτίριο Michelin House στην οδό Fulham, το οποίο ο Sir Terence θεωρεί ως το αποκορύφωμα της καριέρας του.  

Ο γαστρονόμος 

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘50, ο Sir Terence ακολούθησε τα βήματα του George Orwell, δουλεύοντας ως λαντζιέρης στο Παρίσι. Εκεί είναι που σαγηνεύτηκε και ενστερνίστηκε το ήθος και τη φιλοσοφία των γαλλικών εστιατορίων ότι ‘το φαγητό είναι η αρχή των πάντων’. ‘Την εποχή εκείνη στη Βρετανία,’ μας λέει, ‘ο καθένας είχε δικαίωμα να φάει μόνο το συσσίτιο που του αναλογούσε. Δε μπορούσαμε να αγοράσουμε σκόρδο και ελαιόλαδο, έβρισκες μόνο στα φαρμακεία.’ Ήταν επόμενο λοιπόν να τον ενθουσιάσουν τα βιβλία μαγειρικής της Elizabeth David, με συνταγές για τερίνες και στιφάδο με φασόλια. Μόλις επέστρεψε το 1953, άνοιξε το Soup Kitchen στο Λονδίνο, ένα εστιατόριο με λιτό και απέριττο ντεκόρ, νεαρό προσωπικό και κυρίως γαλλικές μπαγκέτες. Ένα χρόνο αργότερα, επεκτάθηκε στο Kings Road, εγκαινιάζοντας το καφέ bar, The Orrery. Έκτοτε, ο Conran έχει επιβλέψει το άνοιγμα ξενοδοχείων και εστιατορίων κι έχουν πλέον γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής ταυτότητας των Βρετανών – τα Le Pont de la Tour, Neal Street Restaurant, Quaglino’s, Bibendum, Great Eastern Hotel, Lutyens, Boundary και Albion. 

Ο φιλάνθρωπος 

Στις αρχές τις δεκαετίας του ‘80, ο Sir Terence χρησιμοποίησε μέρος από τα κέρδη του Habitat για να ιδρύσει το Conran Foundation, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που δημιουργήθηκε με σκοπό την προώθηση του βιομηχανικού design. Μια από τις πρώτες του ενέργειες ήταν το Boilerhouse Project, το πρώτο μουσείο design του είδους του, που συγκροτήθηκε στο υπόγειο του V&A και είχε σκοπό την ενημέρωση του κοινού σε θέματα design. Το μουσείο φιλοξένησε πρωτοποριακές εκθέσεις, όπως αυτές των Kenneth Grange, Issey Miyake και Dieter Rams. Το 1983, ο Conran αγόρασε το Butler’s Wharf , ένα εργοτάξιο 11 στρεμμάτων στην νότια όχθη του Τάμεση, όπου μια αποθήκη του ‘50 μετατράπηκε τελικά στο σημερινό Design Museum, το πρώτο του είδους στον κόσμο. Ποιος δεν θα ήταν περήφανος για ένα τέτοιο βιογραφικό; 

Διάβασε ακόμη: 

Ο άνθρωπος που έβαλε τη γυάλινη πυραμίδα στο Λούβρο

Αν δεν έχεις δει το video με το σπίτι του Lenny Kravitz στη Βραζιλία, εσύ χάνεις!