Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, εκ των ιδιοκτητών, έχοντας δουλέψει για αρκετά χρόνια το δικό του χώρο, επέστρεψε δυναμικά και δίνει με την ομάδα και τους συνεργάτες του, όλο του το είναι και την αγάπη γι' αυτό που βλέπεις σήμερα. Με τα δικά τους «θέλω», τις ανάγκες των πελατών, επιθυμώντας παράλληλα -έστω και υποσυνείδητα- να μας δείξει τι ξέρει και τι μπορεί να κάνει, άφησε τις θεωρίες και τις συμβουλές στην άκρη, και αυτή τη στιγμή το Tocayo είναι ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα εστιατόρια της πόλης. Στο design του χώρου, οι MOB, δίνοντας μας ένα concept που έχει γίνει trend σε όλο το κόσμο, με δικά μου λόγια, bohemian neo monasterio look. 

Ακόμη όμως πιο ενδιαφέρουσα είναι η “μεταγραφή” του νεαρού και ταλαντούχου σεφ, Ανδρέα Ανδρέου, που ανέλαβε το food concept, δείχνοντας τις υπέροχες δυνατότητες του. Εδώ, ξεδιπλώνει ακόμη καλύτερα το ταλέντο του και μπαίνει στη watch-list μου των σεφ της νέας γενιάς. Δοκιμάζοντας τα πιάτα του, ένα πάντρεμα Nikkei με Ευρώπη, γίνεται φανερή η άνεσή του με διαφορετικές κουζίνες και μαγειρικές φιλοσοφίες. Χρειάστηκε τον χρόνο που ακριβώς ήθελε για να ωριμάσει, να κατασταλάξει και να ανακαλύψει το προσωπικό του στιλ και μαγειρικό του ύφος. 

Ο χώρος περιλαμβάνει μια κομψή εξωτερική είσοδο-βεράντα, που φιλοξενεί όσους θέλουν να πιουν ένα ποτό ή να καπνίσουν ή ακόμα και να τσιμπήσουν.  Η είσοδος οδηγεί σ' ένα εσωτερικό bar γι’ αυτούς που περιμένουν το τραπέζι τους ή απλώς για όσους επιθυμούν να πιουν ένα ποτό, χωρίς τσιγάρο, με την υπογραφή των Ντίνου Κωνσταντινίδη και Ανδρέα Σανιδιώτη του Lost&Found, του αγαπημένου μας διεθνώς βραβευμένου μπαρ.

Δοκιμάζοντας τα περισσότερα cocktail γοητεύτηκα από τη γεύση τους, αλλά εκτίμησα και τον τρόπο που συνεργάστηκε η κουζίνα με το μπαρ. Τα cocktail  συμπληρώνουν τις γεύσεις του φαγητού και εκείνο με τη σειρά του  αναδεικνύει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Φαγητό και cocktail δένονταν με δεσμούς γεύσης και υφών. Όταν φτάσει ο κατάλογος, παρατήρησε προσεκτικά το μενού, καθώς οι επιλογές θα σε ενθουσιάσουν. 

Εμείς, δοκιμάσαμε αρχικά τις σαλάτες. Asian Green, τραγανή και δροσερή με ένα touch κόλιανδρου και mirin, The Buddha Salad με ωμά ψάρια κι ένα μαγικό σως από ginger και soya. Απλά υπέροχη! Συνεχίσαμε με φρέσκα Prawn dumplings από μελάνι σουπιάς, βουτώντας τα στο πιο απίθανο Ponzu sauce. Δεν έχω λόγια. Και επειδή είμαι λάτρης του Ceviche, έχω να πω πως το πιάτο αυτό παίρνει 10 άριστα. Το σεβίτσε λαβράκι με γλυκοπατάτα, λάιμ και μιρίν, ήταν αστεράτο, με πολύ αρωματική ξινάδα και ερεθιστική κάψα στην επίγευση. Τα alternative Chrispy Pork Pao με sweet chilli sause, που τηγανίζονται ελαφρα, είναι γευστικότατα.  Περνώντας στα κυρίως πιάτα, με ενθουσίασε το Beef Fillet. Ήταν ζουμερό, πεντανόστιμο και ακτινοβολούσε αρώματα από τη μαρινάδα του, ενώ θαυμάσιος ήταν και ο πουρές καρότο με Ginger που το συνόδευε. Το κλασικό Baked Seabass, λίγο ανατολίτικο με red Curry, ήταν επίσης καλό και προσεκτικά ψημένο. Τα αρώματα πλέον είναι ευδιάκριτα και γενναιόδωρα, και οι γεύσεις τονισμένες: το ξινό και το πικάντικο στοιχείο που χαρακτηρίζουν την κουζίνα αυτή είναι επιτέλους εδώ και κάνουν τα πιάτα γευστικά και ενδιαφέροντα. Αν όλα τα πιάτα είναι σε αυτό το επίπεδο, θα μιλούσα για θρίαμβο της κουζίνας. Tα γλυκά υπέροχα και αυτά, όπως και η λίστα κρασιών, η οποία έχει καλοδιαλεγμένες ετικέτες και σωστή τιμολόγηση, ενώ το σέρβις είναι άμεσο, όσο φιλικό πρέπει και με γνώση, παρόλο που το μαγαζί μετράει λίγες μέρες λειτουργίας.  

Να σας πω ακόμη ότι η μουσική είναι εξαίρετη, αφήνοντας περιθώρια για πολιτισμένο δείπνο και κουβέντα. Κλείνω δηλώνοντας ότι οι άνθρωποι του μαγαζιού, από την είσοδο μέχρι την κουζίνα, το bar και τη σάλα, φαίνονται εκπαιδευμένοι όχι απλώς για να εξυπηρετήσουν, αλλά και για να φροντίσουν τον πελάτη. Ένα θα σου πω: δοκίμασέ το.