Πώς να διαχειριστείς τις απογοητεύσεις
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να διαχειριστεί μια απογοήτευση και να βγει από αυτή όσο πιο αλώβητος γίνεται;
Αποδεχόμενοι το γεγονός πως η εξέλιξή μας σε αυτή τη ζωή περνάει τις περισσότερες φορές μέσα από σκοτεινά μονοπάτια και γνωρίζοντας πως μια δύσκολη στιγμή θα μας κάνει σοφότερους, ας αξιοποιήσουμε μια συναισθηματική πληγή, για να ωριμάσουμε περισσότερο. Όταν πληγωνόμαστε συναισθηματικά, συνήθως, εμφανίζεται μέσα μας ο σκληρός εσωτερικός κριτής ο οποίος κατηγορεί πάντοτε για όλα εμάς και ποτέ τον άλλο άνθρωπο. Εμείς φταίμε επειδή δεν ήμασταν αρκετά όμορφοι, ικανοί, έξυπνοι, πλούσιοι, καλοντυμένοι...ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε όμως ότι δεν έχουμε εμείς άμεση σχέση με τη συμπεριφορά που δεχόμαστε, αλλά ο άλλος που μας φέρεται έτσι. Το γεγονός, δηλαδή, πως κάποιος δε μου μιλάει ή με προσβάλλει, δεν οφείλεται σε εμένα, αλλά ξεκινάει από εκείνον και για δικούς του εσωτερικούς λόγους. Αντί να κατηγορείς τον εαυτό σου, η απογοήτευση είναι μια ωραία ευκαιρία να μάθεις περισσότερα για τους ανθρώπους και να προετοιμαστείς καλύτερα για όλους όσους θα έρθουν αργότερα στη ζωή σου.
Η προσδοκία από τους άλλους
Είναι σημαντικό να μην προσδοκάμε τόσο πολλά από τους άλλους. Όσο περισσότερο προσδοκάμε, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απογοήτευση που θα λαμβάνουμε. Δυστυχώς, οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια αντίληψη ή ηθική για κάποια πράγματα, και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε εγκαίρως, διότι πληγωνόμαστε αποκλειστικά και μόνο εμείς. Οι μεγάλες προσδοκίες φέρνουν πάντοτε απογοητεύσεις. Το ίδιο και οι μικρές. Η προσδοκία συνήθως αφορά την επιθυμία για συναισθηματική προσφορά, επιθυμούμε δηλαδή να αισθανθούμε την αγάπη και το ενδιαφέρον του άλλου και όχι τόσο τα υλικά αγαθά. Έχουμε, όμως, αναρωτηθεί γιατί δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία στην αγάπη των άλλων; Έχουμε σκεφτεί ποτέ αν εμείς αγαπάμε και φροντίζουμε τον εαυτό μας όπως του αξίζει και του ταιριάζει; Συνήθως, ζητάμε από τους άλλους την επιβεβαίωση και την προσοχή που εμείς δεν του δίνουμε, επιθυμώντας ενδόμυχα να καλυφθεί αυτό το κενό της δικής μας αμέλειας. Ας μην προσδοκάμε αγάπη από κανέναν, ας τη δίνουμε απλόχερα εμείς σε εμάς.
