Αν πιστεύετε πως η δεύτερη πρόταση είναι και η ισχύουσα, θα απογοητευτείτε. Ο μύθος του Μάρκο Πόλο, διατυπώθηκε τον 19ο αιώνα από το περιοδικό «Macaroni Journal», που εκδιδόταν από μακαρονοποιούς της εποχής, και είχε στόχο να προσδώσει κύρος και να προωθήσει τις πωλήσεις μακαρονιών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πριν όμως τον Μάρκο Πόλο και τους Ιταλούς, υπάρχουν ιστορικές αναφορές, για την κατασκευή και φυσικά κατανάλωση ζυμαρικών οι οποίες πάνε πίσω αρκετούς αιώνες.

Οι Κινέζοι φτιάχνουν noodles (ρυζομακάρονα) εδώ και 4.000 χρόνια, τα οποία όμως είναι πολύ διαφορετικά, γιατί πολύ απλά δεν είναι φτιαγμένα από σιμιγδάλι. Αφήνουμε στην άκρη λοιπόν τις αναφορές για τα ρυζομακάρονα και εστιαζόμαστε στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.

Το 1154, δηλαδή περίπου 100 χρόνια πριν από τον Μάρκο Πόλο, ένας Άραβας συγγραφέας, αναφερόμενος στη Σικελία, λέει πως υπήρχαν εκεί πολλά και πολύ μεγάλα εργοστάσια που έφτιαχναν «ιτρίγια», την οποία εξήγαγαν σε τεράστιες ποσότητες σε όλο τον κόσμο. Τώρα τι ήταν αυτή η ιτρίγια; Αυτό μας το εξηγεί ένας άλλος Άραβας (λεξικογράφος) από τη Συρία, ο οποίος τον 9ο αιώνα αναφέρεται στην ιτρίγια και λέει πως είναι κλωστές φτιαγμένες από σιμιγδάλι, που τις ξεραίνουν κρεμασμένες σε ξύλινες βελόνες πριν τις μαγειρέψουν. Αν αυτό φαίνεται μακρινό, υπάρχουν κι άλλες μαρτυρίες, συγκεκριμένα από τον Γαληνό, ο οποίος χίλια χρόνια νωρίτερα (περίπου 150 μ.Χ.), αναφέρει ένα φαγητό, το ίτριον, που ήταν ζύμη με νερό και αλεύρι, την οποία έβραζαν.

Λίγο πιο πριν, ο Οράτιος και ο Κικέρων αναφέρουν τα «λαγκάνι», που δεν ήταν άλλα από τα σημερινά λαζάνια (η λέξη «λαγκάνι» προέρχεται από την ελληνική «λαγάνα» = λεπτό φύλλο ζύμης). Η πρώτη ιστορική μαρτυρία που έχουμε για ζυμαρικά είναι από ετρουσκικό τάφο του 4ου αιώνα π.Χ., όπου σε μια τοιχογραφία απεικονίζονται διάφορα σκεύη που πρέπει να χρησίμευαν στην παρασκευή ζυμαρικών, ανάμεσα στα οποία υπάρχει και μικρός τροχός για να κόβεται η ζύμη, ίδιος με το αντίστοιχο σημερινό εργαλείο.

Το όνομα «μακαρόνια» πιθανόν να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «μακαρία». Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες ετοίμαζαν αποξηραμένα παρασκευάσματα από αλεύρι, που άφηναν μαζί με λάδι και κρασί στους τάφους των νεκρών (των μακάρων). Μέχρι τώρα στην Κρήτη ετοιμάζουν χειροποίητα κυλινδρικά ζυμαρικά, τις μακαρούνες. Αλλωστε, και οι Ιταλοί μακαρόνια λένε τα χοντρά με την τρύπα (αυτά που χρησιμοποιούμε για το παστίτσιο). Τα υπόλοιπα ζυμαρικά τα λένε pasta. Η λέξη προέρχεται από τη λατινική pasta, η οποία σημαίνει «ζύμη» και η οποία κρατάει από την ελληνική «παστά», που σημαίνει «χυλός».

Οι ρίζες των ζυμαρικών χάνονται στους αιώνες, δεδομένου ότι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι ετοίμαζαν πιάτα που έμοιαζαν πολύ με τα σημερινά μακαρόνια, όμως τα ονόματα είναι καθαρά ελληνικά. 

Εν κατακλείδι, αξίζει να αναφέρουμε πως υπάρχει αναφορά στην αρχαία ελληνική μυθολογία, όπου ο Ήφαιστος δημιούργησε ένα εργαλείο προκειμένου να φτιάχνει «κορδόνια από ζύμη».

Παρακολουθείστε εδώ τη συνταγή για μια δροσερή και πολύ χορταστική σαλάτα με ζυμαρικά