Mήπως δεν μπορείς να σταματήσεις να τρως τα βράδια;
Είναι φυσική πείνα ή συναισθηματική;
Συνήθως είναι δύσκολο να τηξ εχωρίσεις. Μερικές φορές, φτάνει αργά το βράδυ και η λιγούρα είναι τόσο έντονη, που σκέφτεσαι πως δεν θα αντέξεις μέχρι το άλλο πρωί για να φας. Όταν βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση, είναι εύκολο να πιστέψεις πως είναι φυσική πείνα. Στην πραγματικότητα, όμως, αν πριν λίγη ώρα έφαγες το βραδινό σου, σίγουρα δεν πρόκειται για πραγματική πείνα. Αυτό που βιώνεις είναι συναισθηματική πείνα και το φαγητό που αναζητάς θα καλύψει άλλους σκοπούς. Εκείνη την στιγμή λοιπόν, αναρωτήσου: "Θέλω να φάω γιατί βαριέμαι, είμαι θυμωμένη, αγχωμένη ή νιώθω μόνη;" "Θέλω να φάω για ανταμείψω τον εαυτό μου;" Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να καθορίσεις αν πεινάς πραγματικά ή συναισθηματικά είναι να κάνεις το τεστ του μπρόκολου. «Θα έτρωγα μπρόκολο τώρα;»; Αν η απάντηση είναι ναι, τότε πεινάς πραγματικά. Αν όχι, τότε πεινάς συναισθηματικά. Αυτό που ψάχνεις ουσιαστικά, είναι μία ανακούφιση από το στρες, κάτι για να ξεφύγεις από κάποιο πρόβλημα που σε απασχολεί. Η φυσική, βιολογική πείν, συμβαίνει σταδιακά. Από την άλλη, η συναισθηματική πείνα εμφανίζεται στιγμιαία, νιώθοντας άμεσα την ανάγκη να την καλύψεις.
Μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη για το φαγητό που έφαγες;
Είναι επιλογή σου αν θα φάς ή όχι. Πρέπει να σταματήσεις να παίζεις αυτό το παιχνίδι και να αναλάβεις την ευθύνη για τις επιλογές που κάνεις. Δεν φταίει που κάποιος από την οικογένεια έφερε ένα γλυκό στο σπίτι ή τα τα παιδιά, επειδή θέλουν να καταναλώσουν κάποιο junk food. Ούτε φταίνε οι φίλοι ή ο σύντροφος, που ήθελαν να βγείτε έξω για φαγητό. Και φυσικά, δεν είναι επειδή δεν μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου. Δεν είναι τίποτε άλλο, από ψέματα που λες στον εαυτό σου για να δικαιολογήσεις γιατί τρως. Η απόφαση για το αν θα φας ή όχι είναι καθαρά δική σου. Όταν ρίχνεις το φταίξιμο σε κάποιο άλλο άτομο ή κάποια κατάσταση, πάντα θα πιστεύεις πως η κατανάλωση φαγητού είναι εκτός του ελέγχου σου. Ο μόνος τρόπος να το αντιμετωπίσεις είναι να μπορέσεις να πάρεις πίσω τον έλεγχο. Σταμάτα να κάθεσαι συνοδηγός και να αναρωτιέσαι γιατί δεν φτάνεις εκεί που θέλεις να πας. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη. Έτσι, όταν αντιμετωπίζεις μία λιγούρα μέσα στη νύχτα, πες στον εαυτό σου: «Η κατανάλωση φαγητού είναι απόφασή μου. Είναι μια επιλογή που κάνω και κανένας άλλος δεν με προκαλεί να το φάω». Όταν το κάνεις, παίρνεις την ευθύνη και μπορείς να ελέγξεις το τι και πότε τρως.
Διάβασε ακόμη: Πώς να μην το παρακάνεις με το φαγητό
Θέλεις πραγματικά να σταματήσεις το βραδινό τσιμπολόγημα;
Προφανώς η απάντηση είναι ναι. Η πραγματική απάντηση όμως, που θα έδινες είναι «Όχι, δε θέλω. Μου αρέσει να τρώω το βράδυ. Με βοηθάει να χαλαρώνω και με κάνει να νιώθω καλύτερα ακόμα κι να κρατάει για λίγο». Δε θέλεις να σταματήσεις αυτή τη συνήθεια, γιατί έχεις συσχετίσει τα δυσάρεστα αυτά συναισθήματα και την «επίλυσή» τους με το φαγητό. Αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι:
*Κάνε μία λίστα με τους λόγους που δεν θες να σταματήσεις το βραδινό τσιμπολόγημα.
Να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Ρώτησε τον, «αν δε φας σήμερα, ποιο ανεπιθύμητο συναίσθημα θα πρέπει να αντιμετωπίσεις;». Μπορεί να είναι παραπάνω από ένα. Μπορεί να πρέπει να αντιμετωπίσεις το άγχος, τη βαρεμάρα και τον θυμό την ίδια στιγμή.
*Κάνε μία λίστα με τους λόγους που θες να σταματήσεις το βραδινό τσιμπολόγημα.
Ίσως να είναι ότι δεν θες να ξαπλώσεις ένα ακόμα βράδυ νιώθοντας ότι δεν έχεις καθόλου έλεγχο στη ζωή σου. Μπορεί να έχεις βαρεθεί να νιώθεις τύψεις. Ή μπορεί να μην σου αρέσει το πως νιώθεις το επόμενο πρωί. Θυμήσου τον λόγο την επόμενη φορά που έρχεσαι αντιμέτωπη με ένα βραδινό επεισόδιο υπερφαγίας.
