Με 590 καταστήματα σε όλο τον κόσμο, το Salvatore Ferragamo είναι ένα διεθνές brand, με κληρονομιά πέραν των 80 χρόνων. Η ιστορία του εμπνευστή και δημιουργού του, μοιάζει με παραμύθι. Ο Ferragamo, ένα παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας, με 13 αδέλφια, ονειρευόταν να γίνει υποδηματοποιός από 11 ετών. Ήταν μια εποχή που ο κόσμος ήταν τόσο φτωχός, που έφτιαχνε από μόνος του τα παπούτσια του. Και ο Ferragamo ήταν αποφασισμένος να πετύχει στον τομέα της υποδηματοποιίας. Έτσι, μαθήτευσε σε ένα κατάστημα με παπούτσια, μαθαίνοντας βήμα-βήμα τη δουλειά. Θέλοντας να διευρύνει τις γνώσεις του και να αναπτύξει τη δεξιοτεχνία του, μετακόμισε στη Νάπολη. Έφηβος ακόμη, επέστρεψε στη γενέτειρά του και άνοιξε μαζί με τους γονείς του το δικό του εργαστήρι, έχοντας στη δούλεψή του 6 βοηθούς, φτιάχνοντας υποδήματα κατά παραγγελία. 

Στα 16 του, ταξίδεψε μέχρι την Βοστώνη, για να εργαστεί στο «Queen Quality Shoe Company» -ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε καουμπόικες μπότες- στο πλευρό του αδελφού του. Εκεί, άντεξε όλες και όλες 15 μέρες, αφού για τον Ferragamo η βιομηχανία υποδημάτων μαζικής παραγωγής ήταν βαριά και αδέξια, όπως την αποκαλούσε. Στα 20 του, μετακόμισε στην Καλιφόρνια, όπου εξασφάλισε ένα συμβόλαιο με μια αμερικανική εταιρεία παραγωγής, φτιάχνοντας μπότες για τους ηθοποιούς γουέστερν ταινιών. Μέχρι το 1919, είχε αποκτήσει το δικό του κατάστημα που έκανε επιδιορθώσεις παπουτσιών και παπούτσια κατά παραγγελία στη Santa Barbara, προτού ανοίξει ακόμη το θρυλικό κατάστημα στο Hollywood. Σύντομα, ο Ferragamo είχε αποκτήσει ένα ζηλευτό πελατολόγιο, με τις Marilyn Monroe, Rita Hayworth, Audrey Hepburn και πριγκίπισσα Grace του Μονακό, να τον εμπιστεύονται απόλυτα. Οι διάσημες πελάτισσες του, του ζητούσαν εξηζητημένα υποδήματα, όπως πέδιλα διακοσμημένα με πέρλες και φτερά. Ο Ferragamo τις ικανοποιούσε όλες και τη δεκαετία του 20’, οι δημιουργίες του βρίσκονταν σε καταστήματα όπως το «Gimbel's» και το «Saks Fifth Avenue». Τα υψηλά στάνταρ που έθετε ο Ferragamo σε σχέση με τα μέτρα και τα size, σε συνδυασμό με την πρωτοτυπία των σχεδίων του, επηρέασε μια ολόκληρη βιομηχανία. Η δημοτικότητά του, τον οδήγησε εκτός από τις custom made δημιουργίες του, στο να συνεργαστεί με Αμερικανούς σχεδιαστές, προκειμένου να ετοιμάσουν παπούτσια μαζικής παραγωγής. 

Ο Ferragamo, παρά την επιτυχία, ήταν στοχοπροσηλωμένος στο να αναπτύξει ακόμη περισσότερο την τέχνη του και να διευρύνει τις τεχνικές του, γι΄αυτό ακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ώστε τα παπούτσια του να είναι άνετα, εκτός από κομψά εμφανισιακά. «H κομψότητα και η άνεση, δεν είναι ασυμβίβαστες έννοιες μεταξύ τους. Και όπως ισχυριστεί το αντίθετο, απλώς δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει», ήταν μια από τις αποστομωτικές ατάκες του. 

Μετά από δεκαπέντε επιτυχημένα και δημιουργικά χρόνια στη νότια Καλιφόρνια, ο Ferragamo το 1927 επέστρεψε στη Φλωρεντία. Εκεί άνοιξε το κατάστημά του, όπου στεγάζονται μέχρι σήμερα τα γραφεία της σχεδιαστικής ομάδας του Οίκου, μαζί με ένα μουσείο, αφιερωμένο στην ιστορία του brand. Στην Ιταλία, πραγματικά μεγαλούργησε, αφού επωφελήθηκε την ιδιαίτερη τεχνική των Ιταλών υποδηματοποιών σε συνδυασμό με ανώτερα ποιοτικά υλικά. Το 1940 επέστρεψε στη γενέτειρά του για να παντρευτεί τη Wanda Miletti, την κόρη του γιατρού του χωριού. Μαζί απέκτησαν έξι παιδιά, τα οποία από νωρίς μυήθηκαν στην τέχνη των υποδημάτων, βλέποντας από πρώτο χέρι τον πατέρα τους να δουλεύει αγόγγυστα και να δημιουργεί διαρκώς. 

Το Αμερικανικό κραχ του 1929, «γονάτισε» την ιταλική οικονομία, που είχε ως επακόλουθο και τη χρεοκοπία του Ferragamo. Αλλά, εκείνος, πάλι δεν το έβαλε κάτω. Κατάφερε να εδραιωθεί σιγά-σιγά και πάλι στη Φλωρεντία και το 1937 άνοιξε το κατάστημα και το εργαστήρι του στο υπέρκομψο Palazzo Spini-Feroni, ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια της πόλης. Μέσα σε δύο χρόνια, είχε στη δούλεψή του 400 υπαλλήλους, που έφτιαχναν 200 ζευγάρια χειροποίητα παπούτσια την ημέρα. Οι μετοχές του ανέβηκαν ακόμη περισσότερο τη δεκαετία του 50΄, καθώς η Φλωρεντία είχε καταστεί τουριστική ατραξιόν, με το κατάστημα του Ferragamo να αποτελεί ένα must shopping προορισμό. 

Παρόλο που η μεγαλύτερη του κόρη, Fiamma, είχε ακολουθήσει κλασικές σπουδές, μετά τον θάνατό του το 1960, ανέλαβε τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης, μιας και από μικρή ηλικία είχε μαθητεύσει στο πλευρό του και ήθελε να συνεχίσει το έργο του διορατικού πατέρα της. Έτσι, ηγήθηκε χωρίς δισταγμό της εταιρείας, που τότε εργοδοτούσε 700 υπαλλήλους, που παρήγαγαν 350 χειροποίητα παπούτσια την ημέρα. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 60, όμως, η τεχνική της υποδηματοποιίας στο χέρι, έφτασε στο τέλος της. Η αδελφή της, Giovanna, με σπουδές design στη Φλωρεντία, ηγήθηκε αυτής της νέας πορείας που έπρεπε να πάρει πλέον η εταιρεία. Έτσι, το 1970 επέκτειναν τη δράση τους, σχεδιάζοντας παράλληλα δερμάτινα αξεσουάρ, βαλίτσες, μαντήλια και αρώματα.

Αν και στην πορεία ο Οίκος ξέφυγε από τον αυστηρά οικογενειακό του χαρακτήρα, με νέους μετόχους, δεν ξέχασε ποτέ το motto του ιδρυτή της: «Δεν υπάρχουν όρια στην ομορφιά, στο σχέδιο και τα υλικά». Άλλωστε, μιλάμε για τον ίδιο πολυμήχανο άνθρωπο που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου παρά την έλλειψη υλικών, βρήκε νέα υλικά για τις δημιουργίες του. Ένα από αυτά, ήταν ο φελλός!