Οι μετέπειτα πρώτες κυρίες της Αμερικής βίωσαν τον εφιάλτη ότι έπρεπε άτυπα να αναμετρηθούν μαζί της. Γιατί στις καρδιές των Αμερικανών κατέχει την πρώτη θέση στην καρδιά τους. Αντικειμενικά, ήταν η πιο κομψή πρώτη κυρία στην ιστορία των ΗΠΑ. 

Δεν ήταν, όμως, μόνο το ντύσιμό της. Και σε καμιά περίπτωση δεν είχε να κάνει με την ομορφιά της, αφού απείχε κατά πολύ απ’ τα καθιερωμένα πρότυπα. Ήταν περισσότερο οι καλοί «γαλλικοί» της τρόποι, σε συνδυασμό με ότι ήταν μια άψογη οικοδέσποινα. Οι εκλεκτοί καλεσμένοι του Λευκού Οίκου είχαν να λένε για τα προσεγμένα δείπνα που παράθετε, υπό το φως των κεριών. Η Jackie ήξερε πώς να δίνει σημασία και στην παραμικρή λεπτομέρεια. 

Από την άλλη, ήταν η «επιβλητική» της παρουσία. Λεπτή, ψιλή, με στητό, αθλητικό σώμα. Η «προνομιούχα» σιλουέτα της, της έδινε το περιθώριο να επιλέγει όποιο ρούχο ήθελε και να το αναδεικνύει. Το σημαντικότερο είναι ότι όλα έδειχναν εξαιρετικά άνετα επάνω της και η ίδια έμοιαζε να έχει φοβερή αυτοπεποίθηση, ακόμη και όταν φορούσε τις στράπλες μεταξωτές τουαλέτες της. 

Ήταν λες και όλα ήταν κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της. Ίσως όμως και να ήταν, αν αναλογιστείς πως ξόδευε 45.000 δολάρια τον χρόνο σε ρούχα και κομμωτήρια, την ώρα που ο μισθός του Αμερικανού προέδρου ανερχόταν στα 100.000 δολάρια. Οι Αμερικανοί, όμως, ήξεραν πως τα εξωφρενικά ποσά που δαπανούσε για να ικανοποιήσει τη γυναικεία της φιλαρέσκεια και ματαιοδοξία, προέρχονταν από την προσωπική περιουσία των Kennedy. Γι’ αυτό και ο Τύπος της εποχής, ουδέποτε την κατηγόρησε ότι ξόδευε τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών στα λούσα. 

Εκείνο, όμως, που δεν της συγχώρεσε η αμερικανική ελίτ ήταν ότι προσέλαβε ως προσωπικό σύμβουλο μόδας έναν Ιταλό σχεδιαστή, καθώς δεν τον θεωρούσαν αξιόλογο δημιουργό. Και το όνομά αυτού, Giorgio Armani. Ο ίδιος είχε πει για τη μούσα του: «Το υπέροχο στιλ της ταίριαζε σε κάθε περίσταση. Μέχρι σήμερα, παραμένει διαχρονικό». 

Η Jackie άφησε μια τεράστια παρακαταθήκη στις γυναίκες σ’ όλον τον κόσμο. Πρώτα απ’ όλα, τις απομάκρυνε από την υπερβολικά σφιχτή μέση, τα κρινολίνα και τα φουντωτά χτενίσματα που επικρατούσαν εκείνη την εποχή, μαθαίνοντας τους έναν πιο χαλαρό και φυσικό τρόπο ντυσίματος. Η εικόνα της με τα φουλάρια στο λαιμό και στα μαλλιά -απ’ τις ελάχιστες γυναίκες που δεν έμοιαζαν με αγρότισσες με το μαντίλι στο κεφάλι- τα στολισμένα με ημιπολύτιμα πετράδια σανδάλια, τα αμάνικα μπλουζάκια, τα φαρδιά παντελόνια, τα απλά μαύρα φορέματα, τα ¾ μανίκια, είναι μερικά απ’ τα «δώρα» της Jackie στον απανταχού γυναικείο πληθυσμό. Δεν υπάρχει εταιρεία ένδυσης που να σέβεται τον εαυτό της, που να μην έχει εμπνευστεί από εκείνην. 

Σήμα κατατεθέν της, τα τεράστια μαύρα γυαλιά ηλίου. Έκρυβαν την κούραση και κανείς δεν μπορούσε να δει το βλέμμα της, ενώ εκείνη μπορούσε να δει τα πάντα. Ένας αστικός μύθος λέει πως είχε πολλά παρόμοια ζευγάρια, τοποθετημένα σ’ ένα καλαθάκι στην εξώπορτα του σπιτιού της, για να μην τα ξεχνάει φεύγοντας. Τα μαλλιά ήταν επίσης ένα χαρακτηριστικό γνώρισμά της. Φουντωτά, αλλά απλά. Σαν να ήταν αυτό το φυσικό look της, αλλά στην πραγματικότητα ήταν πάντοτε χτενισμένα στην εντέλεια. Απέφευγε το ιδιαίτερα μακρύ μήκος, γιατί δεν ήθελε τίποτα να αποσπά την προσοχή από το ντύσιμό της. Την περίφημη καρέ κόμμωση -που στην πορεία έγινε μόδα- επιμελήθηκε ο Kenneth Battelle, κομμωτής επίσης του αντίπαλου δέους της...της Marilyn Monroe. Ένα άλλο, εξίσου, σημαντικό μάθημα που χάρισε απλόχερα στις γυναίκες η Jackie, ήταν τα λευκά γάντια μέχρι τον αγκώνα. Η ίδια τα φορούσε απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, αφού λόγω της ουδέτερης απόχρωσης τους ταίριαζαν με όλα, δίνοντας έχτρα πόντους φινέτσας σε κάθε της εμφάνιση. 

Η Jackie ήταν μια ιδιαίτερη τολμηρή γυναίκα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ντύσιμό της. Ήταν η πρώτη σύζυγος Αμερικανού προέδρου που επέλεξε σε επίσημες εκδηλώσεις στράπλες φορέματα, που τόνιζαν τους ωραίους της ώμους. Εννοείται πως το έκανε σε συνδυασμό με λευκά γάντια. Μια κίνηση ματ, όπως εύστοχα χαρακτηρίστηκε.  

Επίσης, ήταν η πρώτη κυρία των ΗΠΑ που φόρεσε ρούχα με φιόγκους. Ο φιόγκος πάντοτε βρισκόταν στο σωστό σημείο του ρούχου, π.χ στη μέση, τονίζοντας τη λεπτή της μέση και κάνοντας τα απλά σύνολα της να μην δείχνουν βαρετά. 

Η Jackie είχε αντιληφθεί από νωρίς τη δύναμη της μονοχρωμίας και κυρίως του λευκού. Πολλές φορές φορούσε λευκά από την κορυφή μέχρι τα νύχια, αποπνέοντας μια αίσθηση φρεσκάδας και αποδεικνύοντας πως το μαύρο δεν ήταν τελικά ο «βασιλιάς» της κομψότητας. Παράλληλα, δεν φοβόταν τα απαιτητικά κομμάτια, όπως ήταν οι κάπες, που τους έδειχνε μια σαφή προτίμηση απ’ τα πανωφόρια. Εκτός από τις κάπες, η Jackie καθιέρωσε τα καπέλα χωρίς γείσο, τα οποία σχεδίαζε ειδικά για εκείνην ο Αμερικανός designer Halston και τα συνδύαζε σε μόνιμη βάση με τα «Givenchy», «Chanel», και «Balenciaga» ταγιέρ της. Η Jackie «λάνσαρε» πολύ πιο πριν από τον Ralph Lauren, το «στιλ ιππασίας», αφού η εμπειρία της με τα άλογα την έκανε συχνά να κυκλοφορεί με άνεση με τις στολές του αγαπημένου της αθλήματος. 

Και ύστερα, ήρθε το ροζ ταγιέρ που φόρεσε εκείνο το καταραμένο πρωινό στο Τέξας και στοίχειωσε τα όνειρά της και ολόκληρη της την ύπαρξη. Είναι λες κι εκείνη τη μέρα τράβηξε μια νοητή γραμμή που χώριζε τη Jacqueline Kennedy από τη Jackie O. Και αυτό φάνηκε πρωτίστως στο ντύσιμό της. «Υιοθέτησε» ένα πιο κοσμοπολίτικο στιλ. Πλέον, ήταν η σύζυγος ενός μεγιστάνα. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν το «πορτοφόλι» των ονείρων της Jackie O, αφού μπορούσε να σπαταλά εξωφρενικά ποσά σε ό,τι της έκανε κέφι, χωρίς τον ασφυχτικό έλεγχο των αδελφών Kennedy. Και ο ίδιος δεν της χάλαγε χατίρι. Είχε, άλλωστε, έντονη άποψη για το ντύσιμό της συζύγου του. Μια φήμη έλεγε πως έδινε μέχρι και συμβουλές στον Valentino, όσο εκείνος φρόντιζε το ντύσιμό της. Του άρεσε ιδιαίτερα ο συνδυασμός του μαύρου και του λευκού για το πρωινό ντύσιμο της αγαπημένης του. Το βράδια την προτιμούσε τυλιγμένη με αέρινα, πολύτιμα υφάσματα. Έλεγε ότι εκείνες τις στιγμές τού θύμιζε Ελληνίδα θεά. 

Η Jackie απομονωμένη στον Σκορπιό -όσο απομονωμένος μπορεί να είναι κανείς όταν οι παπαράτσι τού στήνουν καρτέρι- κυκλοφορούσε μ’ ένα λευκό στενό capri παντελόνι, μαύρο Τ-shirt και στα αυτιά τους αγαπημένους χρυσούς της κρίκους απ’ τα κοσμηματοπωλεία «Zolotas». Ελεύθερη από τα «πρέπει» της πρώτης κυρίας, περπατούσε ξυπόλυτη. Εκείνο που παρέμεινε ίδιο απ’ τη μακρινή εποχή της Jacqueline Kennedy, ήταν τα μαύρα εμβληματικά γυαλιά ηλίου της, που την «τύλιγαν» μ’ ένα πέπλο μυστηρίου.