Δεν τους αρέσουν οι προκλήσεις

Μια καθημερινή συνήθεια των ανθρώπων με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης αφορά περισσότερο σε αυτό που δεν κάνουν, παρά στη δράση που αναλαμβάνουν. Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης αποφεύγουν να προκαλούν τον εαυτό τους. Αντί να διαλέγουν τις δύσκολες εργασίες και να βλέπουν πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν, ακολουθούν τον δρόμο της μικρότερης «προσπάθειας». Με το να μην αναλαμβάνουν προκλήσεις, οι άνθρωποι με χαμηλό IQ μένουν κολλημένοι στη νοοτροπία ότι δεν μπορούν να είναι επιτυχημένοι, ενώ στην πραγματικότητα, η αλλαγή της νοοτροπίας τους θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή τους.

Αποφεύγουν το problem-solving

Οι άνθρωποι με χαμηλό IQ αποφεύγουν την επίλυση προβλημάτων και τείνουν να αποδέχονται τα αρνητικά αποτελέσματα ως κάτι που δεν μπορούν να αλλάξουν. Ένα σημάδι της υψηλής νοημοσύνης είναι η κλίση στην επίλυση προβλημάτων, ενώ οι άνθρωποι με χαμηλό IQ αφήνουν τον φόβο της αποτυχίας να τους οδηγήσει μακριά από το να εμπλακούν σε πολύπλοκες καταστάσεις.

Δεν είναι περίεργοι

Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης τείνουν να έχουν περιορισμένη αίσθηση της περιέργειας. Τους λείπει το ενδιαφέρον να πιέσουν τον εαυτό τους να μάθουν νέα πράγματα ή ιδέες, γεγονός που μπορεί να τους αφήσει να αισθάνονται κολλημένοι σε ένα σημείο. Αντίθετα, οι άνθρωποι με υψηλή νοημοσύνη είναι βαθιά περίεργοι για μια σειρά θεμάτων. Γνωρίζουν ότι δεν έχουν όλες τις απαντήσεις, ωστόσο δεν το βλέπουν αυτό ως αρνητικό χαρακτηριστικό, αλλά μάλλον ως ευκαιρία για μάθηση.

Δεν διαβάζουν ποτέ

Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης δεν διαβάζουν τόσο συχνά όσο οι άνθρωποι με ανώτερα επίπεδα νοημοσύνης. Η πράξη της ανάγνωσης λειτουργεί όπως η άσκηση: Διατηρεί τον εγκέφαλο των ανθρώπων ενεργό και ενισχύει τις ικανότητες κριτικής σκέψης. Όσο περισσότερο διαβάζει κανείς, τόσο πιο υγιής είναι ο εγκέφαλός του. Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι κάποιο επίπεδο γνωστικής έκπτωσης αποτελεί μέρος της φυσικής διαδικασίας γήρανσης, ωστόσο το διάβασμα είναι ως ένας τρόπος προστασίας της γνωστικής λειτουργίας αργότερα στη ζωή.

Είναι κακοί στη διαχείριση του χρόνου

Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης έχουν κακές δεξιότητες διαχείρισης του χρόνου, γεγονός που εμποδίζει την ικανότητά τους να κάνουν πράγματα. Αποσπούν εύκολα την προσοχή τους και έχουν την τάση να χρονοτριβούν, ειδικά όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν σημαντικές εργασίες. Οι κακές δεξιότητες διαχείρισης του χρόνου μπορεί να αφήσουν τους ανθρώπους να αισθάνονται ανοργάνωτοι και διασκορπισμένοι. Η καθημερινή έλλειψη δομής, τους οδηγεί συνήθως σε περισσότερο άγχος.

Δεν αμφισβητούν τις πεποιθήσεις τους

Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης δεν αμφισβητούν τα ίδια τους τα «συστήματα» πεποιθήσεων. Αποδέχονται τον κόσμο ως έχει, μέσα από την περιορισμένη προοπτική τους. Δεν ρωτούν «γιατί» και δεν ρωτούν «πώς». Δεν ενδιαφέρονται να κατανοήσουν τις αποχρώσεις ή να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τις απόψεις των άλλων ανθρώπων. Είναι βαθιά κολλημένοι στους δικούς τους τρόπους και δεν αναρωτιούνται τι τους κρατάει εκεί.

Δεν θέλουν να μάθουν ποτέ κάτι νέο

Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό IQ δεν θέλουν να βγουν από το comfort zone τους και να μάθουν νέες δεξιότητες. Τους τρομάζει και μόνο η ιδέα της μάθησης, οπότε μένουν ακριβώς εκεί που βρίσκονται. Προτιμούν να εγκατασταθούν ακόμη πιο βαθιά στην κανονική τους ρουτίνα παρά να ταρακουνήσουν τα πράγματα και να φτάσουν στα άστρα. Φυσικά, υπάρχει άνεση στην εξοικείωση, αλλά με το να μην βγαίνουν από τη ζώνη άνεσής τους, οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης δεν ανακαλύπτουν ποτέ το πλήρες δυναμικό τους. Συχνά τους προσπερνούν όταν πρόκειται να τους αναθέσουν νέους επαγγελματικούς ρόλους. Χάνουν ευκαιρίες επειδή δεν βλέπουν καμία ανάγκη να αποκτήσουν νέες δεξιότητες.

Πηγή 

Πηγή κεντρικής φώτο