Tης Μαρίας Γεωργίου 

Σε αυτή την κατηγορία, ανήκει και το Sky Rojo. Παρά τους ημιτελείς χαρακτήρες, τα σεναριακά κενά και το γεγονός ότι καταπιάνεται με ένα τόσο σημαντικό γεγονός όπως αυτό της σωματεμπορίας, χωρίς να εμβαθύνει καθόλου, η πρώτη σεζόν σε κρατά γιατί έχει σασπένς. Στα συν, ότι τα επεισόδια είναι μικρής διάρκειας, άρα βλέπονται ευχάριστα και γρήγορα. 

Τη δεύτερη σεζόν, την είδα κυρίως για να δω μέχρι πού θα το πάνε οι δημιουργοί Álex Pina και Esther Martínez Lobato και τι θα απογίνουν οι Gina (Yany Prado), η Wendy(Lali Espósito) και η Coral (Verónica Sánchez).  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ: The Serpent: Το crime series του Netflix βασισμένο σε αληθινά γεγονότα  

Η δεύτερη σεζόν είναι λοιπόν μια από τα ίδια. Απίστευτο βρισίδι, σκηνές βίας -κάποιες αρκετά ακραίες χωρίς κανέναν απολύτως λόγο- και οι πρωταγωνίστριες βρίσκονται σε μια μόνιμη χρονική λούπα, λες και βιώνουν "τη μέρα της μαρμότας". 

Το φινάλε επίσης άτσαλο, που σε αφήνει με την υπόσχεση μιας τρίτης σεζόν, αλλά το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε εάν εμείς θα είμαστε εκεί για να δούμε τη συνέχεια.

Ωστόσο, οφείλω να πιστώσω τη σειρά, ότι διαθέτει μια εθιστική επίδραση που σε κάνει να τη δεις μέχρι τέλους και να μην την αφήσεις στα κρύα του λουτρού. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Two Distant Strangers: Η ταινία μικρού μήκους, υποψήφια για Όσκαρ, στο Netflix 

Κεντρική Φωτό: Netflix