Της Κωνσταντίνας Γεωργίου 

Πώς είναι να επιστρέφεις δυο χρόνια μετά στο Φεστιβάλ Δράμας επί εποχής κορωνοϊού; Φεύγοντας, τι κράτησες από αυτή την εμπειρία; 

Με όσα έχουν γίνει την περίοδο της πανδημίας, το να επιστρέφεις σε οποιοδήποτε κινηματογραφικό φεστιβάλ, με κόσμο και γεμάτες αίθουσες, μοιάζει από μόνο του με ένα μικρό θαύμα. Το είχα νιώσει και τον Ιούνιο όταν κατάφερα να ταξιδέψω ξανά και να βρεθώ στο φεστιβάλ του Palm Springs (ακόμα δεν το πιστεύω ότι κατάφερα να πάω) και σίγουρα το αισθάνθηκα και τώρα επιστρέφοντας στη Δράμα. Το ίδιο το φεστιβάλ Δράμας βέβαια έχει επωφεληθεί τρομερά και από μια αλλαγή σκυτάλης που έχει φέρει νέο αίμα,  και μεγάλη ανανέωση στην ταυτότητα του φεστιβάλ, οπότε υπήρχε από όλους ενθουσιασμός. Ξενύχτια, ωραίες ταινίες και συναντήσεις με φίλους. Όλα αυτά που είχαμε ξεχάσει επι κορωνοϊού, τα ξαναζήσαμε για μερικές μέρες και ήταν αναζωγονητικό. 

Στη δική μου αντίληψη για τον κάθε δημιουργό, η κάθε ταινία είναι σαν το μωρό του. Πώς είναι να το “εκθέτεις” κάθε φορά μπροστά σε κοινό και κριτικούς. Ποιά συναισθήματα σε κατακλύζουν; 

Πάντα υπάρχει ένα μικρό άγχος, το οποίο βέβαια συγχέεται με ενθουσιασμό γιατί επιτέλους μοιράζεσαι την ταινία με το κοινό για το οποίο προοριζόταν εξ’αρχής. Επειδή μεσολαβεί συνήθως και αρκετός χρόνος από την ολοκλήρωση της ταινίας μέχρι την προβολή, εγώ προσωπικά βρίσκω και ενδιαφέρον να αφουγκράζομαι μέσα στην αίθουσα, σε ποιά σημεία της ταινίας μου φαίνονται οι θεατές πιο συναισθηματικά ενεργοποιημένοι.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ: Α Summer Place: Η ταινία που γυρίστηκε στη Λεμεσό και ξεχωρίζει στα διεθνή φεστιβάλ

Θέλω να μοιραστείς μαζί μου ποιες κριτικές εισέπραξες μέχρι στιγμής. Ποια σε άγγιξε πιο πολύ και γιατί; 

Αισθάνομαι μεγάλη χαρά για το πόσο έχει αρέσει η ταινία. Δεν ήξερα τι να περιμένω, οπότε δεν περίμενα τίποτα. Πιο πολύ με άγγιξε ένας θεατής που μου είπε ότι τα τρία τελευταία λεπτά της ταινίας του ξαναθύμησαν ότι η καρδιά του λειτουργεί ακόμα. Ίσως το είχε φραζάρει λίγο πιο ποιητικά, αλλά αυτό με συγκίνησε πολύ. 

Έχεις πει σε πρόσφατη συνέντευξή σου πως η ταινία “Α Summer Place” έγινε γιατί ένιωσες την ανάγκη να καταγράψεις τη μετεξέλιξη της πόλης όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες, αλλά δεν αναγνωρίζεις πια. Σε ποια πόλη αναφέρεσαι και γιατί αισθάνεσαι έτσι; 

Αναφέρομαι στη Λεμεσό. Εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, και πιο συγκεκριμένα σε όλη την τρομακτική αλλαγή που έχει συντελεστεί στην πόλη τα τελευταία χρόνια. Κάνοντας αυτή την ταινία, ένιωθα  ότι κατά κάποιο τρόπο έφτιαχνα ένα αρχείο που καταγράφει την εικόνα της πόλης τη δεδομένη στιγμή. Μετά η πόλη συνέχισε και εξακολουθεί να αλλάζει τόσο σαρωτικά. Το "A Summer Place" είναι σαν μια αποχαιρετιστήρια επιστολή αγάπης στη Λεμεσό. Αλήθεια το πιστεύω παρόλο που μπορεί να μην φαίνεται και τόσο στην ταινία. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ: Τρεις κυπριακές συμμετοχές, τρεις γυναίκες, τρία βραβεία

Αν σου ζητούσα να μου πεις ποια πόλη αισθάνεσαι και αποκαλείς “σπίτι” σου, ποια θα μου έλεγες;

Μάλλον το Λονδίνο γιατί είναι η πόλη που έχει διαμορφώσει τον ενήλικα εαυτό μου. Δεν είναι πια το σπίτι μου, αλλά αισθάνομαι μια γλυκόπικρη νοσταλγία κάθε φορά που είμαι εκεί. 

Το να κάνεις μια ταινία τη σημερινή εποχή απαιτεί γερά νεύρα και περισσή αγάπη γι΄αυτό που κάνεις. Στο τέλος της ημέρας όμως, αρκούν αυτά; 

Από τη μια, λόγω των τεχνολογικών δυνατοτήτων, το να κάνεις μια ταινία δεν υπήρξε ποτέ πιο εύκολο και προσιτό - ακόμα και χωρίς λεφτά. Από την άλλη, το να γίνει μια ταινία με τους σώστους όρους προϋποθέτει πολύ περισσότερα από γερά νεύρα και αγάπη. Αλλά ας μην αναλωθώ στα κλισέ για τα λεφτά που ποτέ δεν αρκούν και τις δυσκολίες, και το πόσο απελπιστικά πολύ χρόνο θα πάρει μια ταινία για να γίνει. Χρειάζεται όσο τίποτε άλλο μια ομάδα που για όσο κάνετε αυτή την ταινία θα γίνει η οικογένεια σου. Αν ο πυρήνας της ομάδας είναι δυνατός, μπορεί να κάνει θαύματα και μέσα σε κάθε αντιξοότητα. 

Οι κριτικές και όλο αυτό που εισπράττεις μετά από κάθε τέλος μιας ταινίας, είναι η κινητήριος δύναμή σου;

Όχι, δεν είναι αυτό το ζητούμενο, ούτε και κινητήριος δύναμη. Μου φαίνεται λίγο ευτελές να είναι αυτό που σε σπρώχνει. Ασφαλώς και είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ανταπόκριση, είναι σαν να σου δίνεται μια ώθηση να συνεχίσεις επειδή λες ίσως κάτι που δεν αφορά μόνο εσένα αλλά και άλλο κόσμο. Αυτό λειτουργεί ενθαρρυντικά ναι, αλλά σίγουρα δεν είναι η κινητήριος δύναμη. 

Κάθε σκηνοθέτης πιστεύω πως θέλει μέσα από κάθε ταινία του να αφηγηθεί μια ιστορία. Εσύ θεωρείς πως κατάφερες να πεις αυτό που ήθελες με το  “Α Summer Place” και ποιο είναι το επόμενο σου σκηνοθετικό βήμα από εδώ και πέρα; 

Κατάφερα να πω μια ιστορία η οποία σε όλη τη διαδικασία δημιουργίας της ταινίας άλλαξε, διαμορφώθηκε, μετουσιώθηκε σε κάτι άλλο και με κάποιο τρόπο όλα αυτά τα στάδια τη συναποτελούν. Επόμενο βήμα είναι η μεγάλου μήκους, εύχομαι στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον! 

Παρουσίαση της ταινίας “Α Summer Place”  

Στην πόλη που φιλοξενεί τους ολιγάρχες του πλανήτη, το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ. Μέσα στο ασφυκτικό της τοπίο, η Τίνα αποφασίζει να εγκαταλείψει τα πάντα την ημέρα των γενεθλίων της. Μια απροσδόκητη συνάντηση θα της αλλάξει τη ζωή. 

Το «Α Summer Place» (2021) είναι μια συμπαραγωγή Κύπρου και Γαλλίας και συμμετείχε στο Euro-Connection Co-Production Forum του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Clermont-Ferrand, καθώς και στο Brussels Short Film Co-Production Forum. Η φεστιβαλική πορεία της ταινίας περιλαμβάνει μεταξύ άλλων συμμετοχές σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους όπως Tampere, Palm Springs, Uppsala κ.α. όπως και το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Γαλλίας στο φετινό φεστιβάλ της Grenoble, Βραβείο Κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Σάο Πάολο, καθώς και Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας για τη Μαίρη Μηνά και Best Queer Film Award στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στη Δράμα. Η ταινία θα προβληθεί στην Κύπρο κατα τη διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου στο θέατρο Ριάλτο μεταξύ 9-15 Οκτωβρίου. 

A SUMMER PLACE | Μία παραγωγή της This Is The Girl και Out Of Focus Films σε συμπαραγωγή με τις Digital Tree, La Cellule Productions και με την υποστήριξη των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου | Σενάριο & Σκηνοθεσία: Αλεξάνδρα Ματθαίου | Παραγωγός: Σάββας Σταύρου | Ηθοποιοί: Μαίρη Μηνά, Aurora Marion, Natalija Janičkina, Mohammed Awwad, Γιάννης Κόκκινος, Μάριος Ιωάννου |  Executive Producers: Θεόδωρος Μίντλετον, Μάριος Πετρόνδας, Σταμάτης Αθανάσουλας, Μιχάλης Παυλίδης | Associate Producer: Κυβέλη Short | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Ραχματούλιν | Μοντάζ: Λίβια Νερουτσοπούλου | Μουσική: Nick Athens | Production Designer: Ανδρέας Αντωνίου | Ενδυματολόγος: Κατερίνα Ττάκκα | Μακιγιάζ: Ελένη Βαβανού | Ηχος: Χρήστος Κυριακούλλης | Σχεδιασμός Ηχου: Βάλια Τσέρου | Color Grading: Αγγελος Μάντζιος | Υποτιτλισμός: Abfab Productions | Διεθνείς Πωλήσεις: Shortcuts

Bιογραφικό: 

H Αλεξάνδρα Ματθαίου είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε αρχικά Νομική στο King's College London στο οποίο ολοκλήρωσε και τις Μεταπτυχιακές της σπουδές, και στη συνέχεια αποφοίτησε από το UCL με μεταπτυχιακό στον Κινηματογράφο (MA in Film Studies). Έχει γράψει και σκηνοθετήσει άλλες δύο ταινίες μικρού μήκους κι ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Εργάστηκε για χρόνια στο Λονδίνο ως Script Reader σε εταιρείες παραγωγής και διανομής, και πιο πρόσφατα, ως Programming Coordinator για το τηλεοπτικό δίκτυο The Discovery Channel. Στο 24ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο, συμμετείχε στο τμήμα του Talents Sarajevo. Αυτή την περίοδο είναι στο post-production με άλλη μια μικρού μήκους που έχει γράψει και σκηνοθετήσει, και ετοιμάζει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της.