Της Ζώης Αυγουστή
Το 1908, οι δρόμοι της Νέας Υόρκης γέμισαν με 15.000 γυναίκες, που ζητούσαν λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Τελικά η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας καθιερώθηκε το 1910, στη δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη και γιορτάστηκε ένα χρόνο αργότερα, για πρώτη φορά.
Όλα αυτά τα -βαρετά για κάποιους- ιστορικά γεγονότα μου γέννησαν την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που εδώ και καιρό στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.
Εάν το 1857, γυναίκες χωρίς τα δικαιώματα, τη δύναμη και την ανεξαρτησία που έχουμε εμείς σήμερα-μιλώντας για τον δυτικό κόσμο-βρήκαν το θάρρος να βγουν και να στηρίξουν η μια την άλλη, να διεκδικήσουν η μια για την άλλη και να υποστηρίξουν η μια την άλλη, γιατί εμείς το 2023 ξεχνάμε να συμπεριφερόμαστε όμορφα η μια στην άλλη;
Οι άνθρωποι μεγαλώνοντας μαθαίνουμε ότι είναι πιο εύκολο το να κρίνουμε από το να σκεφτόμαστε, αλλά ήρθε η ώρα να ξεκινήσει να λειτουργεί περισσότερο η ενσυναίσθηση μας. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε τόσο να κρίνουμε, όσο και να πληγώνουμε η μια την άλλη, ακόμη κι αν είναι άθελα μας.
unsplash.com/photos/oA1-rirIJ2E
Την επόμενη φορά λοιπόν που μια φίλη σου θα κάνει ένα λάθος, αγκάλιασε την αντί να της πεις «στα έλεγα εγώ». Την επόμενη φορά που θα δεις στα social media ανάρτηση μιας γυναίκας από βραδινή έξοδο, μη σχολιάσεις το βαθύ ντεκολτέ ή την κοντή φούστα. Την επόμενη φορά που μια μητέρα θα δώσει κινητό στο παιδί του μέσα στο εστιατόριο μην βιαστείς να πεις πόσο «κακή» μητέρα είναι. Την επόμενη φορά που θα βρεθείς με μια γνωστή σου μην την ρωτήσεις «πότε θα κάνεις ένα παιδάκι;»
Αγκάλιασε πιο συχνά τις γυναίκες δίπλα σου, χαμογέλασε με κατανόηση όταν μια συνάδελφος σου είχε μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, πες ένα «είσαι πολύ όμορφη σήμερα» όταν πας για καφέ με μια φίλη σου. Κοιτάξου στον καθρέφτη και πες σε αυτήν που βλέπεις «τα κατάφερες και σήμερα!»
Ο Fyodor Dostoyevsky είχε πει: «Οι γυναίκες είναι ικανές από το μηδέν να κάμουν το παν». Σκέψου τι μπορούμε να κάνουμε εάν είμαστε ενωμένες!
Χρόνια μας πολλά!
