Γράφει ο Πάρις Δημητριάδης 

Οι συνεχείς μετακινήσεις είναι απαραίτητη συνθήκη για κάθε ευρωβουλευτή, θα μου πεις. Ο Στέλιος όμως διαφέρει λίγο απ’ τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων του, καθώς απ’ την παιδική του ηλικία, λόγω κινητικής αναπηρίας, πρέπει να μετακινείται με αμαξίδιο.

Άνθρωπος είμαι όμως πρώτα και μετά ανάπηρος, μας είπε τις προάλλες που τον συναντήσαμε στο Στρασβούργο, στο πλαίσιο Ολομέλειας. «Το ότι είμαι ανάπηρος δεν έχει καμία σχέση. Αυτή η φιλοσοφία θα ήθελα να υπερισχύσει και να γίνει καθημερινότητα για κάθε άνθρωπο ανάπηρο. Αν καταφέρω να δείξω ότι πρώτα άνθρωποι είμαστε και μετά ανάπηροι, θα είμαι ευτυχής». 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Αληθινή ιστορία: Τα όνειρα του Ιορδάνη τσακίστηκαν σε μια καταραμένη στροφή

Ο ίδιος άλλωστε ποτέ στη ζωή του δεν βίωσε ρατσισμό. Υπήρξε μάλιστα ο πρώτος σημαιοφόρος μαθητής με κινητική αναπηρία στην Ελλάδα, σε μια εποχή που η νομοθεσία ήταν τόσο κακή, που δεν το επέτρεπε. «Από τη στιγμή που πλέον ήξερα τι θέλω και πού πάω, μπορεί και να βίωσα ρατσισμό και να μην το κατέγραψα, να μην με είχε απασχολήσει».

Πέρα από ευρωβουλευτής, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι λοιπόν και τελειωμένος ψυχίατρος. «Αγαπώ πολύ τον άνθρωπο και τη λειτουργία του», μας λέει, σχολιάζοντας τι είναι εκείνο που τον προσέλκυσε στην ιατρική. Έχει μαγεία μέσα η όλη υπόθεση, πιστεύει, «μια μαγεία τεράστια». 

Και στην ψυχιατρική συγκεκριμένα, τι τον τράβηξε; «Αυτή η επικοινωνία με τον άνθρωπο. Ότι είσαι εσύ αυτός που δείχνεις σ’ ‘εναν συνάνθρωπό σου ότι ίσως παίζει και κάτι άλλο με την υγεία του που το αγνοεί. Χωρίς να τον αγγίξεις, αντιλαμβάνεσαι αν κάτι είναι παθολογικό ή όχι. Μετά πρέπει να πείσεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου ότι δυστυχώς είναι άρρωστος και πρέπει να πάρει φάρμακα. Όλο αυτό έχει μεγάλη πρόκληση». 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Αληθινή ιστορία: "Γιατί πέταξα τα ράσα"

Σε σχέση με το θέμα της προσβασιμότητας, πιστεύει πως αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας, αν δεν πιστέψουμε πως οι ανάπηροι πολίτες μπορούν να έχουν μια ζωή όπως έχουν οι μη ανάπηροι, τότε τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε. «Δεν γίνεται κάτι μόνο με την επιβολή προστίμου στη θέση αναπήρων. Γιατί ο ανάπηρος πρέπει να έχει την καλύτερη θέση πχ στο parking; Αν κατανοώ γιατί το κάνω, αν κατανοώ πως είναι δυσκολότερο με αμαξίδιο να μετακινηθείς, τότε δεν θα νιώσω φθόνο γιατί ο ανάπηρος έχει την καλύτερη θέση. Είναι θέμα παιδείας. Πρέπει να γίνεται καλύτερη πληροφόρηση και ενημέρωση, έτσι ώστε όταν πάω ως κράτος να βελτιώσω την προσβασιμότητα, να μπορώ να το κάνω και να εφαρμόζεται. Ακόμα και το μικρό σκαλοπατάκι είναι πρόβλημα. Αυτό το ‘έλα μωρή και τι έγινε’ αν καταφέρουμε να αλλάξουμε, θα γίνουν πολύ καλύτερα τα πράγματα». 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Η συγκλονιστική ιστορία της Rebecca Bender, που έπεσε θύμα trafficking

Ο Στέλιος είναι στο μεταξύ και απ’ τους νεαρότερους ηλικιακά ευρωβουλευτές. «Ευτυχώς υπάρχουν και νεότεροι βουλευτές από εμένα. Νέοι, ανάπηροι, άνθρωποι που αποκλείονται, θέλω να συμμετέχουν πιο ενεργά. Να μην μένει κανείς πίσω. Όλοι είμαστε ικανοί να προσφέρουμε στην κοινωνία, όλοι μπορούμε, αρκεί να δίνονται τα κατάλληλα εργαλεία».

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ