Tης Κωνσταντίνας Γεωργίου 

Κύριε Πέσκια, συνεργάζεστε εδώ και χρόνια με την Coffeehouse. Γενικότερα, θα λέγατε πως είστε άνθρωπος των μακροχρόνιων συνεργασιών; 

Δε μου αρέσει να κάνω μια δουλειά για έξι μήνες και μετά να τη σταματώ. Προσπαθώ να είμαι όσο προσεκτικός γίνεται και να ταιριάζω με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι. 

Αυτό είναι για να αισθάνεστε ασφάλεια ή βοηθά στη δημιουργικότητά σας όταν αφοσιώνεστε σε κάτι; 

Δε μου αρέσει να αλλάζω δουλειές. Εσύ για παράδειγμα πόσα χρόνια είσαι στην εταιρεία που εργάζεσαι; 

Είμαι στη Digital Tree περισσότερο από τέσσερα. 

Για τον ίδιο λόγο λοιπόν. Θεωρώ πως για να αναπτύξεις μια δουλειά, χρειάζεσαι χρόνο. Δεν μπορείς μέσα σε έξι μήνες ή έναν χρόνο να δείξεις όσα μπορείς να κάνεις. 

Ο χώρος σας ωστόσο κινείται με γρήγορους ρυθμούς. 

Ισχύει και δυστυχώς στον τομέα της εστίασης ανοίγουν συνεχώς νέοι χώροι και έπειτα από λίγο καιρό κλείνουν. Τα καλά εστιατόρια όμως είναι αυτά που αντέχουν στον χρόνο. Το σημαντικό δεν είναι να γίνει σούσουρο και να φανείς μόνο για τρεις μήνες. Αν μετά κλείσει το μαγαζί, δε λέει απολύτως τίποτα. 

Τι αναζητάτε από έναν χώρο ώστε το menu του να φέρει την υπογραφή σας;

Τις κατάλληλες συνθήκες. Να είναι άνθρωποι αφοσιωμένοι και καλοί στη δουλειά τους. Να δεσμεύονται εξίσου με μένα, ώστε να προχωρούμε και να φέρνουμε αποτελέσματα. 

Αυτή η συνεργασία είναι και μια καλή αφορμή για να επισκέπτεστε την ιδιαίτερη σας πατρίδα;

Πριν τον κορωνοϊό ερχόμουν σχεδόν κάθε μήνα. Λόγω πανδημίας, την τελευταία φορά που είχα έρθει νομίζω ήταν τον περασμένο Νοέμβριο. Γενικώς όμως έρχομαι στον τόπο μου. Την άλλη εβδομάδα για παράδειγμα, θα έρθω ξανά. 

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θέλετε να κάνετε μόλις έρθετε στην Κύπρο;

Να φάω ταχινόπιτα! Θέλω να κάνω γενικά τα πράγματα που μου αρέσουν. 

Εσείς δηλαδή δεν ξέρετε να φτιάχνετε ταχινόπιτα; 

Απλώς δεν έχει τύχει, παρόλο που έχω δει σχετικές συνταγές. 

Διάβασε επίσης: Masterclass Event με τον Σεφ Χριστόφορο Πέσκια στο COFFEEHOUSE CENTRAL 

O σεφ Χριστόφορος Πέσκιας εν δράσει στο Masterclass event που

διοργανώθηκε για τα πέντε χρόνια λειτουργίας του COFFEEHOUSE Central  

Αρκετοί άνθρωποι που βρίσκονται μακριά από τον τόπο τους για πολλά χρόνια, εκφράζουν την επιθυμία κάποια στιγμή να επιστρέψουν μόνιμα. Είναι αυτό για εσάς ένα πιθανό σενάριο; 

Όχι, δεν είναι πιθανό σενάριο. Λείπω περισσότερα χρόνια απ’ όσα έζησα στην Κύπρο. Στην Αθήνα είναι ο τόπος μου. Δε νιώθω ξένος. Οι δουλειές μου άλλωστε είναι στην Ελλάδα. Επίσης, η σύζυγός μου δε θέλει να έρθει. Δεν της αρέσει εδώ. 

Πώς και δεν της αρέσει;

Δεν ξέρω. Έχει έρθει 2-3 φορές. Αλλά δεν είναι ότι δεν ερχόμαστε επειδή δεν της αρέσει. Η κόρη μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα. 

Ένα παιδί έχετε; 

Ναι μια κόρη, που τώρα σπουδάζει στην Αγγλία. 

Ακολουθεί τα χνάρια σας;

Καμία σχέση. Σπουδάζει ψυχολογία. 

Έτυχε να σας κάνει παράπονο για τις πολλές ώρες που λείπατε από το σπίτι λόγω δουλειάς; 

Όχι, ποτέ. 

Εσείς παρ’ όλα αυτά, αισθανθήκατε τύψεις; 

Δεν είμαι σίγουρος. Θα έλεγα πως είμαστε μια πολύ παραδοσιακή οικογένεια. Η γυναίκα μου κάνει κουμάντο στο σπίτι κι εγώ έξω από αυτό. Εγώ στο σπίτι είμαι καλεσμένος. 

Σας αφήνει τουλάχιστον η σύζυγος να μπαίνετε στην κουζίνα;

Αντιθέτως, με ρωτάει «τι θα φάμε σήμερα». Αν τη ρωτήσω «εσύ;», θα μου απαντήσει χαριτολογώντας «εσένα τι σε πήρα;». Δεν της αρέσει κιόλας να μαγειρεύει. Οπότε, το ότι ο μπαμπάς ήταν στη δουλειά ήταν μέρος της κουλτούρας μας. Έλειπα γιατί δούλευα. 

Αν μην τι άλλο, δηλώσατε πως την περίοδο της καραντίνας μαγειρεύατε στο σπίτι, κάτι που δεν μπορούσατε να κάνετε προηγουμένως. 

Στο σπίτι δεν μαγειρεύω, γιατί πολύ απλά δεν είμαι εκεί. Ακόμη και τις Κυριακές, κάπου θα πάω. Την περίοδο της καραντίνας όμως, επειδή ήμουν στο σπίτι, μαγείρευα κάθε μέρα. 

Περάσετε δύσκολα εκείνη την περίοδο, λόγω της αβεβαιότητας που υπήρχε στον τομέα της εστίασης; 

Ομολογώ πως αισθάνομαι άβολα που θα το πω, αλλά πέρασα πολύ ωραία στην καραντίνα. Ήταν κάτι το διαφορετικό για μένα. Πήγαινα σπίτι μου νωρίς. Μαγείρευα. Ήμουν με τη γυναίκα μου και την κόρη μου. 

Η ανασφάλεια δεν σας επηρέασε;

Όχι, γιατί εμείς ακόμη και τα καλοκαίρια είχαμε δουλειά.  Επηρεάστηκαν τα εστιατόρια, αλλά βραχυπρόθεσμα. Ο κόσμος θέλει να βγαίνει έξω. Πάντα ίσχυε αυτό. Εμείς το 75’ μετά την εισβολή, θυμάμαι πηγαίναμε σε εστιατόριο, μια φορά κάθε 6 μήνες. Στις μέρες μας το να πας σε ένα εστιατόριο είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Ο κόσμος τρώει έξω. Είτε μετά τη δουλειά είτε παραγγέλνοντας delivery. Mην κοιτάμε τα καλά εστιατόρια που για τους περισσότερους από εμάς είναι μια μορφή εξόδου. Ο κόσμος στην πλειοψηφία τρώει έξω. Ειδικά άνθρωποι που δεν έχουν οικογένεια, θα τελειώσουν τη δουλειά τους, θα πάνε κάπου να τσιμπήσουν κάτι και μετά θα πάνε στο σπίτι τους. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι ανθρώπινες συνήθειες και ανάγκες δεν «κόπηκαν». Απλώς επηρεάστηκαν σ' ένα βαθμό. 

Στιγμιότυπο από το Masterclass event που διοργανώθηκε για τα πέντε χρόνια λειτουργίας του COFFEEHOUSE Central

Διάβασε ακόμη: COFFEEHOUSE Central: Γιόρτασε τα πένταχρονά του με τον Χριστόφορο Πέσκια 

Λένε -και πολύ σωστά- πως το φαγητό ξυπνά αναμνήσεις, κυρίως της παιδικής μας ηλικίας. Εσάς ποιο πιάτο είναι αυτό που σε «γεννά» όμορφα συναισθήματα; Θα μου πείτε πάλι την ταχινόπιτα; 

Κάποιος μού είχε πει κάποτε πως «οι γεύσεις μάς παίρνουν πίσω στη μνήμη της πρώτης ευτυχίας». Δεν ξέρω αν για μένα αυτή είναι η ταχινόπιτα συγκεκριμένα, αλλά εάν μικρός έτρωγες κάτι που σου δημιουργούσε ένα αίσθημα ευτυχίας, μεγαλώνοντας θέλεις να επιστρέψεις εκεί. Οπότε ναι. Θέλω να φάω ταχινόπιτα που μου αρέσει πολύ. Τα λουβιά τα φρέσκια επίσης, τα οποία ωστόσο βρίσκω στην Ελλάδα. Τα αμπελοφάσουλα όπως τα λένε. Είναι ένα αγαπημένο μου φαγητό. Μου αρέσει και η χαλουμωτή. Όταν έρθω στην Κύπρο θέλω να επιστρέψω σε εκείνες τις μνήμες. Το κυπριακό σουβλάκι για παράδειγμα, δεν το βρίσκεις στην Ελλάδα όπως εδώ. Τις σεφταλιές. Όταν έρθω, αυτά θέλω να φάω. 

Αν φέρνατε έναν αγαπημένο φίλο στην Κύπρο, πού θα τον ξεναγούσατε και ποιο πιάτο θα του συστήνατε οπωσδήποτε να δοκιμάσει; 

Θα τον έπαιρνα «Στου Ρουσιά» στη Λάρνακα. Επίσης, θα τον έπαιρνα και σ' ένα μαγαζί στην πόλη Χρυσοχούς που φτιάχνει ωραία ταχινόπιτα. Μου διαφεύγει τώρα το όνομα. Όπως και στα «Αρτοποιεία Σίγμα» στη Λεμεσό, που φτιάχνουν και αυτά ωραία ταχινόπιτα. Παράλληλα, θα του πρότεινα να φάει ένα ωραίο χαλλούμι. 

Πέρα από τα φαγητά, σε ποια περιοχή θα τον ξεναγούσατε; 

Στο Τρόοδος, που μου θυμίζει περισσότερο την Κύπρο. Με χαλάει να πηγαίνω στην παραλία και να βλέπω επιγραφές στη ρωσική γλώσσα. Όπως με χαλάει το γεγονός ότι δεν μιλάνε ελληνικά στα εστιατόρια. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, η οποία δεν επικρατεί αποκλειστικά στα εστιατόρια. Αν πάει κάποιος να εργαστεί σ' ένα εστιατόριο στην Ελλάδα, καλείται να μάθει να μιλά τη γλώσσα. Δε νοείται να μην μιλάς ελληνικά. Στην Κύπρο σού ζητάνε να τους απευθύνεσαι στα αγγλικά. Μακροπρόθεσμα, αυτό δεν μας κάνει καλό. Ακόμη και από οικονομική άποψης. Πρέπει να έχεις ταυτότητα για να ενδιαφέρεται ο άλλος να έρθει στο μαγαζί σου. 

Έχετε δηλώσει πως ο έρωτας ήταν αυτός που σας έβαλε για πρώτη φορά στην κουζίνα. Τι είναι αυτό που κρατά αναμμένο το πάθος σου για τη μαγειρική εδώ και τόσα χρόνια; 

Νομίζω είναι υπαρξιακό, αλλά μου αρέσει. Στην κουζίνα περνώ καλά. 

Δεν καταντά ποτέ ρουτίνα; 

Είναι δουλειά. Χθες κοιμήθηκα στις δυόμισι το πρωί και ξύπνησα λίγο μετά τις πέντε. Οι παρουσιάσεις που κάνω, όπως το Masterclass για παράδειγμα, είναι δουλειά. Η ίδια η μαγειρική δεν με κουράζει. Ακόμη και στις διακοπές, μου αρέσει να μαγειρεύω για τους φίλους μου. 

Νιώθετε «χορτάτος»  με όσα έχετε κάνει στην καριέρα σας; Ή πιστεύετε πως όταν αισθανθείτε έτσι, θα πάψετε να είστε δημιουργικός; 

Μου αρέσει. Λέω ότι θα πάρω σύνταξη, αλλά στην πραγματικότητα δε θέλω. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι μην δουλεύω με τόσους έντονους ρυθμούς όπως τώρα. Προσπαθώ να μην δουλεύω 7 μέρες την εβδομάδα, 11 ώρες την ημέρα, αλλά δυστυχώς είναι αργά. 

Όταν κοιτάτε πίσω την πορεία σας, είστε ευχαριστημένος απ’ όσα πετύχατε; 

Δεν επιζητώ να μπω σε διαγωνισμό με κάποιον. Θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό. Έκανα αυτό που αγαπώ, επάγγελμα. Βλέπω πολύ κόσμο να μην αγαπά αυτό που κάνει. 

Το σοφό γνωμικό, πάντως, λέει πως «Αν κάνεις τη δουλειά που αγαπάς, δε θα χρειαστεί να εργαστείς ούτε μια μέρα στη ζωή σου». 

Γι΄ αυτό αισθάνομαι τυχερός. Κάνω αυτό που αγαπώ και μέσα απ’ αυτό, ζω την οικογένειά μου. Και δόξα τω Θεώ, ζω καλά! 

Kεντρική Φωτό: gastronomos_ από τον προσωπικό λογαριασμό του Χριστόφορου Πέσκια στο Instagram