Φωτογραφίες: Μάριος Ιωσηφίδης 

Είσαι η frontwoman του συγκροτήματος «Black Anis», συνιδιοκτήτρια του καταστήματος «Κοπελάρα», ενώ έχεις σπουδάσει Computer Science κι έχεις Master στο Business Administration. Πολυπράγμων, θα έλεγα…

Πολύ σωστά. Η φιλοσοφία της ζωής μου είναι να εξερευνάς τους ορίζοντές σου και καθ΄όλη τη διάρκεια του ταξιδιού να διδάσκεσαι. Πάντοτε, διαλέγω τις προκλήσεις για να επιτύχω σε κάτι. Και αν αποτύχω, επιλέγω τα θετικά και προχωρώ με πίστη στον Θεό. 

Η επαγγελματική σου ιδιότητα ποια είναι δηλαδή; Ή προτιμάς να μην μπαίνεις σε καλούπια; 

Ένας καλλιτέχνης δεν μπαίνει ποτέ σε καλούπια. Επί σκηνής, είμαι η ερμηνεύτρια της μπάντας «Black Anis». Off-stage, είμαι μια  πολυάσχολη «κοπελάρα», διευθύντρια πωλήσεων και μάρκετινγκ και μια πολύ προσιτή προσωπικότητα (γέλια). Για να καταλάβεις καλύτερα τη μέχρι σήμερα διαδρομή μου, σπούδασα Computer Science στο European University Cyprus, αλλά δεν εξασκώ το επάγγελμα της προγραμματίστριας. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου, αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Γενικότερα, με ενδιέφερε ο συγκεκριμένος κλάδος, ενώ γνώριζα πως η οικογενειακή επιχείρηση -που ίδρυσε ο πατέρας και η μητέρα μου- θα το «απαιτούσε» κάποια στιγμή. Ασχολήθηκα με τον τομέα του Food & Beverage Management κατά τη διάρκεια των σπουδών μου. Αργότερα, εργοδοτήθηκα στον τομέα των Financial Services. Τελικά, οι ανάγκες της οικογενειακής επιχείρησης με έκαναν να αναθεωρήσω και αποφάσισα να διοχετεύσω τις γνώσεις και την εμπειρία μου εκεί. Έτσι, ειδικεύτηκα στη Διοίκηση Πωλήσεων και Μάρκετινγκ (Sales & Marketing Management) και στη Διοίκηση  Εμπορικών Επωνυμιών (Brand Management), στον τομέα της εισαγωγής και διανομής καλλυντικών και προϊόντων μακιγιάζ, στον οποίο επικεντρώνεται η επιχείρηση. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια -αν και εντελώς αυτοδίδακτη- επέκτεινα τις δραστηριότητες της εταιρείας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, σε επιδείξεις μόδας, σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, σε χορηγίες τηλεοπτικών σειρών και πολλά άλλα. 

Η «Κοπελάρα» πώς προέκυψε; 

Τον Μάιο του 2017, «γεννήθηκε» η «Κοπελάρα», η οποία πήγαζε από την ανάγκη της οικογενειακής επιχείρησης να επεκτείνει τις δραστηριότητες της. Ήταν μια δοκιμαστική περίοδος για εμένα, τη μητέρα και την αδερφή μου, προτού πάρουμε τη σημαντική απόφαση να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να γίνουμε συνιδιοκτήτριες και στην μπουτίκ καλλυντικών. Μέσω αυτής προωθούμε και κυπριακά καλλυντικά, όπως αυτά της Φιλιώς Hermann, την οποία ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε. 

Το όνομα του συγκροτήματος είναι εμπνευσμένο από το είδος πουλιού Ani, που χαρακτηρίζεται για τη μοναδικότητα και την ελευθερία του.  Να υποθέσω ότι είσαι κι εσύ ελεύθερο πνεύμα; 

Μου φαίνεται, δηλαδή; Ναι, αγαπώ την ελευθερία. Και νιώθω ευλογημένη που είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος τόσο σε κοινωνικό επίπεδο, όσο και σε πνευματικό. Θα με χαρακτήριζα μποέμ. Συνάδει επίσης με το ότι είμαι πολυπράγμων και δεν μου αρέσει να μπαίνω σε καλούπια. Όσο για το όνομα του συγκροτήματος, αυτό αποφασίστηκε ομόφωνα κι έχει να κάνει με τη μοναδικότητα και την ελευθερία του καθενός από εμάς, αλλά και με την αρμονική συμπόρευση μας ως σύνολο...Σαν ένα σμήνος μαύρων πουλιών Anis. 

Ας πάμε πίσω στον Ιανουάριο του 2016. Πώς αποφασίσατε εκείνη την περίοδο να δημιουργήσετε τους «Black Anis»; 

Η αλήθεια είναι πως η ιστορία έχει ενδιαφέρον. Ο ένας εκ των δύο κιθαριστών της μπάντας, ο Κυριάκος, με είδε σ΄ένα βίντεο στο YouTube, σε μία μουσικοχορευτική παράσταση στην οποία συμμετείχα τον Δεκέμβριο του 2010. Έτσι, μου πρότεινε να παρευρεθώ σε μια από τις πρόβες τους. Το ραντεβού δόθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2016. Μια σημαδιακή ημερομηνία, όπως αποδείχθηκε, αφού εκείνη τη μέρα δημιουργήθηκε η μπάντα μας, η οποία αποτελεί ορόσημο τόσο για μένα, όσο και για τα υπόλοιπα «μαυροπούλια». 

Οι υπόλοιποι, δηλαδή, γνωρίζονταν από πριν; 

Μια ακουστική ηχογράφηση ήταν ο λόγος γνωριμίας μεταξύ των δύο κιθαριστών μας. Ο Ορέστης και ο Κυριάκος έθεσαν στην πορεία της συνεργασίας τους τον στόχο να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη μπάντα, με βάση την μπλούζ/ροκ μουσική. Έπειτα, προστέθηκαν δύο ακόμη μέλη, συμβατά με το ύφος του project. Ο Φρίξος στα ντραμς και ο Ξάνθος στο μπάσο. Τέλος, μπήκα εγώ, όταν μου προτάθηκε ο ρόλος της frontwoman. Σ΄εκείνην την πρόβα, «επισφραγίστηκε» η χημεία μεταξύ μας και πλέον έχουμε γίνει μια οικογένεια.

Πέραν από τη μουσική, ποιες είναι οι κοινές σας αναφορές; 

Η στενή φιλία που αναπτύξαμε στην κοινή μας μουσική πορεία. Είμαστε φαμίλια, όπως θα έλεγε και ο Ιταλοκύπριος μπασίστας μας. Καλό φαγητό, μπύρες, ώρες και ώρες κουβέντας. Καθημερινά απλά πράγματα, που σαφώς λειτουργούν ως ερεθίσματα όταν συνθέτουμε κομμάτια, με κύριο «τροχό» τον Ορέστη που γράφει τη μουσική και τους στίχους των κομματιών μας. Στις συναντήσεις μας, θέτουμε κοινούς στόχους για την μπάντα. Στις πρόβες μας εφαρμόζουμε το κοινό μας όραμα, ενώ στις συναυλίες μας ταξιδεύουμε το κοινό στον δικό μας μουσικό κόσμο.  

Μέσα σ΄έναν χρόνο, δυο κομμάτια σας πωλούνται μέσω της «Amazon» και παράλληλα διατίθενται μέσω των «iTunes». Πώς τα καταφέρατε;

Με σωστό προγραμματισμό, συντονιζόμαστε και θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους. Η κυκλοφορία των δύο κομματιών μας, σίγουρα, δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη. Στις 4 Μαΐου 2016, πέντε μήνες δηλαδή μετά τη δημιουργία μας και ύστερα από εντατικές πρόβες, κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας κομμάτι, με τίτλο «Don’t Leave Me», στην πλατφόρμα του YouTube. Με τις σωστές επιλογές στην τεχνολογία ηλεκτρονικής διανομής μουσικής, τα κομμάτια μας έγιναν διαθέσιμα προς πώληση στο «iTunes», «Amazon», «Spotify» κλπ. Αυτό μας έθεσε πυρετωδώς στην πορεία προετοιμασίας μας για το μουσικό φεστιβάλ «Φέγγαρος», στο οποίο συμμετείχαμε τον Ιούλιο του 2016. Στην κυκλοφορία του δεύτερου μας κομματιού «Lay Me Down», στις 12 Φεβρουαρίου 2017, εφαρμόσαμε την ίδια «φόρμουλα» στο βιντεοκλίπ. Μετά από αυτό, λάβαμε ακόμη περισσότερες προτάσεις από Κύπρο και από εξωτερικό. Όλα γίνονται στο χρόνο τους και κάθε εμφάνιση μας είναι σωστά μελετημένη.  

Το επόμενο βήμα, είναι να ετοιμάσετε τον πρώτο σας δίσκο; 

Πολύ σωστά. Είμαστε στο στάδιο δημιουργίας της πρώτης μας δισκογραφικής δουλειάς, στην οποία είμαστε πιστά αφοσιωμένοι τον τελευταίο καιρό. Την ηχογράφηση και τη μείξη επιμελείται η Μικαέλα Τσαγκάρη και την παραγωγή ο Ορέστης Σάββα. Μέσα από τη δουλειά αυτή, θα παρουσιάσουμε στο κοινό μας το όραμα, τις επιρροές και το ύφος μας, αλλά και τα δικά μας μηνύματα. Θα δώσουμε δηλαδή μια συνολική και συνοπτική εικόνα της μουσικής μας. Άλλωστε, αυτή θα αποτελέσει την ταυτότητά μας και με αυτή σκοπεύουμε να βγούμε εκτός νησιού.

Εμφανίζεστε κάπου σε σταθερή βάση;

Προτιμούμε να εμφανιζόμαστε επιλεκτικά. Πρωταρχικός μας στόχος,  είναι να προωθούμε τη δική μας μουσική στις συναυλίες μας και στο πλαίσιο ενός ρεπερτορίου να επανεκτελούμε και άλλα κομμάτια. 

Από την αρχή της δημιουργίας μας, είμαστε αφοσιωμένοι στο στόχο μας να συνθέσουμε μια ολοκληρωμένη αυθεντική δουλειά και ελάχιστες επανεκτελέσεις, έστω και αν δεν εμφανιζόμαστε σε τακτική βάση. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να ενημερώνεται για τις επικείμενες εμφανίσεις μας μέσω της σελίδας μας. 

Πώς και δεν δοκιμάσετε την τύχη σ’ ένα τηλεοπτικό talent show, που αν μη τι άλλο θα σας προσέφερε την πολυπόθητη αναγνωρισιμότητα; 

Ως συγκρότημα δε μας ενδιαφέρει να το παίξουμε εκ του ασφαλούς. Έχουμε επιλέξει, ίσως, έναν δυσκολότερο δρόμο, αυτό με τις μεγαλύτερες προκλήσεις, αυτόν που θα μας κάνει να υπερβούμε τις παρούσες προσδοκίες μας. Οι «BLACK ANIS» δεν μπαίνουν σε «εμπορικά» καλούπια, άλλωστε.

Εσύ από μικρή έπαιρνες τη βούρτσα των μαλλιών και έκανες πως ήταν μικρόφωνο; 

Και λακ μαλλιών και τηλεκοντρόλ (γέλια). Από μικρή είχα το «μικρόβιο», αλλά και τα γονίδια, καθώς προέρχομαι από μια μουσικόφιλη οικογένεια, από τη Βουλγαρία. Ο προπάππους μου ήταν βιολιστής, ο παππούς μου αρκοντεονίστας, η μαμά μου τραγουδίστρια jazz, ενώ θα αποκαλούσα καλίφωνες προγιαγιάδες, γιαγιάδες και θείες. Βρισκόμουν -ως επί το πλείστον- στο επίκεντρο των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο. Στο σχολείο, πάντοτε, ήμουν αναπόσπαστο μέλος των χορωδιών. Τις περισσότερες φορές τραγουδούσα σόλο, ενώ στα διαλείμματα έδινα ρεσιτάλ μπροστά στους συμμαθητές μου. Αυτοδίδακτη, με τις δικές μου επιρροές, κυρίως από soul, jazz, R&B. Κλεινόμουν ώρες ολόκληρες στο δωμάτιο μου, τραγουδώντας με τις «μαύρες» φωνές των Whitney Houston, Mariah Carey, Mary J. Blidge, Destiny’s Child, Shirley Bassey και τόσων άλλων. Φανταζόμουν ότι ερμήνευα μπροστά από μεγάλο κοινό. Η καριέρα στο τραγούδι, όμως, δεν ήταν κάτι που επιζητούσα. Έλεγα πάντα αν υπάρξει ποτέ η ευκαιρία να ασχοληθώ με το τραγούδι, θα το κάνω για την εμπειρία, αλλά σίγουρα όχι για να βγάλω τα προς το ζην. Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι πολύ τυχερή που δέχτηκα την πρόταση να είμαι η frontwoman των «BLACK ANIS», όταν μου δόθηκε η ευκαιρία.

Μέσα από τη σελίδα της «Κοπελάρας» στο Facebook, αυτοπεριγράφεσαι ως λουσού, που από μικρή της άρεσαν τα αρώματα και τα μεταξωτά μαντίλια. Οπότε, ήταν αναπόφευκτο να ασχοληθείς και με τον κόσμο των καλλυντικών;

(γέλια) Είπαμε είμαι «κοπελάρα» εκτός σκηνής, αλλά όχι η «Κοπελάρα». Η ιστορία της «Κοπελάρας», είναι η ιστορία κάθε ονειροπόλας γυναίκας, που αγαπάει τα χρώματα και τα αρώματα, από τα καλλυντικά, τα ρούχα και τα λούσα, μέχρι το καλό φαγητό, το καλό κρασί, το άρωμα της θάλασσας κι ενός ανθισμένου μπουκέτου. Θα έλεγα ότι η μαμά μου ταιριάζει περισσότερο με το προφίλ της «Κοπελάρας». Γεννημένη στη ρομαντικότερη δεκαετία, αυτή του 60’, της άρεσε εκείνη η εποχή λόγω των ιδανικών, αλλά και η προηγούμενη δεκαετία, από την οποία είναι εμπνευσμένη η δημιουργία της μπουτίκ καλλυντικών. Έχοντας τη μητέρα μου ως φωτεινό πρότυπο και τις δημιουργικές πινελιές της αδερφής μου, που ειδικεύεται στη διακόσμηση χώρων, η μορφή της «Κοπελάρας» ήταν πάντοτε εκεί, έτοιμη να «γεννηθεί» τη σωστή στιγμή.  Η «προσωπικότητα» της «Κοπελάρας» διατυπώνεται μέσα από την «αυτοβιογραφία» της και τις δημοσιεύσεις στη σελίδα στο Facebook, καθώς και με πλούσιο φωτογραφικό υλικό στο Instagram. 

Είχες όμορφα παιδικά χρόνια; Μεγάλωσες στη Σόφια ή απλώς η καταγωγή σου είναι από εκεί;

Στη Σόφια έζησα τα πρώτα μου πέντε χρόνια, προτού έρθω μόνιμα στην Κύπρο, όταν η μητέρα μου παντρεύτηκε τον δεύτερο της σύζυγο. Από παιδί βίωσα την οικογενειακή θαλπωρή, που κάθε παιδί πρέπει να βιώνει. Αισθάνομαι τυχερή που έχω τη μητέρα και την αδερφή μου στο πλευρό μου, κάθε στιγμή της ζωής μου. Θυμάμαι και νοσταλγώ περισσότερο το κομμάτι των παιδικών μου χρόνων, όπου περνούσα ανέμελα καλοκαίρια στη Βουλγαρία  και συγκεκριμένα στη γενέτειρά μου, τη Σόφια, στο πλευρό της πολυαγαπημένης μου γιαγιάς (που δυστυχώς έχασα το 2012) και του λατρεμένου μου παππού (που έχασα το 2005). 

Πού αισθάνεσαι πιο γεμάτη; Όταν βρίσκεσαι στην «Κοπελάρα» και φροντίζεις τις άλλες γυναίκες ή όταν είσαι πάνω στη σκηνή; 

Νιώθω ήδη γεμάτη εξιστορώντας τα καλύτερα και εντονότερα στιγμιότυπα της ζωής μου. Και σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να μοιραστώ όλα αυτά τα όμορφα πράγματα μαζί σου. Για για να σου απαντήσω, όμως, αισθάνομαι διαφορετικά γεμάτη κάθε στιγμή της ζωής μου, επειδή ακριβώς έχω την τεράστια ευλογία της ελευθερίας να επιλέγω ποιες στιγμές μπορώ να νιώθω έτσι. Αισθάνομαι, όμως, κενή όταν δεν υπάρχει η αγάπη εκεί που θα έπρεπε. Και πίστεψε με, είναι ένας καθημερινός αγώνας να μπορείς να κρατήσεις αυτή την αγάπη!