Οι σκέψεις ενός εφήβου 

Το σώμα μου ξαφνικά αλλάζει. Δεν καταλαβαίνω πώς, ούτε γιατί. 

Αποκτώ στήθος! Γίνομαι σαν την μαμά! Θα πρέπει άραγε να φοράω αυτό το ενοχλητικό κομμάτι ρούχο τώρα για την υπόλοιπη μου ζωή; Στηθόδεσμος λέγεται, μου είπε η μαμά.

Ξαφνικά οι συζητήσεις με φίλους δεν αφορούν παιχνίδια, γλυκά, και δεν είναι ξέγνοιαστες. Πιο πολύ μου θυμίζουν συζητήσεις των μεγάλων. Κάποτε θέλω να φωνάξω να παίξουμε κρυφτό! Αλλά ντρέπομαι. Γιατί ντρέπομαι;

Τώρα πιά δεν χαίρομαι όταν η μαμά θα φτιάξει κέικ και δεν νιώθω άνετα να συμμετέχω, ούτε μου βγαίνει πια τόσο αυθόρμητα να αρπάξω το μπολάκι και να φάω ό,τι απέμεινε απο τη ζύμη... Ντρέπομαι να αγκαλιάζω τους γονείς μου. Και κάποιες φορές, το έχω μεγάλη ανάγκη. Ειδικά όταν φοβάμαι! Θέλω τόσο έντονα την ανάγκη να φωνάξω "μαμαααα, φοβάμαι, έλα εδώ να κοιμηθούμε αγκαλιά", μα η φωνή δεν βγαίνει.. Βλέπεις, με αντιμετωπίζουν σαν μεγάλο τώρα πια, και μάλλον οι μεγάλοι δεν πρέπει να φοβούνται. Ντρέπομαι να κάνω μπάνιο και να με κοιτάζουν οι γονείς μου. Και κάποιες φορές αυτό το σαμπουάν δεν ξεβγάζεται και θέλω βοήθεια. Μα γιατί δεν τη ζητάω πια; Τι έχω πάθει; 

Δεν κατάλαβα πότε άλλαξαν όλα. Δεν καταλαβαίνω τίποτα πια! 

Και δεν συζητάει κανείς για όλα αυτά! Όλο ακούω για τους βαθμούς μου στο γυμνάσιο. Διάβαζε, προσπάθησε, θα έχεις δύσκολη ζωή αν δεν σπουδάσεις. Μα και άλλο δύσκολη; 

Μαμά, μπαμπά...Εγώ είμαι! Που πέρυσι παίζαμε κρυφτό. Που μου φιλούσες το χεράκι να γιάνει! Γιατί θυμώνεις μπαμπά για αυτό το ρημάδι το δέκα στη λογοτεχνία; Γιατί δεν με αγαπάς πια το ίδιο; Γιατί δεν είσαι εσύ και η μαμά όπως πέρυσι, που με αγαπούσατε και χωρίς αριστεία; Πού είναι η κατανόηση σε όσα με φοβίζουν; 

Έχουν αλλάξει τόσα πολλά μέσα μου και δεν τα προλαβαίνω. Μην αλλάζετε κι εσείς, σας παρακαλώ! Θα κλειστώ στον εαυτό μου. Με τρομάζετε. Νιώθω ανασφάλεια και αυτή η εφηβεία τρέφει τον εγωισμό μου πάρα πολύ και δεν μπορώ να σας φωνάξω πως πονάω όταν σας νιώθω απέναντί μου και όχι δίπλα μου.. Ναι μαμά, μου προσέφεραν τσιγάρο στο σχολείο σήμερα. 

Ναι μπαμπά, κανόνισαν οι φίλοι μου κοπάνα σήμερα. 

Όχι, δεν σας το είπα. Δεν λέω πολλά πια. Μα ακούστε αυτό: Είμαι μεταξύ δύο κόσμων... Δυο δρόμων... Μιλάτε και φωνάζετε χρόνια τώρα για λάθος και σωστές επιλογές, και ήρθε η ώρα να διαλέξω. Να διαλέξω; Μου δώσατε τα εφόδια; Και οχι δεν μιλάω για τα ακριβά σας δώρα.

Μιλάω για όλες εκείνες τις αγκαλιές που είναι κρυμμένες στο υποσεινήδητο μου. Ήξερες ότι αυτές οι αγκαλιές είναι ένα σημαντικό εφόδιο; Μιλάω ακόμα για όλες τις φορές που με κοιτάξατε στα μάτια και μου είπατε: Είμαστε περήφανοι για σένα! Απλά για την προσπάθεια. Αυτό μου το είπε η ψυχολόγος που με πας μαμά. Και δεν ήξερα τι εννοεί. Ρώτησα αυθόρμητα γιατί. 

Μιλάω για όλες τις στιγμές που σας είδα να αγκαλιάζετε με αγάπη τις αδυναμίες μου. Για όλες τις φορές που αποδεκτήκατε το παιδί που έχετε και όχι το παιδί που ονειρευτήκατε. Εκείνες τις φορές που μου είπατε "Είμαι δίπλα σου αγάπη μου, και ας μην συμφωνώ με αυτό που έκανες". 

Για τις πολύτιμες στιγμές που μου είπες το θεϊκό ΣΟΥ ΕΧΩ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, ΕΣΕΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Ξέρετε, μπορεί να μην σας το είπε κανείς, αλλά αν με πείθατε γι' αυτό, δεν θα ήθελα με τίποτα να χάσω την εμπιστοσύνη σας. Δεν θα ήθελα ποτέ να κατέβω απο το βάρθρο που με ανεβάσατε. 

Διάβασε ακόμη:

Tα μαθήματα που μπορείς να πάρεις από τα λάθη σου

Η διαχείριση των συγκρούσεων όταν υπάρχουν παιδιά στη μέση

Πάμε τώρα στα υπόλοιπα.. Ω ναι, έχω κι άλλα!

Μπαμπά, μαμά, το κορίτσι που μου αρέσει, δεν με θέλει. Οι φίλοι μου λένε πως έχω φάει χυλόπιτα. Θα ήθελες να το συζητήσουμε; Γιατί στεναχωριέμαι γι’ αυτό. Για να μπορούμε όμως να το συζητήσουμε, θα πρέπει πρώτα να μου έχεις διδάξει τι σημαίνει συζήτηση. Ξέρεις, από αυτές τις συζητήσεις που δεν προσπαθείς να μου αποδείξεις ότι έχεις δίκαιο. Αυτο θα μου το αποδείξει η ζωή, έτσι κι αλλιώς. Μιλάω για εκείνες τις συζητήσεις όπου μπορούσα να εκφράζομαι, χωρίς να φοβάμαι, ούτε να ντρέπομαι. Τώρα, σου λέω για απόρριψη, κάτι που με πονάει.. Πώς να την αντιμετωπίσω άραγε; Με αξιοπρέπεια; Ή όχι; Για να μπορέσω να ακολουθήσω την πρώτη επιλογή -ναι το ξερω, ότι αυτό θα έλεγες- θα πρέπει πρώτα να μου έχεις διδάξει τι σημαίνει ΟΧΙ. Ποιά είναι τα όρια μου. Σε ποιές περιπτώσεις θα μπορέσω να κάνω αυτό που θέλω κλαίγοντας και σε ποιές όσο και να κλάψω, δεν γίνεται. Το ξέρω ότι σου ήταν δύσκολο να με βλέπεις να κλαίω, αλλά...

Σε ευχαριστώ που άντεξες να μου λες ΟΧΙ, γιατί τώρα ξέρω ότι δεν μπορούμε να έχουμε πάντα αυτό που θέλουμε, και δεν θα πάθω κατάθλιψη όταν με απορρίπτουν, ούτε θα σκεφτώ ποτέ να δώσω τέρμα στη ζωή μου. Σε ευχαριστώ που μου έλεγες συχνά ότι με αγαπάς. Έχω αυτοσεβασμό!

Σε ευχαριστώ που εμπιστεύτηκες τις αποφάσεις μου και που έδειξες κατανόηση στις πράξεις μου, και ας έβλεπα ότι κάποιες φορές το έκανες με ανησυχίες! 

Σε ευχαριστώ για τις φορές που "κατάπιες" τα νεύρα σου, και αντί να θυμώσεις, μου είπες: Έλα εδώ να το συζητήσουμε, σε καταλαβαίνω παιδί μου.. Σε ευχαριστώ όμως πιο πολύ για εκείνες τις φορές που δεν άφησες κανέναν να με μειώσει, που μου υπενθύμιζες ποιος πραγματικά είμαι και που σε όσα λάθη έκανα, μου έλεγες ότι αξίζω κάτι καλύτερο από το να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου και το πίστεψες! Για εκείνες τις φορές που είπες στον προσβλητικό προς εμένα καθηγητή, εγώ ξέρω ποιο είναι το παιδί μου και το εμπιστεύομαι... γιατί κάποιες φορές είχε λάθος ο καθηγητής και εσύ με πίστεψες! Ετσι, με έμαθες να μετακινώ βουνά! Και θα το κάνω!

Σε ευχαριστώ λοιπόν για ολά όσα έκανες πιο πάνω.. Και θα σου πω ένα μυστικό. Εάν δεν τα έκανες, ποτέ δεν είναι αργά. Δεν είμαι κακό παιδί, είμαι το παιδί σου. Έλα να κάνουμε μαζί μια καινούργια αρχή. Μπορούμε. Σωστά και προπάντων με αγάπη. Δεν σου κρύβω ότι αργήσαμε λίγο, γιατί είμαι στην εφηβεία και θα σε δυσκολέψω αρκετά! 

Όμως, μαμά, μπαμπά, έχω τόση ανάγκη τη στήριξη και την αγάπη σας, που σας υπόσχομαι με την καρδιά μου ότι θα τα καταφέρουμε!

Διάβασε επίσης: 

Πώς να διαχειριστείς το άγχος

Αυτούς τους τύπους ανθρώπων πρέπει να τους αποφύγεις

Γεωργία Σοφοκλέους

σύμβουλος ψυχικής υγείας

Accretided practinioner life coach εφήβων και ενηλίκων

Στοιχεία επικοινωνίας: 96279226 και [email protected]