Της Μαρίας Γεωργίου 

Δεν ξέρω αν το πάθετε κι εσείς -εγώ πάντως δεν είχα τη χαρά- αλλά κάποιες με το που έγιναν μάνες, δέχθηκαν μαζί και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Είναι οι μάνες που έχουν σαν πανάκεια τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τον επικαλούνται κάθε ώρα και στιγμή. Τώρα αν διαβάζουν τα επίσημα άρθρα του ή απλώς ότι τους σερβίρουν στο διαδίκτυο, θα σας γελάσω και δεν το θέλω. Σε περίπτωση που τολμήσεις να έχεις αντίθετη άποψη και φέρεις ως επιχείρημα ότι συμβουλεύτηκες την/τον παιδίατρο σου, θεωρούν πως έχεις να κάνεις με τσαρλατάνο και πρέπει άμεσα να πας στον παιδίατρο της δικής τους επιλογής, διότι έκαναν και μια "έρευνα αγοράς". 

Εννοείται πως είσαι το λιγότερο κατάπτυστη αν δεν ταϊζεις το παιδί σου αποκλειστικά με βιολογικά. Αν κάνεις το "'εγκλημα" να το ταϊζεις σοκολάτα ή να του δίνεις οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη, είσαι τυχερή που δεν καλεί το Γραφείο Ευημερίας να έρθουν να σου αρπάξουν το παιδί. 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Το πρότυπο της “τέλειας μαμάς” και οι ενοχές της μητρότητας

Έχουν θηλάσει το παιδί τους τουλάχιστον έναν χρόνο και αν εσύ έχεις κάνεις το αμάρτημα να θηλάσεις λιγότερο, δεν το προσπάθησες αρκετά. Τελεία. Το ενδεχόμενο να μη θες να θηλάσεις -πρωτάκουστο, πώς διανοηθήκες πως έχεις τέτοιο δικαίωμα, καθώς κατά τις μάνες ξερόλες πολύ απλά δε θες το καλό του παιδιού σου και δεν σέβεσαι το δικαίωμά του στον μητρικό θηλασμό- ή για τον ά ή β΄ λόγο δεν παράγεις αρκετό γάλα, δεν χορταίνει το παιδί, είναι φθηνές δικαιολογίες και δεν ξέρεις την τύφλα σου. 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Υπάρχουν μητέρες που κάνουν bullying σε άλλες μητέρες;

Οι μάνες ξερόλες είναι υπέρμαχοι του φυσικού τοκετού. Αναγνωρίζω πως η Κύπρος βρίσκεται ανάμεσα στις πρώτες χώρες στις καισαρικές τομές και γι΄αυτό συντρέχουν διάφοροι λόγοι -ανάμεσά τους και η ελλειπής ενημέρωση- αλλά ναι, ως μια μάνα που έχει κάνει δυο φυσιολογικούς τοκετούς, υποστηρίζω το δικαίωμα κάθε γυναίκας να γεννήσει όπως θέλει. Ακόμη και ο φόβος, επιτρέπεται. Μια νέα μαμά ειδικά, είναι επιφορτισμένη με πολύ άγχος, οπότε αν το να γεννήσει με καισαρική, θα την κάνει να νιώσει καλύτερα, ασφάλεια και δεν ξέρω τι άλλο, τότε αγαπημένες μάνες ξερόλες, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Δε θα πάρει κανενός την άδεια, πόσω μάλλον τη δική σας. Άσε που και με φυσιολογικό τοκετό να γεννήσεις, υπάρχουν μερικές "σκληροπυρηνικές" που αρχίζουν την κατήχηση περί μη χρήσης επισκληρίδιου και σε κατακρίνουν που προτίμησες την εύκολη λύση. "Δεν ξέρεις από πραγματικό πόνο εσύ", λες και υπάρχει μονάδα μέτρησης του ανθρώπινου πόνου. Και για άλλη μια φορά, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Το ζητούμενο είναι να φέρουμε στον κόσμο τα παιδιά μας και να'ναι καλά. Μόνο αυτό μετρά. 

Και εδώ θέλω να καταλήξω. Δε χρειάζεται εμείς οι γυναίκες να στεκόμαστε η μία απέναντι στην άλλη. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα και σίγουρα κανείς δε θα μας δώσει το μετάλλιο της άξιας, καλύτερης μάνας. Δεν υπάρχει κανένα manual πώς να γίνεις μάνα. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Η καθεμία από εμάς κάνει ό,τι καλύτερο κρίνει και μπορεί. Δεν θα μάθουν όλων τα παιδιά γαλλικά και πιάνο. Δε θα εκπαιδευτούν όλα σύμφωνα με το Μοντεσσοριανό σύστημα. Δε θα φάνε όλα βιολογικά. Δε θα θηλάσουν όλα. Σημασία έχει να μεγαλώσουμε παιδιά με προσωπικότητα, που θα εξελιχθούν σε σκεπτόμενους ενήλικες, με κριτική σκέψη. 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Ας σεβαστούμε τις μητέρες που δεν θηλάζουν

Δε θα χάσουμε όλες τα κιλά μέχρι να πούμε πι και φι και δε θα βάλουμε όλες 7, το πολύ 8 κιλά, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Κάποιες θα αφεθούμε. Κάποιες θα το παρακάνουμε. Κάποιες θα αργήσουμε να επανέλθουμε. Ας σταματήσουμε να ρωτάμε η μια την άλλη, πόσα κιλά πήρε στην εγκυμοσύνη και σίγουρα ας μην ξεστομίσουμε ατάκες του τύπου "Μα ακόμη να χάσεις τα κιλά σου;" ή μπηχτές του στιλ "Εγώ 40 μέρες μετά τη γέννα, έχασα όλα τα κιλά που έβαλα". Προς τι ο ανταγωνισμός και η χαιρεκακία; Μην κάνετε bulling στις άλλες μάνες. Φυλάξτε τη γνώμη σας για το εάν και όταν σας ζητηθεί. Γιατί ποτέ ένας άντρας δε ασχολείται με τέτοιες μικρότητες; Ειδικά εμείς οι γυναίκες που ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να τα ισορροπήσουμε όλα, εξηγείστε μου γιατί να είμαστε επικριτικές η μία προς την άλλη; Αντί απέναντι, μπορούμε να σταθούμε δίπλα η μια στην άλλη. Οπότε, την επόμενη φορά, αντί να πεις με το έτσι θέλω τη γνώμη σου προς μια νέα μαμά φίλη σου, ρώτα την αν μπορείς να τη βοηθήσεις με οποιονδήποτε τρόπο. 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Η ζωή με το νεογέννητο δεν είναι μόνο δύσκολη, πολλές φορές γίνεται και ψυχοφθόρα

Υ.Γ: Ενδεχομένως το κείμενο να περιέχει μια δόση υπερβολής και αγανάκτησης -διότι κατά εμέ οι μάνες ξερόλες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια-  αλλά η ουσία είναι μια: Αφιερώσου στον δικό σου γονεϊκό ρόλο και δώσε σημασία στα παιδιά σου. Τι κάνουν οι άλλες μάνες, δεν σε και δεν με αφορά.