Η δουλειά του Miyake συνδύασε αριστοτεχνικά την παραδοσιακή χειροτεχνία με τις νέες τεχνολογίες. Ήταν ο ιδρυτής του Miyake Design Studio και του Issey Miyake Group.

«Το σχέδιο δεν είναι για τη φιλοσοφία - είναι για τη ζωή», δήλωνε ο κορυφαίος σχεδιαστής μόδας που γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1938 στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, όπου έγινε μάρτυρας της ρίψης της ατομικής βόμβας τον Αύγουστο του 1945.

Το ενδιαφέρον του για τη μόδα ξεκίνησε μελετώντας τα περιοδικά μόδας της αδελφής του. Σπούδασε γραφιστική στο Tama Art University στο Τόκιο, από το οποίο αποφοίτησε το 1964. Συμμετείχε με σχέδια σε διαγωνισμούς μόδας στο Bunka Fashion College στο Τόκιο. Ωστόσο, δεν κέρδισε σε διαγωνισμό λόγω της έλλειψης δεξιοτήτων κατασκευής πατρόν ή ραπτικής. Μετά την αποφοίτησή του, γράφτηκε στη σχολή Chambre syndicale de la couture parisienne στο Παρίσι και μαθητεύτηκε στον Guy Laroche ως βοηθός σχεδιαστή. Συνεργάστηκε επίσης με τον Hubert de Givenchy, σχεδιάζοντας 50 έως 100 σκίτσα καθημερινά.

Το 1969 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Christo και ο Robert Rauschenberg. Γράφτηκε σε μαθήματα αγγλικών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και εργάστηκε στην έβδομη λεωφόρο για τον σχεδιαστή Geoffrey Beene. Επιστρέφοντας στο Τόκιο το 1970, ίδρυσε το Miyake Design Studio, έναν παραγωγό γυναικείας μόδας υψηλών προδιαγραφών.

Από νεαρή ηλικία, ο Miyake σεβόταν τον καλλιτέχνη Isamu Noguchi, του οποίου η νεωτερικότητα και η αίσθηση της διασκέδασης στα σχέδιά του ενέπνευσε τον Miyake. Εμπνεύστηκε επίσης από τη χρήση γεωμετρικών υπολογισμών και “ενός και μόνο όμορφου υφάσματος” από τη σχεδιάστρια μόδας Madeleine Vionnet. Στο Παρίσι, επισκέφθηκε πολλά μουσεία και ανέφερε ότι επηρεάστηκε από γλύπτες όπως ο Brancusi και ο Giacommetti. Ήταν αυτοί που τον επηρέασαν στο σχεδιασμό με πτυχές μιας μοναδικής σιλουέτας.

Διάβασε ακόμα: Η νέα τσάντα του οίκου Balenciaga μοιάζει με σακούλα σκουπιδιών και κοστίζει 1790 δολάρια

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, άρχισε να πειραματίζεται με νέες μεθόδους πτύχωσης των υφασμάτων που θα επέτρεπαν τόσο την ευελιξία της κίνησης για τον χρήστη όσο και την ευκολία στη φροντίδα και την παραγωγή. Τα ενδύματα κόβονται και ράβονται πρώτα, στη συνέχεια τοποθετούνται ανάμεσα σε στρώματα χαρτιού και τροφοδοτούνται σε θερμική πρέσα, όπου γίνεται η πτύχωση. Η “μνήμη” του υφάσματος συγκρατεί τις πτυχώσεις και όταν τα ρούχα απελευθερώνονται από το χάρτινο κουκούλι τους, είναι έτοιμα να φορεθούν. Έκανε το κοστούμι για το Ballett Frankfurt με ένα ultra feather-polyester jersey μόνιμα πλισέ σε ένα έργο με τίτλο “Η απώλεια της μικρής λεπτομέρειας” του William Forsythe και επίσης δούλεψε στο μπαλέτο “Garden in the setting”.

Ο Miyake συνειδητοποίησε ότι η νέα μέθοδος κατασκευής ρούχων ταιριάζει καλά στους χορευτές. Αφού μελέτησε τον τρόπο με τον οποίο κινούνται οι χορευτές, έστειλε 200 έως 300 ενδύματα για τους χορευτές που φορούσαν διαφορετικό σε κάθε παράσταση του έργου “The Last Detail”. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη της σειράς Pleats, Please και τον ενέπνευσε να χρησιμοποιήσει χορευτές για να παρουσιάσει το έργο του.

Υπήρξε φίλος του Steve Jobs και παρήγαγε τα μαύρα ζιβάγκο που θα γίνονταν μέρος της χαρακτηριστικής ενδυμασίας του ιδρυτή της Apple.

Μεταξύ 1996 και 1999 ο Miyake συνεργάστηκε με καλλιτέχνες για τη σειρά Guest Artist. Η πρώτη συνεργασία ήταν με τον φωτογράφο και δημιουργό κολάζ Yasumasa Morimura- οι άλλοι καλλιτέχνες ήταν οι Nobuyoshi Araki, Tim Hawkinson και Cai Guo-Qiang. Ο Miyake δήλωσε ότι πρόθεσή του δεν ήταν να απαντήσει στο ερώτημα “Είναι η μόδα τέχνη;” αλλά αντίθετα να δημιουργήσει μια “διαδραστική σχέση” μεταξύ της τέχνης και των ανθρώπων που τη θαύμαζαν. Φορώντας τα έργα τέχνης στο σώμα τους, οι χρήστες αλληλεπιδρούσαν ταυτόχρονα με τη μόδα και την τέχνη.

Από το 2012, ήταν  ένας από τους συνδιευθυντές του 21 21 DESIGN SIGHT, του πρώτου μουσείου design της Ιαπωνίας. 

Διάβασε ακόμα: Το πρωτότυπο camp γυμνιστών του οίκου Valentino