Όλα ξεκινάνε από το σπίτι 

Όταν ένα παιδί μαθαίνει από μικρή ηλικία να γίνεται πάντα το δικό του, είναι λογικό μεγαλώνοντας να θεωρεί πως αυτό είναι αυτονόητο και να έχει την απαίτηση να γίνεται πάντα και από όλους. Όταν κάποιος δεν μάθει όρια από το σπίτι του, τότε είναι σχεδόν αδύνατο ως ενήλικας να θέσει ο ίδιος όρια στον εαυτό του. Άλλωστε, για εκείνον είναι μια άγνωστη λέξη. Γι΄αυτό, δεν μπορεί να αντιληφθεί εύκολα ότι ο περίγυρος ενοχλείται από την εγωκεντρική συμπεριφορά του. Έχει μάθε να γίνεται πάντα το δικό του, θεωρεί πως δεν κάνει λάθη, άρα είναι φυσικό επόμενο να μην έχει συναίσθηση και αυτογνωσία. Το γεγονός ότι δεν έχει τα πιο πάνω στοιχεία, δεν τον κάνει να θέλει να αλλάξει και να διορθωθεί προς το καλύτερο, καθώς έχει την ψευδαίσθηση πως είναι ό,τι καλύτερο. 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Τελικά, πότε είναι κάτι όντως αδυναμία; 

Πώς θα τα βγάλεις πέρα μαζί του 

Το είδος της σχέσης μας με έναν τέτοιον άνθρωπο καθορίζει κατά πόσον μπορούμε ή όχι να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας ή να διεκδικήσουμε. Αν, για παράδειγμα, πρόκειται για τον εργοδότη μας, είναι δύσκολο να μιλήσουμε ανοιχτά για όσα μας ενοχλούν. Αν, όμως, ο άνθρωπος που με την ισχυρογνωμοσύνη και την επιμονή του μάς καταπιέζει είναι ο σύντροφός μας ή κάποιος φίλος μας ή συγγενής μας, μπορούμε να συζητήσουμε μαζί του για τα όσα μας πειράζουν. Αν όμως ο ίδιος εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται, γεγονός πολύ πιθανόν, τότε η κατάσταση δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Αν είμαστε παθητικοί και υποτονικοί, τόσο πιο δύσκολα θα περάσουμε το μήνυμά μας. Γι΄αυτό, είναι απαραίτητο να εκφράσουμε ξεκάθαρα και με σταθερότητα τη δυσαρέσκεια και τη διαφωνία μας. Διαφορετικά, θα έχουμε εμείς μερίδιο ευθύνης που τον αφήνουμε να μας επιβάλλεται. 

ΔΙΑΒΑΣΕ:  Με το τέλος της πανδημίας του κορωνοϊού, θα ανατείλει η εποχή του ανθρώπου! 

Πηγή