Thumbnail

Ακούει κανείς; Όσο μένουμε σπίτι, τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας αυξάνονται Ακούει κανείς; Όσο μένουμε σπίτι, τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας αυξάνονται

Κλείνουμε την πόρτα στον κορωνοϊό, αλλά όχι και τα αυτιά μας στις κραυγές απόγνωσης και βοήθειας
Υπό τον κίνδυνο εξάπλωσης του ιού, οι κυβερνήσεις όλων των χωρών έχουν προβεί στη λήψη μέτρων ώστε να περιοριστούν οι πιθανότητες να μολυνθεί ο πληθυσμός σε βαθμό που να μην μπορεί να ανταπεξέλθει το σύστημα υγείας της χώρας τους. Αυτό είναι ένα κάτι το οποίο φαίνεται να αποδίδει εάν αναλογιστούμε πως τις τελευταίες μέρες τα κρούσματα στη χώρα μας δείχνουν να έχουν σταθεροποιηθεί, με την ελπίδα σιγά- σιγά να μειωθούν μέχρι και την πλήρη εξάλειψη του ιού.

Της Θεοδοσίας Κυριάκου 

 

Για την πλειοψηφία των ανθρώπων, η οικία τους είναι ένα περιβάλλον που τους εξασφαλίζει ασφάλεια. Για κάποιους ανθρώπους, όμως, μέσα στο σπίτι τους ελλοχεύουν κίνδυνοι. Δυστυχώς, η απομόνωση στο σπίτι έχει γίνει η αιτία να αυξηθούν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ένα φαινόμενο που έκανε την εμφάνιση του μαζί με τον κορωνοϊό. Δυστυχώς, είναι μια μάστιγα χρόνων, που δε λέει να εκλείψει. Με τον περιορισμό στο σπίτι, τα θύματα, τα οποία είναι συνήθως γυναίκες ή παιδιά, είναι αναγκασμένα να είναι περιορισμένα στο σπίτι μαζί με τον θύτη. 

Ακόμη και στην περίπτωση που το θύμα είναι η μητέρα, όλοι αντιλαμβανόμαστε πως ένα παιδί που βλέπει τη μητέρα του να κακοποιείται, δεν μπορεί να βγει αλώβητο από όλο αυτό.

ΔΙΑΒΑΣΕ: Όσο μένουμε σπίτι, τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας αυξάνονται

Οι θύτες είναι συχνά άνθρωποι που κρύβουν το αληθινό τους πρόσωπο πίσω από ένα ψεύτικο προσωπείο. Η εικόνα που δίνουν με τη πρώτη ματιά όταν τους συναντήσεις στον δρόμο, μπορεί να μην θυμίζει σε τίποτα την τερατώδη μορφή που παίρνουν όταν βρίσκονται μόνοι με το θύμα τους. Πολλές φορές μπορεί και να μετανιώσουν για τη βίαιη συμπεριφορά τους και να ζητάνε ίσως και συγχώρεση από τα θύματα τους.  Αυτό όμως είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, χωρίς σταματημό, αφού οι άνθρωποι που προβαίνουν σε τέτοιες συμπεριφορές είναι συνήθως ανασφαλείς και προσπαθούν μέσω αυτής της συμπεριφοράς να επιβληθούν και να ικανοποιήσουν το εγώ τους.

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε την υπέρμετρη προσπάθεια που καταβάλλει ο Συνδέσμος για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Βίας στην Οικογένεια (ΣΠΑΒΟ) να ανταποκριθεί στις κλήσεις για βοήθεια, αλλά δυστυχώς, ο αριθμός που δέχεται είναι αυξημένος αυτή την περίοδο του εγκλεισμού. 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Τι είναι η έμφυλη βία και πώς ο καθένας από εμάς μπορεί να συμβάλλει στην εξάλειψή της

Το κράτος οφείλει να βρει τρόπους να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν παγιδευτεί στο σπίτι, αναγκαζόμενοι να υπόκεινται σε καθημερινή βία. Εμείς ως πολίτες έχουμε καθήκον να συμβάλουμε στην προσπάθεια αυτή, ενθαρρύνοντας τα θύματα να ζητήσουν βοήθεια και καταγγέλλοντας άμεσα περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, οι οποίες μπορεί να έρθουν στην αντίληψή μας. Κύρια έγνοια μας αυτές τις μέρες που μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι είναι να δώσουμε στους ανθρώπους που συμβιώνουν με ανθρωπόμορφα τέρατα να καταλάβουν πως δεν είναι μόνοι τους και πως μπορούμε, και θέλουμε να είμαστε δίπλα τους σε όλο αυτό που περνούν.

Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται τέτοιου είδους συμπεριφορές και σίγουρα εμείς ως κοινωνία δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!

Η επιστημονική διευθύντρια του ΣΠΑΒΟ, Άντρη Ανδρονίκου, καλεί κόσμο εάν ακούσει κάτι ή πέσει στην αντίληψη του κάποιο περιστατικό βίας, να καλέσει την αστυνομία στο 112 ή να καλέσει στη γραμμή βοήθειας 1440. «Επειδή η βία είναι επικίνδυνη και επειδή κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει σε πιο βαθμό είναι η επικινδυνότητα, αυτό που λέμε είναι ότι, ποτέ δεν παρεμβαίνουμε σε επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας, και επικοινωνούμε άμεσα με τις αρμόδιες Αρχές».

Mπορείς να γνωρίσεις καλύτερα τη Θεοδοσία Κυριάκου μέσω της συνέντευξης της ΕΔΩ, ή ακολουθώντας την στο Instagram, EΔΩ   

theodosia

   

Home