Γιατί έγιναν τόσο δύσκολες οι ερωτικές σχέσεις;
Γράφει η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Άνθια Χριστοδούλου Θεοφίλου
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μήπως τα κατάλοιπα του lockdown τώρα τα βλέπουμε;
Συχνά η διαχείριση τόσης συναισθηματικής, σωματικής και πνευματικής εγγύτητας σε μια ρομαντική σχέση μπορεί να καταντήσει εξουθενωτική. Κι αν οι σύντροφοι δεν καταφέρουν να γεφυρώσουν τα μεταξύ τους κενά επικοινωνίας ή συνύπαρξης, εάν δεν επιτρέψουν στους εαυτούς τους να είναι ανοιχτοί, να συζητούν μαζί τις απορίες και τις ανησυχίες τους, να μπορούν να λύνουν τις διαφωνίες τους με τρόπο ομαλό αφήνοντας ο ένας στον άλλο χώρο και χρόνο για σωστή επεξεργασία, ίσως τότε να δυσκολευτούν να επιβιώσουν ως ζευγάρι. Επομένως, οι ρομαντικές σχέσεις πάντα έρχονται αντιμέτωπες με δυσκολίες κατά τις οποίες οι σύντροφοι καλούνται να βρίσκουν εποικοδομητικούς τρόπους να τις ξεπερνούν. Η διαφορά είναι ότι παλαιότερα οι άνθρωποι έβαζαν πιο ευκολά νερό στο κρασί τους, συμβιβάζονταν περισσότερο κι επένδυαν περισσότερο στη σχέση τους απ’ ότι στις μέρες μας. Το να είσαι μέρος μιας ρομαντικής σχέσης μοιάζει σαν να ανήκεις σε μια ομάδα. Η σχέση χρειάζεται ομαδική δουλειά, συνεργασία.
Μια ακόμη κατάσταση που παρατηρείται στις ρομαντικές σχέσεις είναι ότι πλέον οι άνθρωποι αποφεύγουν να δεσμευτούν σε μια συντροφική σχέση πριν την ηλικία των τριάντα. Η ειρωνεία σ’ αυτό το ζήτημα είναι ότι επίσης όσο μεγαλώνουμε είναι πιο δύσκολο να κάνουμε σχέσεις ειδικά μετά τα τριάντα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το φλερτ ως συμπεριφορά τείνει να είναι πολύ πιο εύκολο σε νεαρότερες ηλικίες. Οι νεαρότεροι άνθρωποι είναι πιο αυθόρμητοι και παρορμητικοί. Έτσι όσο πιο νεαροί είμαστε σε ηλικία τόσο πιο απλά είναι τα πράγματα στο παιχνίδι του φλερτ. Αν σου αρέσει κάποιος και του αρέσεις κι εσύ ένας από τους δύο θα αποφασίσει να κάνει το πρώτο βήμα και θα βγείτε για ραντεβού. Όσο μεγαλώνουμε σε ηλικία τείνουμε να γινόμαστε λιγότερο αυθόρμητοι και περισσότερο συγκρατημένοι.
Έπειτα ορισμένες πτυχές των γνωριμιών στην δεκαετία των τριάντα κάνουν την διαδικασία ακόμη πιο δύσκολη. Μια από αυτές τις πτυχές είναι το γεγονός ότι συρρικνώνεται η ομάδα των υποψήφιων συντρόφων καθώς ελαττώνονται και οι ευκαιρίες γνωριμίας. Δεν βρισκόμαστε πλέον σε καίρια σημεία όπου υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες για γνωριμίες. Δεν φοιτούμε πια σε κάποια εκπαιδευτική σχολή, πανεπιστήμιο ή κολέγιο, δεν παρευρισκόμαστε τόσο συχνά σε πάρτι ή κέντρα διασκέδασης, οι ελεύθεροι φίλοι με τους οποίους βγαίναμε τακτικά ολοένα και λιγοστεύουν, οι παρέες αποτελούνται κυρίως από ζευγάρια και άρα οι φίλοι μας πιθανότατα έχουν λιγότερους ελευθέρους φίλους για να μας συστήσουν ή να μας συνδέσουν. Συνεπώς γίνεται ακόμη πιο δύσκολο να είμαστε στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή για να συναντήσουμε πιθανούς συντρόφους. Επιπλέον χάνεται ένα μεγάλο μέρος της αθωότητας και του αυθορμητισμού στο φλερτ καθώς σε μεγαλύτερες ηλικίες, π.χ., άνω των τριανταπέντε, είναι πιθανόν να κουβαλάει κανείς αποσκευές από προηγούμενες αποτυχημένες σχέσεις.
Από την εμπειρία μου ως ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια παρατηρώ ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι τα συναισθήματα της απογοήτευσης και του φόβου που μπορούν ασυνείδητα να σαμποτάρουν τις μετέπειτα απόπειρες για νέες γνωριμίες. Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό κανείς να ζητάει επαγγελματική βοήθεια για να είναι σε θέση να επεξεργαστεί εποικοδομητικά τυχόν αρνητικά συναισθήματα που κουβαλάει από προηγούμενες ερωτικές απογοητεύσεις και να καλλιεργήσει τις απαραίτητες κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μήπως έχεις κι εσύ κρυμμένες ανασφάλειες;
Instagram: @gia_tin_ithaki_psychotherapy
@anthia_christodoulou_theofilou
κεντρική φώτο: unsplash.com/photos/1dPDuMq9DE8