Κορονωϊόςː Μετά το τέλος της πανδημίας, η ανθρωπότητα δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια
Γράφει η Θεοδοσία Κυριάκου
Κλεισμένοι μέσα στο σπίτι τόσες μέρες, είναι ευκαιρία να αναλογιστούμε όσα μας έχουν συμβεί, πώς έχουμε αντιδράσει σε αυτά και μήπως τελικά κάποια πράματα που συνέβησαν, δεν θα έπρεπε να ήταν ικανά να μας αφήσουν να απομακρύνουμε κάποιους ανθρώπους από τη ζωή μας.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Mην ξεχνάς μέσα στον πανικό του κορωνοϊού πάνω από όλα να είσαι άνθρωπος
Ίσως, αν τότε είχαμε σκεφτεί πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνουμε στιγμές, να λειτουργούσαμε αλλιώτικα ως άνθρωποι. Δεν αναφέρομαι στις στιγμές που πραγματικά οι συνθήκες δεν μας άφηναν περιθώριο επιλογής γιατί έπρεπε να υπερασπιστούμε το είναι μας. Μιλάω για εκείνες τις στιγμές που εγωισμός δεν μας άφησε να πούμεː ναι με πλήγωσες, αλλά σε κατανοώ και σε συγχωρώ.
Αυτές τις μέρες, ίσως μας λείπουν πολύ οι δικοί μας άνθρωποι. Θα ήθελα πολύ να κάνω μια επίσκεψη στου παππού και τη γιαγιά. Την περασμένη βδομάδα πήγα από το παράθυρο και τους κόλλησα στο τζάμι της κουζίνας ένα πόστερ που κάναμε με τα κορίτσια μου. Θέλαμε να δείξουμε με αυτό τον τρόπο πόσο πολύ τους αγαπάμε και πόσο μας λείπουν. Η αλήθεια όμως είναι πως προτού γίνει όλο αυτό, είχε περιόδους που κάναμε μέρες να τους επισκεφτούμε γιατί τρέχαμε με διάφορα. Θεωρούσαμε δεδομένο πως ανά πάσα στιγμή μπορούμε να το πράξουμε.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Κορωνοϊός: Η Δέσποινα Δημοσθένους φτιάχνει ασπίδες προστασίας για το νοσηλευτικό προσωπικό
Τώρα, υπό αυτές τις συνθήκες, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλοι βιώνουμε μια φάση εσωτερικού αναστοχασμού. Αναθεωρούμε τις προτεραιότητες μας. Κάποια πράγματα και να γίνουν πιο μετά, δεν θα έχει σημασία. Μπορεί να μην γίνουν και ποτέ, αλλά και πάλι δεν θα έχει σημασία.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Κορωνοϊός: Οι δυο αδελφές που φτιάχνουν ασπίδες προστασίας για το νοσηλευτικό προσωπικό
Τώρα μια βόλτα στη θάλασσα, ένας καφές με τους αγαπημένους μας, φαντάζει να είναι ό,τι πιο πολύτιμο μπορεί να έχει κανείς. Κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιούμε πως κάποιες στιγμές ίσως να ήμασταν λίγο πιο σκληροί με τους ανθρώπους από ό,τι έπρεπε. Ίσως πάλι εκείνη τη βόλτα που αναβάλαμε γιατί είχαμε τόσα να κάνουμε, να έπρεπε να την είχαμε κάνει τελικά.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Οι covidiots ανάμεσά μας. Μην γίνεις κι εσύ ακόμη ένας covidiot
Κλεισμένοι στο σπίτι, έχουμε την ευκαιρία να δούμε μέσα μας. Ίσως και να τρομάξαμε λίγο όταν συνειδητοποιήσαμε πως στην ουσία δεν ζούμε, αλλά απλώς υπάρχουμε.
Όταν θα περάσει όλο αυτό και θα αρχίσει πάλι η καθημερινότητα μας να μπαίνει στους ομαλούς της ρυθμούς, ας μην ξεχάσουμε όλα αυτά τα οποία διδαχτήκαμε μέσα από αυτή την πρόκληση.
Μετά το τέλος πανδημίας τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, ούτε και εμείς.
Η ζωή μας δίνει μια δεύτερη ευκαιρία. Ας την εκμεταλλευτούμε!
Mπορείς να γνωρίσεις καλύτερα τη Θεοδοσία Κυριάκου μέσω της συνέντευξης της ΕΔΩ, ή ακολουθώντας την στο Instagram, EΔΩ
