Ο Βασίλης Παυλόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος ψυχολογίας του ΕΚΠΑ, στην Ελλάδα, επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. 

«Θα ήταν ουτοπικό να περιμένουμε ότι οι κοινωνικές συμπεριφορές των ανθρώπων δεν θα αλλάξουν, έπειτα από ένα παγκόσμιας εμβέλειας τραυματικό γεγονός. Θεμελιώδεις κανόνες υγιεινής, όπως το πλύσιμο των χεριών, καθιερώθηκαν σε συνθήκες υγειονομικής κρίσης. Δημοφιλή κοινωνικά σενάρια, όπως η χειραψία και το φιλί, δηλώνουν υψηλό βαθμό εμπιστοσύνης, ότι οι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν τα μικρόβιά τους, γι' αυτό υποχώρησαν σε προηγούμενες επιδημίες. Ίσως αυτό συμβεί ξανά. Επειδή όμως πρόκειται για ισχυρούς οικουμενικούς συμβολισμούς συναισθημάτων (π.χ. αγάπη) και ιδανικών (π.χ. ειρήνη), είναι θέμα χρόνου να κυριαρχήσουν ξανά...Η πανδημία δεν θα μας κάνει απαραίτητα καλύτερους ανθρώπους», τόνισε ο Βασίλης Παυλόπουλος, σημειώνοντας ότι η ιστορία μας διδάσκει πως δεν υπάρχει τέτοιου είδους συλλογική μάθηση.  

ΔΙΑΒΑΣΕ: Κορονωϊόςː Μετά το τέλος της πανδημίας, η ανθρωπότητα δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια

«Με άλλα λόγια, η αντίληψη περί γραμμικής εξέλιξης του πολιτισμού, είναι μία πλάνη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα γίνουμε οπωσδήποτε χειρότεροι!», πρόσθεσε και σημείωσε ότι μετά την κρίση του κορωνοϊού, το διακύβευμα δεν είναι στα «μικρά», αλλά στα «μεγάλα» πράγματα.   «Θα κάνουμε κάτι για τις απίστευτες ανισότητες που δημιούργησε ο παγκόσμιος καπιταλισμός ή θα αφήσουμε ξανά τις ευάλωτες ομάδες να πληρώσουν το τίμημα; Θα διεκδικήσουμε πίσω τα δικαιώματα που εκχωρήσαμε πρόθυμα στο όνομα της ασφάλειας και της προστασίας ή θα δεχτούμε να εξουσιάζουν τις ζωές μας 2-3 πολυεθνικές;», σχολίασε σχετικά.  

ΔΙΑΒΑΣΕ: Mην ξεχνάς μέσα στον πανικό του κορωνοϊού πάνω από όλα να είσαι άνθρωπος

Πώς θα αντιδράσουμε στην άρση των μέτρων; 

«Φαντάζομαι ότι την αρχική άρνηση και το επακόλουθο σοκ του εγκλεισμού, θα ακολουθήσει η ανακούφιση, η εκδραμάτιση του καταπιεσμένου συναισθήματος, η προσπάθεια για λήθη και επιστροφή σε μια "κανονικότητα" που δεν θα είναι βέβαια ίδια επειδή εμείς δεν θα είμαστε ίδιοι. Σε ατομικό επίπεδο, έχει σημασία αν κανείς υπέστη πλήγματα από την πανδημία, π.χ. αν νόσησε ή αν έχασε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. "Ομολογώ πως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να πεινάω εγώ ο ίδιος και στο να ζω σε τόπο όπου ο κόσμος πεινάει" σημειώνει ο Μπρεχτ. Για να καταλήξει ωστόσο: "...στο κάτω-κάτω για τους άλλους δεν έχει τόση σημασία αν εγώ πεινάω, έχει όμως μεγάλη σημασία ότι είμαι εναντίον της πείνας". Αυτό το πρότυπο της κοινωνικής αλληλεγγύης θα είναι το στοίχημα των κοινωνιών στη μετα-COVID-19 εποχή. Εξάλλου, όπως διαπιστώνουν οι κοινωνικοί ανθρωπολόγοι, είναι η φροντίδα -όχι η τεχνολογία, η θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο- το πιο πρώιμο ίχνος του ανθρώπινου πολιτισμού», σημειώνει ο καθηγητής. 

ΔΙΑΒΑΣΕ:Πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις πανικού εν μέσω πανδημίας

Φόβος για αύξηση διαταραχών και κακοποίησης   

Ο Βασίλης Παυλόπουλος εξέφρασε τον φόβο ότι μετά την πανδημία, θα αυξηθούν οι διαταραχές, οι καταχρήσεις, αλλά και οι μορφές κακοποίησης.   «Το βραχυπρόθεσμο αποτύπωμα θα είναι σίγουρα αυτό του τραύματος. Οι επιπτώσεις από την παρατεταμένη έκθεση στο στρες δεν φαίνονται τόσο στην κρίσιμη περίοδο που ο οργανισμός επιστρατεύει το σύνολο των δυνάμεών του για να ανταπεξέλθει, όσο αφού υποχωρήσει ο πιεστικός παράγοντας. Ψυχοσωματικά συμπτώματα, διαταραχές συναισθήματος, κατάχρηση ουσιών, αλλά και διάφορες μορφές κακοποίησης φοβάμαι ότι θα αυξηθούν. Γι' αυτό είναι σημαντικό να υπάρξει σοβαρή ενίσχυση των δομών ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Εξάλλου, αν κάτι θα μπορούσε να μας διδάξει αυτή η πανδημία, είναι η σημασία ενός ανθρωποκεντρικού συστήματος πρόνοιας και η ανάγκη για επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και ρωμαλέες δημόσιες υποδομές υγείας. Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί θα προσπαθήσουν να ξεχάσουν αυτά τα διδάγματα γιατί απλώς κοστίζουν...», πρόσθεσε.  

Πηγή