Γράφει η Γεωργία Σοφοκλέους 

"Μένουμε σπίτι", λένε οι ειδήσεις, οι εκπομπές, ακόμα και οι διαφημίσεις... Ένα "μένουμε σπίτι" όμως αλλιώτικο από αυτό που ονειρευόμασταν κάθε μέρα για να μας ξεκουράσει. Κλεισμένοι σε μια καραντίνα που μας αναγκάζει να ζητήσουμε άδεια με μήνυμα για να πάμε να ψωνίσουμε τα απαραίτητα τρόφιμα. Μια κλεισούρα άλλοτε ασφυκτική και άλλοτε καθησυχαστική διότι προφυλάσσει τουλάχιστον την υγεία μας. Τα αποτελέσματα αυτής της καραντινας, λοιπόν, τα ακούμε κάθε μέρα στις ειδήσεις.

Η οικογενειακή βία αυξάνεται και τα περιστατικά ανυπακοής ορισμένων απτόητα. Παιδιά που κατάντησαν ήρωες, κάποια αναγκασμένα να περνούν τον χρόνο τους σε ηλεκτρονικά παιχνίδια και κάποια πιο τυχερά να παίζουν με τους γονείς τους. Γονείς με το άγχος ποτέ θα δουν τα παιδιά τους, των οποίων την επιμέλεια έχει ο άλλος γονέας. Παππούδες και γιαγιάδες που λαχταρούν την αγκαλιά των εγγονιών τους. Έφηβοι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης να δουν τους φίλους τους και γονείς σε κατάσταση πανικού και άλλοτε γαλήνης από τον πολύ χρόνο που έχουν πια με τα παιδιά τους.  

ΔΙΑΒΑΣΕ: Ανεκπλήρωτος έρωτας: Πώς να βγεις από αυτή την αδιέξοδη κατάσταση

Τι γίνεται όμως με τα ζευγάρια; Τι γίνεται με τους ανθρώπους που κρατήθηκαν μακριά γιατί δεν είχαν την τύχη να συζήσουν ακόμα; Πόσο πονάει άραγε ένα ερωτευμένο άνθρωπο η απόσταση που τον αναγκάζουν να κρατάει από το ταίρι του; Πολύ. Η αναγκαστική απόσταση είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να δεχτεί, πόσω μάλλον ένας άνθρωπος ερωτευμένος. Φέρνει μαζί της ανασφάλειες, φόβους χωρισμού, αδικαιολόγητες ζήλειες και αίσθημα μοναξιάς.

Γράφω λοιπόν σήμερα για εσάς τους ερωτευμένους, γιατί με τη σοβαρότητα της κατάστασης, κανείς δεν σας σκέφτηκε, καθώς υπήρχαν ζητήματα ζωής και θανάτου. Για εσάς που ξενυχτάτε με την ανάμνηση και τη λαχτάρα της αγκαλιάς του αγαπημένου σας προσώπου, γιατί και το δικό σας βάσανο δεν είναι λίγο. Θα σας συμβουλεύσω λοιπόν να βάλετε στην κάμερα "φωτιά", να μιλάτε όσο θέλετε και όσο το έχετε ανάγκη. Προσπαθείτε να μηδενίσετε την απόσταση με όποιο τρόπο σας κάνει να αισθάνεστε καλύτερα. Μην ντρέπεστε και μην έχετε ενδοιασμούς. Εκφράστε στον άλλον πώς αισθάνεστε, γιατί λογικά το ίδιο αισθάνεται και εκείνος. Πείτε τους τις ανησυχίες σας και συζητήστε για τα πάντα.

ΔΙΑΒΑΣΕ: Δεν έγινα κακό παιδί...μεγάλωσα απότομα: Οι σκέψεις ενός εφήβου

Για το ερώτημα που σας απασχολεί "Και αν με αφήσει λόγω της απομάκρυνσης;", ένα έχω να σας πω. Αν αυτός ο εχθρός κρατάει κάποιον μακριά σας, ακούστε τον τότε πολύ καλά. Γιατί κάποιο λόγο θα έχει. Άλλωστε να ξέρετε και να θυμάστε πως τα καλύτερα μας, τα αξίζουν αυτοί που πέρασαν τα χειρότερα μας..

Καθετί στη ζωή μας γίνεται για έναν λόγο.. 

Και αν το αποτέλεσμα είναι να μην αντέξουν κάποιες σχέσεις στη ζωή μας, τότε να αναθεωρήσετε πως ίσως είναι για καλό μας! 

Ας χάσουμε λοιπόν μια άνοιξη, μα το καλοκαίρι που θα μετρηθούμε να μη λείπει κανείς! 

Και αν κάποιοι λείπουν με τη θέλησή τους, τότε ευχηθείτε τους τα καλύτερα, βάλτε το ωραιότερο μαγιό σας και σε άλλη παραλία! Αυτοί που άντεξαν μαζί σας τους χειμώνες, αξίζουν τα καλύτερα σας καλοκαίρια. Γι' αυτό χαρίστε τα απλόχερα ! Λίγο έμεινε! Θα περάσει.

Γράφει η Γεωργία Σοφοκλέους 

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας 

Accredited  Practitioner life Coach εφήβων και ενηλίκων