Της Θεοδοσίας Κυριάκου
Πολλά είναι αυτά που έχουν ειπωθεί κατά περιόδους για την αρνητικότητα που διοχετεύουν κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μας. Είναι οι λεγόμενοι ‘τοξικοί άνθρωποι’. Αυτοί που πάντα θα έχουν κάτι αρνητικό να πουν, ανεξάρτητα από το αν συμβαίνουν και όμορφα πράγματα στη ζωή τους. Αυτοί που μετά από μια συνάντηση μαζί τους νιώθεις λες και έχει περάσει οδοστρωτήρας από πάνω σου.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Think positive ή μήπως... όχι;
Από την άλλη, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία. Είναι αυτοί που αποκαλούμαι ‘φωτεινοί άνθρωποι’. Αυτοί που έχουν την ικανότητα να σου μεταδώσουν θετικά συναισθήματα μόνο με το χαμόγελο τους.
Αναλόγως από το πόσο δυνατοί άνθρωποι είμαστε ενεργειακά, πολλές φορές έχουμε την ικανότητα να "ανεβάσουμε" ή να "κατεβάσουμε" αντίστοιχα την ενέργεια των ανθρώπων γύρω μας. Πόσες φορές δεν έχουμε ρίξει το βλέμμα μας σε κάποιον που μόλις μπήκε στο δωμάτιο; Κάτι μας ώθησε να το κάνουμε ασυναίσθητα. Αυτό το κάτι, ήταν πιθανόν η ενέργειά του.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Tia Does Travel: H Γαλάτεια Σάββα ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο και μας "παίρνει" μαζί της
Έχουμε διαβάσει άπειρες φορές για το πως πρέπει να απομακρύνουμε τους ‘τοξικούς ανθρώπους’ από τη ζωή μας. Είναι όμως πάντα αυτό δυνατό; Τι γίνεται αν το αγαπάμε αυτό το άτομο; Συνήθως οι άνθρωποι αυτοί έχουν περάσει από πολλές φουρτούνες και κάπου στην πορεία έχουν χάσει την πίστη τους στους ανθρώπους ή ακόμη και στη ζωή την ίδια. Τα μάτια τους κρύβουν μια θλίψη, ακόμη και αν τα χείλη τους χαμογελούν.
Η μετάβαση από την αρνητικότητα στη θετική σκέψη και τρόπο ζωής είναι μια αγάπη μακριά. Αγάπη φιλική, ερωτική, αγάπη προς τον άνθρωπο.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Πώς είναι να παίζεις μπάσκετ σε αναπηρικό αμαξίδιο
Θυμάμαι μια φορά χρειάστηκε να "εκπαιδεύσω" έναν συνάδελφο μια φορά να μου λέει καλημέρα. Είμαι σίγουρη πως τώρα μια γκριμάτσα την έχεις κάνει. Ναι, ήθελα να τον "τρενάρω" να μου λέει καλημέρα. Αυτός, πολύ πιθανόν λόγω διαφορετικής κουλτούρας -αφού καταγόταν από το εξωτερικό- δεν το θεωρούσε απαραίτητο. Έβαλα λοιπόν το σχέδιο μου σε άμεση δράση. Όποτε ερχόταν στην αίθουσα που δούλευα για να ελέγξει κάτι στην πινακίδα τού έλεγα ‘καλημέρα κύριε’. Τη πρώτη μέρα, με κοίταξε λες και ήμουνα εξωγήινος. Τη δεύτερη φορά, χαμογέλασε ελαφρά. Την τρίτη, άρχισε να με καλημερίζει και αυτός. Στην πορεία τού έβγαινε και αυτού αυθόρμητα. Αυτό τον ώθησε να αλλάξει την προσέγγιση του όχι μόνο με μένα, αλλά και με τους υπόλοιπους συναδέλφους.
Πιστεύω πως ναι, γεννιόμαστε με κάποια χαρακτηριστικά, κάποια στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητά μας. Όταν όμως υπάρχει θέληση για αλλαγή, πολλά μπορούν να γίνουν. Ας μην περιθωριοποιούμε τους ανθρώπους που μπορεί να περνάνε δύσκολα. Ίσως αυτοί απλώς να χρειάζονται μια διπλή δόση αγάπης.
Αφετέρου, ας θωρακίσουμε τους εαυτούς μας από ανθρώπους που αρνούνται να βγουν έξω από τη ζώνη ασφαλείας τους και επιλέγουν να μοιρολατρούν, ώστε να μην μας ρίχνουν συναισθηματικά.
Και να θυμάσαι πως όταν υπάρχει θέληση … η αλλαγή βρίσκεται μια δόση αγάπης μακριά!
Mπορείς να γνωρίσεις καλύτερα τη Θεοδοσία Κυριάκου μέσω της συνέντευξης της ΕΔΩ, ή ακολουθώντας την στο Instagram, EΔΩ
