Της Κωνσταντίνας Γεωργίου 

Την Ειρήνη, τη γνώρισα από τις πρώτες μέρες που έπιασα δουλειά στη DigitalΤree, πριν από δυόμιση περίπου χρόνια. Ακόμη θυμάμαι το εγκάρδιο χαμόγελο με το οποίο με καλωσόρισε. Είναι ακριβώς το ίδιο χαμόγελο με το οποίο με υποδέχεται όποτε τη συναντήσω στους διαδρόμους της εταιρείας. Αυτό που εκτιμώ αφάνταστα σ' εκείνην, παρόλο που έχω την εντύπωση πως δεν της το εξέφρασα ποτέ κατ΄ίδιαν και θα το διαβάσει για πρώτη φορά μέσα από τη συνέντευξή μας, είναι πως ασχέτως αν αυξήθηκαν τα καθήκοντά της και αναπόφευκτα η πίεση της δουλειάς, είναι πάντα πρόθυμη να με βοηθήσει, όπως τότε που ήμουν η "καινούργια" στο γραφείο. Η Ειρήνη, παράλληλα, διαθέτει δυο στοιχεία που εκτιμώ αφάνταστα στους ανθρώπους. Το ένα, είναι έμφυτη ευγένεια που τη χαρακτηρίζει. Το δεύτερο είναι ότι πάντα ακούει τους άλλους, φιλτράρει τα λεγόμενά τους, προσαρμόζει ανάλογα και προχωρά. Οπότε, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η εξέλιξή της. 

Nα υποθέσω όταν ξεκίνησες πριν από 3 χρόνια στη Digital Τree, δεν φανταζόσουν με τίποτα ότι σήμερα θα ήσουν η chief commercial officer της εταιρείας και θα είχες αυτή την εξέλιξη σε επαγγελματικό επίπεδο;

Θα έλεγα πως δεν είχα τόση φαντασία. Ξεκίνησα στο εμπορικό τμήμα μιας πολύ διαφορετικής σε σχέση με σήμερα Digital Tree, χωρίς να έχω οποιαδήποτε εμπειρία στις “πωλήσεις” και με το αντικείμενο της διαφήμισης. 

Θεωρείς ότι αυτή οφείλεται και στη διαφορετική φιλοσοφία που χαρακτηρίζει τη Digital Τree; 

Αυτό είναι σίγουρο. Η Digital Tree δεν είναι μια τυπική εταιρεία, καθώς τολμά συνεχώς να δοκιμάζει νέα πράγματα, έχοντας ως στόχο το καλύτερο, δείχνοντας πίστη και εμπιστοσύνη στα άτομά της. Η Digital Tree  επιβραβεύει βάσει δυνατότητων, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Μάλιστα, σε λιγότερο από δυο χρόνια, κατάφερε να τριπλαστεί σε προσωπικό, καθώς και στις υπηρεσίες που παρέχει. 

Καθημερινά, έρχεσαι σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο. Αισθάνθηκες ποτέ να αμφισβητούνται οι δυνατότητες σου είτε λόγω φύλου, είτε λόγω του νεαρού της ηλικίας σου; 

Κατά εμένα, όλα έχουν να κάνουν με τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αισθάνομαι την άνεση να είμαι ο εαυτός μου. Όταν δε γνωρίζω κάτι, είμαι απόλυτα ειλικρινής προς τον άλλον και έτσι δεν αφήνω περιθώριο να αμφισβητήσει κάποιος τις δυνατότητές μου. Αντιθέτως, υπήρξαν στιγμές που αμφισβήτησα εγώ η ίδια τον εαυτό μου. Πάντα όμως είχα δίπλα μου κάποιον να με στηρίξει, να μου δείξει τον δρόμο και να με πείσει με τον τρόπο του ότι μπορώ. Μέσα από κάθε δυσκολία, έβγαινα πιο δυνατή. Άλλωστε, πιστεύω όσα χρόνια εμπειρίας και αν έχεις, πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να μάθεις, φτάνει να έχεις τη διάθεση, την επιμονή και την όρεξη να το πράξεις. 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Μια πλειάδα συνανθρώπων μας, γίνονται μια «σιδερένια γροθιά» σε κάθε πρόβλημα, αίτημα και έκκληση για βοήθεια

ΔΙΑΒΑΣΕ: Συνέντευξη με τον διάσημο σεφ Nobu Matsuhisa (βίντεο)

Ως chief commercial officer της Digital Τree έχεις να συντονίσεις καθημερινά πολλές διαφορετικές προσωπικότητες. Ποιό είναι κατά τη γνώμη σου το “κλειδί” να διαχειριστείς ετερόκλητες ομάδες, που έχουν όμως κοινό στόχο; 

Αυτό που εφαρμόζω πιστά στην επαγγελματική μου διαδρομή είναι να ακούω τους ανθρώπους και να δίνω την απαιτούμενη προσοχή. Πάντα λοιπόν, υπολογίζω τον ανθρώπινο παράγοντα. Όταν ακούς πραγματικά τους άλλους και προσέχεις όσα λένε, μπορείς να βρεις λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα, είτε είναι μικρό είτε μεγάλο. Βέβαια, το ότι για μένα είναι σημαντικό να διαφυλάσσω τις διαπροσωπικές μου σχέσεις, δε σημαίνει πως δεν είμαι αυστηρή και απαιτητική εκεί που χρειάζεται. Το θέμα είναι να υπάρχει μέτρο και ισορροπία. 

Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου, που θεωρείς ότι σε βοηθά να διαχειριστείς την πίεση της δουλειάς;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω επεξεργαστεί πώς ακριβώς διαχειρίζομαι το άγχος και ποιο στοιχείο του χαρακτήρα μου ενδεχομένως να με βοηθά. Νομίζω πως έχει να κάνει με το υποστηρικτικό μου περιβάλλον, τόσο εντός, όσο και εκτός γραφείου. Οι συνάδελφοί μου είναι σαν τη δεύτερη οικογένειά μου, με στηρίζουν και τους στηρίζω.

Καμιά φορά, άτομα σε διοικητικές θέσεις, καταλήγουν είτε άθελά τους λόγω της πίεσης της δουλειάς, είτε ένεκα χαρακτήρα, να είναι συγκεντρωτικοί. Ισχύει αυτό στην περίπτωσή σου; Και αν ναι, πώς το διαχειρίζεσαι; 

Ήμουν συγκεντρωτική και ομολογώ πως κάποτε εξακολουθώ να είμαι. Εκ των πραγμάτων, αναγκάζεσαι να κάνεις ένα βήμα πίσω και να δεις τη μεγαλύτερη εικόνα. Έτσι, κατάφερα να με "διαχειριστώ". Σταμάτησα ό,τι έκανα και αφιέρωσα χρόνο στα άτομα που μπορούσαν να με βοηθήσουν περισσότερο. Μαζί με τη συνεισφορά της ίδιας της ομάδας μου, έμαθα να κάνω σωστό καταμερισμό αρμοδιοτήτων και ευθυνών. Άλλωστε, όταν είσαι μέλος μιας δεμένης ομάδας, ο εκάστοτε στόχος επιτυγχάνεται πιο εύκολα. 

ΔΙΑΒΑΣΕ: Η Φωτεινή Παπαδοπούλου μιλά για την έκθεση "Life" και την πολύχρονη δράση της στον Κυπριακό Ερυθρό Σταυρό

Για σένα, ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις να αντιμετωπίσεις σε ό,τι αφορά τον τομέα σου; 

Οι συνεχείς αλλαγές και εξελίξεις. Πρέπει να είσαι διαρκώς: "Αt the edge of your seat, on the top of your game". Aυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαβάζεις για να είσαι ενήμερη, καθώς και να ψάχνεσαι συνέχεια, έχοντας τα μάτια σου ανοιχτά. 

Κατά τη γνώμη σου, ένα άτομο της γενιάς σου, δεδομένου και της οικονομικής κρίσης που διαφοροποίησε σε μεγάλο βαθμό την αγορά, έχει να αντιμετωπίσει περισσότερες δυσκολίες σε σχέση με το παρελθόν; 

Aυτό ισχύει, γιατί παρόλο που υπάρχουν πολλά άτομα που πληρούν και ενιότε υπερπληρούν τα προσόντα, οι θέσεις εργασίες είναι μειωμένες ένεκα της οικονομικής κρίσης. Έτσι, καμιά φορά τα πράγματα έρχονται πολύ διαφορετικά σε σχέση με το πώς τα είχες σχεδιάσει, όπως στη δική μου περίπτωση.  Εγώ σπούδασα γαλλικά και διεθνείς σχέσεις στο Πανεπιστήμιο του Reading, μ' έναν χρόνο Erasmus στο Παρίσι. Ακολούθως, έκανα έναν χρόνο γλώσσες, ισπανικά και ιταλικά συγκεκριμένα, ενώ στην πορεία ακολούθησα master στις διεθνείς σχέσεις και την παγκοσμιοποίηση. Όλα ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου στόχου, να ασχοληθώ με τη διπλωματία. Ερχόμενη στην Κύπρο εν καιρώ “κρίσης”, τα πλάνα μου άλλαξαν και για περίπου 6 χρόνια δεν έβρισκα το στοιχείο μου. Τυχαία βρέθηκε στο δρόμο μου η Digital Τree, αλλά τελικά αποδείχθηκε το ιδανικό ταίριασμα για μένα και την επαγγελματική μου πορεία.  

Τι είναι αυτό που σε κάνει όταν ξυπνάς το πρωί, να έρχεσαι με όρεξη στη δουλειά;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό. Σίγουρα, δεν είναι μόνο ένα πράγμα, αλλά ένας συνδυασμός... Το δημιουργικό άγχος ενός deadline, μιας νέας ιδέας που εγκρίθηκε, μιας συνεργασίας μεταξύ φαινομενικά εντελώς διαφορετικών ατόμων μεταξύ τους. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά πραγματικά αγαπώ αυτό που κάνω και κυρίως τα άτομα με τα οποία συνεργάζομαι.  

Φωτογραφίες: Νίνα Χασάπη