Πώς έγινε «κατά λάθος» fashion icon η Tilda Swinton;
Μεγάλοι οίκοι μόδας, όπως η Chanel, τη θέλουν πρωταγωνίστρια στις καμπάνιες τους, ενώ καταξιωμένοι σκηνοθέτες της δίνουν ρόλους που της προσφέρουν την ευκαιρία να φορέσει περίτεχνα κουστούμια. Κάτι που έκανε ο Jim Jarmusch στην ταινία «Only Lovers Left Alive» -που γυρίστηκε το 2013- προσφέροντας της απλόχερα τη δυνατότητα να φορέσει ρούχα από διάφορες δεκαετίες και η Tilda Swinton τον έβγαλε ασπροπρόσωπο υποδυόμενη ένα ερωτευμένο βαμπίρ. Την ίδια «συνταγή» ακολούθησε και ο συνάδελφος του, Wes Anderson, στην ταινία «The Grand Budapest Hotel», σε μια εκπληκτική μεταμόρφωση της Swinton σε octogenarian (ο άνθρωπος που βρίσκεται ηλικιακά μεταξύ 80 και 89).
Και όμως. Αυτή η γυναίκα μερικές βδομάδες προηγουμένως βρισκόταν στο Παρίσι, καθισμένη στην πρώτη σειρά σε couture shows. Η ίδια περιγράφει αυτή την εμπειρία της σαν να βρίσκεται σε τσίρκο. «Είναι πολύ συναρπαστικό. Αν έχεις το προνόμιο να έχεις ελάχιστες γνώσεις για τη μόδα, όπως εγώ, τότε απλώς “βουτάς” για λίγο σ΄εκείνον τον κόσμο και μετά επιστρέφεις στον δικό σου». Γιατί όσο παράξενο και αν σου φαίνεται, η Swinton υποστηρίζει ότι η σχέση της με τη μόδα είναι επιφανειακή. «Δεν είμαι σίγουρη αν έχω αγάπη για τη μόδα, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Η σχέση μου μαζί της, βασίζεται ουσιαστικά στη σχέση που έχω με άτομα από τον χώρο της μόδας, καθώς και από φίλους μου εργάζονται σ΄αυτόν. Αν δεν είχα αυτές τις φιλίες, δεν θα με προσκαλούσαν σε όλα αυτά τα fashion shows, ούτε θα με καλούσαν να φορώ τα ρούχα τους. Δεν ακολουθώ τη μόδα. Ακόμη έχω -και χαίρομαι που το διατηρώ- το μυαλό ενός αρχάριου σε ό,τι αφορά τη μόδα».
Και ενώ θα περίμενε κανείς από τη στιγμή που η ίδια δεν ασχολείται με τη μόδα, να εξοργιζόταν που ο κόσμος δίνει περισσότερη σημασία στο τι φοράει σε μια πρεμιέρα -όπως εκείνα τα φανταστικά Schiaparelli sandals- παρά στην ταινία, δείχνει να μην ενοχλείται καθόλου. «Είναι μέρος του “τσίρκου”, που λέγαμε. Προτιμώ να κοιτάζει ο κόσμος τα παπούτσια μου, παρά εμένα. Είναι ένας τρόπος να αποκλίνω την προσοχή από μένα. Παράλληλα, είναι σαν να μοιράζομαι τη στιγμή με τον Marco Zanini ή τον Haider Ackermann ή τη Chanel ή με όποιον σχεδιαστή φοράω τις δημιουργίες του».
Αν το καλοσκεφτείς, είναι σχεδόν προκλητικό μια γυναίκα που είναι πρότυπο για το εκλεπτυσμένο androgynous στιλ της από εκατομμύρια άλλες, να δηλώνει ότι δεν την απασχολεί η μόδα. Από την άλλη, όμως, αυτή είναι η αλήθεια. Η Tilda Swinton απλώς έχει πηγαία διάθεση για πειραματισμούς. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Όπως ακριβώς και στους ρόλους του, που κάθε φορά μπαίνει στο πετσί ενός ρόλου, σε σημείο που δεν διακρίνεις καθόλου την έντονη προσωπικότητα που έχει στην πραγματικότητα. Από μια ισχυρή υψηλόβαθμη σύμβουλος στο «Michael Clayton», μεταμορφώνεται σε μάγισσα στο «The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe» κι έπειτα σε μια αρθρογράφο κουτσομπολίστικης στήλης στο «Hail, Caesar!». Ο μόνος κοινός παρανομαστής είναι έμφυτη ανάγκη της να δοκιμάζει τα όρια της. Όπως ακριβώς και στο ντύσιμό της.
Ωστόσο, η Swinton δεν κρύβει ότι έχει κάποιες αδυναμίες, όπως ο Haider Ackermann, καθώς και οι Οίκοι Lanvin και Chanel, με κατά καιρούς «αναλαμπές» από Valentino και Vionnet. Και όσο κι αν η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός αποκηρύσσει τη μόδα, συχνά-πυκνά «προσγειώνεται» στη λίστα με τις πιο καλοντυμένες, ενώ συνεργάζεται στενά με σχεδιαστές υψηλής ραπτικής, όπως είναι ο Victor Hosting και ο Rolf Snoeren των «Victor & Rolf».
Η ίδια επιμένει πως είναι «βασίλισσα» της άνεσης, παρά fashion icon. Ζητούμενο της είναι η πρακτικότητα: «Για να είμαι ειλικρινής, δεν με ενδιαφέρει η μόδα. Ούτε έχω γνώσεις σχετικά. Τείνω να φορώ ρούχα φίλων μου σχεδιαστών και κάθε φορά, με απασχολεί να αισθάνομαι άνετα». Οπότε, αν στοιχημάτιζες ότι κάθε εμφάνισή της στο κόκκινο χαλί είναι καλά μελετημένη και από πίσω υπάρχει ένας έμπειρος στυλίστας, τότε έχασες. Δεν «σπαταλά» χρόνο για να ετοιμαστεί, ούτε κάθεται με την ώρα να μακιγιαριστει ή να χτενιστεί στην εντέλεια.
Από την άλλη, αν τη θεωρείς ατρόμητη, ένεκα ότι δείχνει να τολμά γενικότερα στη ζωή της, η Swinton έχει μια ενδιαφέρουσα οπτική επί του θέματος. «Το ρίσκο που μπορεί να πάρει κάποιος, μπορεί να είναι η ζώνη ασφαλείας ενός άλλου. Δεν τρομάζω, όμως, εύκολα. Είμαι πολύ τεμπέλα, νομίζω, για να το κάνω». Το ίδιο πιστεύει και για το στιλ της. «Μπορεί κάτι που κάποιος θεωρηθεί ασυνήθιστο, κάποιος άλλος να το βρίσκει υπερβολικά άνετο, ως πηγή έμπνευσης και φυσικό. Με ενδιαφέρει το στιλ, αλλά όχι η μόδα. Πράγματα που μου αρέσουν να φοράω ή να βλέπω να τα φοράνε άλλοι, μπορεί να μην είναι διαθέσιμα στην αγορά εκείνη την περίοδο, επειδή δεν είναι στη μόδα. Δεν είμαι άνθρωπος, λοιπόν, που συμβαδίζει με τα trends. Πήγαινα σε σχολείο όπου η στολή ήταν υποχρεωτική. Ένα από τα εκπληκτικά πράγματα της στολής, είναι ότι μπορεί όλοι να φοράνε το ίδιο πράγμα, αλλά ο καθένας να ξεχωρίζει, προσαρμόζοντας τη στολή στο στιλ του. Άρα, μπορείς να έχεις μπροστά σου μια μπλε φούστα, ένα λευκό πουκάμισο και μια γραβάτα, αλλά μπορεί να βρεις 15.000 διαφορετικούς τρόπους για να τα φορέσεις».
Η Swinton εκτός από ευρηματική, πνευματώδης και χαρισματική ηθοποιός, έχει και άλλα κρυφά ταλέντα. Τραγουδά, φτιάχνει πίτα με θαλασσινά, κάνει μερεμέτια και ράβει. Ειδικά, το τελευταίο, είναι η αγαπημένη της ενασχόληση. Μόνο που δεν έχει διευκρινίσει αν φτιάχνει και άνετα ρούχα για την ίδια.
Διάβασε επίσης
