Μια μαμά στην καραντίνα γράφει για τους μικρούς ήρωες, τα παιδιά μας
Γράφει η Θεοδοσία Κυριάκου
Σήμερα, 5 εβδομάδες μετά, τα σχολεία παραμένουν κλειστά και όπως φαίνεται αυτό το μέτρο θα είναι σε ισχύ για ακόμη αρκετό καιρό. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα βρέθηκε μπροστά σε μια πολύ μεγάλη πρόκληση, αφού πιάστηκε "αδιάβαστο" και ανέτοιμο να ανταποκριθεί στις ανάγκες που δημιουργήθηκαν.
Μετά το πρώτο σοκ, άρχισαν σιγά-σιγά κάποιοι προγραμματισμοί και πλέον τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων μπορούν να κάνουν κάποια μαθήματα διαδικτυακά. Άγνωστο όμως παραμένει τί θα γίνει με τα παιδιά των οποίων κρίνεται το μέλλον τους, αφού με το τέλος της σχολικής χρονιάς θα έδιναν εξετάσεις ώστε να εξασφαλίσουν μία θέση στα πανεπιστήμια της επιλογής τους.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Η Μαρία μάς δείχνει πώς να φτιάξουμε υφασμάτινες μάσκες προσώπου (Βίντεο)
Η ιδιωτική εκπαίδευση από την άλλη, είχε προβλέψει πως από τη στιγμή που ο ιός είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του στη γειτονική Ελλάδα, η "άφιξή" του στην Κύπρο ήταν απλά θέμα χρόνου. Για το λόγο αυτό, τα ιδιωτικά σχολεία στην πλειοψηφία τους έλαβαν υπόψη τους αυτό ενδεχόμενο, προετοιμάζοντας τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και τους μαθητές τους. Με το κλείσιμο των σχολείων ως μέσο πρόληψης, την επόμενη μέρα άρχισαν μαθήματα διαδικτυακά.
Παρ' όλα αυτά, με την ακύρωση των εξετάσεων GCSE/IGCSE/ A Level, η αβεβαιότητα και η ανησυχία αρχίζει να φωλιάζει στην ψυχή και αυτών των παιδιών. Η πορεία που είχαν χαράξει εδώ και χρόνια, φαίνεται να ανατρέπεται μέσα σε λίγες μέρες.
Τι γίνεται όμως με τους ακόμη πιο μικρούς μας φίλους; Με την αδυναμία να παραδοθούν διαδικτυακά μαθήματα λόγω και του νεαρού της ηλικίας τους, οι δάσκαλοι προσπαθώντας να βοηθήσουν να κρατηθούν όσο πιο πολύ γίνεται κοντά στην πραγματικότητα που είχαν πριν κλείσουν τα σχολεία, στέλνουν δουλειά για να την κάνουν στο σπίτι με τους γονείς τους, μαζί με πολλή αγάπη και ευχές για τους μαθητές τους.
Εδώ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως παρά τις οδηγίες που ήρθαν από το υπουργείο Παιδείας, το οποίο πιάστηκε απροετοίμαστο να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες γενικότερα απαιτήσεις/προκλήσεις της εκπαίδευσης, ανεξαρτήτως κορωνοϊού ή όχι, αν οι εκπαιδευτικοί δεν κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για να στηρίξουν τους μαθητές, τότε αυτό το εγχείρημα θα είχε αποτύχει, αφού ουσιαστικά δεν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές για να το στηρίξουν.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Ακούει κανείς; Όσο μένουμε σπίτι, τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας αυξάνονται
Το κομμάτι του να μην χαθεί χρόνος από τη διαδικασία της μάθησης όμως, είναι ένα μέρος αυτού που έχουν να αντιμετωπίσουν τα παιδιά. Υπάρχει και μια άλλη πρόκληση, ‘ίσως ακόμη πιο δύσκολη, που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι μικροί μας φίλοι.
Εδώ και 5 βδομάδες, τα παιδιά είναι κλεισμένα στο σπίτι. Για 5 εβδομάδες δεν έχουν δει τη δασκάλα και τους συμμαθητές τους, και δεν έχουν πάει σε καμία από τις απογευματινές τους δραστηριότητες.
Ευτυχώς, κάποια φροντιστήρια παρέχουν τις υπηρεσίες τους μέσω διάφορων προγραμμάτων που υπάρχουν και έτσι τα παιδιά συνεχίζουν τα μαθήματα τους κανονικά και επιπλέον μέσω αυτής της διαδικασίας έρχονται σε επαφή και με φίλους τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά στα μάτια των κοριτσιών μου όταν μετά από τόσες μέρες είχαν ξανά οπτική επαφή με τους φίλους και τη δασκάλα των αγγλικών τους.
Επιπλέον, εδώ και αρκετές μέρες, τα παιδιά δεν μπορούν να δουν τον παππού και τη γιαγιά σε μια προσπάθεια να κρατήσουμε τις ευπαθείς ομάδες ασφαλείς.
Χτες το απόγευμα, η κόρη μου φώναζε στον πατέρα μου από το παράθυρο: "Παππού, παππού έχεις Sky;". Ο πατέρας μου που δεν είναι fan της τεχνολογίας, αλλά ως κυνηγός που υπήρξε, αναρωτιόταν γιατί η εγγονή του τον ρωτούσε αν έχει σκάι (φυσίγγι). Η μητέρα μου, του εξήγησε πως εννοούσε Skype για να τον δει και να μιλήσουν. Σε μένα πάλι εξέφρασε την επιθυμία το Πάσχα να κάνουμε όλη η οικογένεια μία "συνάντηση" μέσω Skype για να φάμε όλοι μαζί.
ΔΙΑΒΑΣΕ:Aρχίζουν ξανά οι εμβολιασμοί των παιδιών
Ίσως το ότι τα παιδιά προσαρμόστηκαν εύκολα, θα λέγαμε ότι ήταν αναμενόμενο για εμάς τους ενήλικες, αφού ουσιαστικά δεν έχουμε και άλλη επιλογή. Αν όμως εμείς δυσκολευόμαστε τόσο με όσα συμβαίνουν γύρω μας, αν υπάρχουν στιγμές που ακόμη και αν δεν το εξωτερικεύουμε, νιώθουμε πως οι αντοχές μας, μας εγκαταλείπουν, φανταστείτε τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό και την ψυχή ενός παιδιού. Ένα παιδί κλεισμένο μέσα στους 4 τοίχους, μακριά από τους φίλους του, βλέποντας μέσα σε λίγες μέρες να γκρεμίζεται σαν χαρτόκουτο η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούσε.
Αναμφίβολα, αυτά τα παιδιά νιώθουν φόβο και ανασφάλεια. ‘Όσο μικρά και αν είναι, μπορούν να διαισθανθούν την ανησυχία μας για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, την έγνοια μας για τον άνθρωπο μας που παλεύει για την ζωή του, αλλά και για το άγνωστο.
ΔΙΑΒΑΣΕ:Κορωνοϊός: Πώς να περάσεις εποικοδομητικά το χρόνο με τα παιδιά στο σπίτι
Ας θυμόμαστε πάντα, όσο πιεσμένοι και αν είμαστε, τη μαγική ιδιότητα της αγκαλιάς. Τα παιδιά μας, αυτοί οι μικροί αφανείς ήρωες, την έχουν ανάγκη τώρα, περισσότερο από ποτέ. Το ίδιο κι εμείς.
Τους "χρωστάμε" ένα μπράβο, ένα ευχαριστώ για την ψυχική δύναμη που επιδεικνύουν και ένα σ' αγαπώ, θα είμαι πάντα εδώ για σένα.
Όλοι μαζί μπορούμε και θα τα καταφέρουμε!
Mπορείς να γνωρίσεις καλύτερα τη Θεοδοσία Κυριάκου μέσω της συνέντευξης της ΕΔΩ, ή ακολουθώντας την στο Instagram, EΔΩ
