Thumbnail

Πώς να αντιμετωπίσεις το θυμό του παιδιού σου; Πώς να αντιμετωπίσεις το θυμό του παιδιού σου;

Δες πώς μπορείς να βάλεις τέλος στα ουρλιαχτά!
Όλα τα παιδιά, από τον 1ο μέχρι τον 4ο περίπου χρόνο της ζωής τους, έχουν ξεσπάσματα νεύρων και θυμού. Πώς μπορείς ν' αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά τα λεγόμενα temper tantrums, αλλά και τι μπορείς να κάνεις για να τα σταματήσεις; Παρακάτω θα βρεις πολύτιμες συμβουλές, ώστε με ψυχραιμία, να δεις πώς μπορείς να διαχειριστείς τις εκρήξεις οργής των παιδιών σου.

child

Φαντάζομαι έχεις βρεθείς κι εσύ στο έλεος του συναισθηματικού και έντονα σωματικού ξεσπάσματος του παιδιού σου που συχνά συμβαίνει σε λάθος χώρο, τη λάθος στιγμή και μπροστά σε μεγάλο… ακροατήριο! Όμως, υπάρχουν τρόποι να σταθείς στο παιδί σου την ώρα αυτών των έντονων συναισθημάτων του αλλά και μετά την «επήρειά» τους, ώστε να κτίσεις από νωρίς μια σχέση επικοινωνίας που θα φέρνει αυτές τις εκρήξεις όλο και λιγότερο στο προσκήνιο.

Πώς μπορείς λοιπόν να τις αντιμετωπίσεις;

1. Τα παιδιά δεν μπορούν να ηρεμήσουν κατά τη διάρκεια της έκρηξης θυμού

Η έκρηξη θυμού ενός παιδιού λειτουργεί σε επίπεδο ενστίκτου, γι’αυτό είναι σχεδόν αδύνατο το παιδί να συμμορφωθεί στης επικλήσεις τη λογικής που του κάνεις. Τα επιχειρήματά σου δείχνουν τελείως ανίσχυρα μπροστά στην αντίδρασή του. Γι’ αυτό, το να τους λες απλώς να ηρεμήσουν είναι λιγότερο αποδοτικό από το τρυφερό σου άγγιγμα και την ήρεμή σου φωνή, που μπορούν από μόνα τους να δώσουν τον τόνο για τη σταδιακή αποφόρτιση του παιδιού σου. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να βγει το παιδί μας από την έκρηξή του είναι να μείνεις εσύ ψύχραιμη και να αποφύγεις να απαντήσεις στο δικό του ξέσπασμα με το δικό σου.

2. Μην υποτιμάς τα συναισθήματά τους

Η «κατάρρευση» του παιδιού επειδή του έβαλες χυμό στο κόκκινο κι όχι στο μπλε ποτήρι φαίνεται παράλογη- για ένα όμως δίχρονο μπορεί να είναι τα πάντα εκείνη τη στιγμή. Αντί να προσπαθήσεις να εκθέσεις όλη την επιχειρηματολογία σου εξηγώντας πόσο «μικρό» είναι αυτό που του έχει συμβεί, ας δοκιμάσεις να αποδεχτείς τον τρόπο που νιώθουν και να τους δώσεις την εντύπωση ότι καταλαβαίνεις και συμπονείς. Αν χτίσεις μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί του, έχεις κάνει το πρώτο βήμα για να καταλάβει το παιδί σου ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να εκδηλώνει τις ανάγκες του.

3. Οι εκρήξεις θυμού… κάνουν καλό 

Έρευνες έχουν δείξει ότι όταν καταπιέζονται τα δυνατά συναισθήματα μπορούν να μας προκαλέσουν μεγαλύτερο άγχος. Όταν όμως αναγνωρίζουμε τα εκρηκτικά συναισθήματά μας και τα αγκαλιάζουμε, κάνουμε μεγαλύτερα βήματα προς τη συναισθηματική και ψυχική μας υγεία. Αντί λοιπόν να κάνεις τα πάντα για να οδηγήσεις γρήγορα τα παιδιά σου έξω από αυτά τα δυνατά και ανεξέλεγκτα συναισθήματα, μπορείς να τους μάθεις να τα αναγνωρίζουν και να τα δέχονται- μακροπρόθεσμα, όλη η οικογένεια θα ωφεληθεί από αυτήν την πρακτική.

Διάβασε ακόμη:  Τα smartphones, τα tablets και η τηλεόραση "σκοτώνουν" τη φαντασία των παιδιών

child

4. Συνέπειες και… τρυφερότητα

Το να δείχνεις απέναντι στο παιδί σας εκείνη τη στιγμή όλη την ενσυναίσθηση που διαθέτεις δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι τελείως ανεκτική με όλο το… πακέτο της αντίδρασή του. Δοκίμασε να εξηγήσεις στην κόρη σου ότι καταλαβαίνεις την ταραχή της και συμπάσχεις μαζί της αλλά αυτό δεν μπορεί να σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να σε χτυπήσει ή να πετάξει όλα τα παιχνίδια της κάτω. Η συνέπεια αυτού θα είναι ότι δεν θα έχεις χρόνο να δεις την ταινία που είχατε κανονίσει γιατί τώρα θα πρέπει να μαζέψει το δωμάτιό της.

5. Προετοίμασε τα παιδιά για το πρόγραμμα της ημέρας

Προετοιμάζοντας τα παιδιά για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας, γλιτώνεις πολλές ανεπιθύμητες εκρήξεις θυμού. Όταν τα παιδιά βρίσκονται μέσα στην comfort zone ενός προγράμματος, έχουν λιγότερες αφορμές να επαναστατήσουν συναισθηματικά στις καινούριες προκλήσεις που δεν μπορούν να διαχειριστούν.

Μοιράσου μαζί τους την ατζέντα της μέρας ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ακούσουν ότι θα κάνεις κάτι που δεν τους αρέσει. Δώσε τους συγκεκριμένες πληροφορίες για το περιβάλλον στο οποίο θα βρεθείς. Αν έχεις προγραμματίσει να πας στο σουπερμάρκετ, πες τους τι έχεις κανονίσει να πάρεις και τι ΔΕΝ είναι στο πρόγραμμα να πάρεις. Αν συνήθως επισκέπτεστε την παιδική χαρά μετά το σχολείο αλλά δεν μπορείς εκείνη τη μέρα γιατί πρέπει να πάρεις τα ρούχα από το καθαριστήριο, ενημέρωσε τα παιδιά γι’ αυτή την αλλαγή στο πρόγραμμα νωρίτερα.

Διάβασε ακόμη:  Το μωρό σου γκρινιάζει συνέχεια και δεν ξέρεις γιατί;

child

6. Το time-out δεν λειτουργεί

Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να απομονώσεις το παιδί σε ένα μέρος τιμωρίας ή έστω σκέψης και να του ζητήσεις να διαχειριστεί μόνο του την έκρηξή του. Τη δεδομένη στιγμή το παιδί εισπράττει αυτήν την αντιμετώπιση σαν απόρριψη, ενώ εμπλέκεται και σε ένα παιχνίδι εξουσίας μαζί σου και η φυσική του άμυνα είναι η άρνηση.

Απομάκρυνε το παιδί από το μέρος στο οποίο έχει το ξέσπασμα αλλά μείνε μαζί του. Αν το ξέσπασμα θυμού συνέβη στην κουζίνα, πηγαίνετε μαζί στον καναπέ και στάσου δίπλα του με τρυφερότητα και κατανόηση. Δοκίμασε ακόμα και να αλλάξεις χώρο τελείως, άλλαξε το σκηνικό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πηγαίνοντας μια βόλτα μαζί με τα πόδια μακριά από τον χώρο που βρίσκεστε. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να δώσει διαφορετικό «τόνο» στην στιγμή και να αλλάξει την ατζέντα. Όταν το παιδί είναι πια ήρεμο και νιώθει ασφαλές, ανάλογα και με την ηλικία του και τις αντιληπτικές του ικανότητες, συζήτησε μαζί του για αυτό που έγινε.

7. Η κατανόηση δεν ενθαρρύνει τις εκρήξεις θυμού

Είμαστε σίγουροι, ότι έχεις δοκιμάσει πολλά «όπλα» κατά τη διάρκεια των εκρήξεων θυμού των παιδιών σου. Σίγουρα ένα από αυτά είναι και το να αγνοείς εσκεμμένα τις αντιδράσεις του παιδιού, ελπίζοντας πως αυτό θα τις κάμψει. «Αν δεν υπάρχει ακροατήριο, ποιός ο λόγος να συνεχίζεται η παράσταση;», είναι το επιχείρημα πίσω από αυτή την πρακτική. Όμως, πόσο εύκολα μπορείς να χαρακτηρίσεις την έκρηξη θυμού ενός παιδιού «παράσταση», ακόμα κι αν διαθέτει στοιχεία χειρισμού και οπωσδήποτε υπερβολής; Πίσω από αυτόν τον χειρισμό, βρίσκεται η ανάγκη επικοινωνίας του παιδιού σου που, φυσικά, εκδηλώνεται με τον πιο… θορυβώδη τρόπο!

Οι ειδικοί συστήνουν να είμαστε δίπλα τους, με τις κεραίες μας ανοιχτές στις ανάγκες τους, δεν ενθαρρύνουμε τις εκρήξεις τους. Ούτε δηλώνουμε ότι πρόκειται για αποδεκτή συμπεριφορά. Αντιθέτως, σπέρνουμε το έδαφος μιας αυθεντικής επικοινωνίας που θα δίνει όλο και λιγότερες αφορμές σε καινούρια ξεσπάσματα.

Το παιδί μας θέλει να ακουστεί. Δεν έχουμε παρά να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να το ακούσουμε. Έτσι, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να μας ακούσει κι εκείνο.

Διάβασε ακόμη: Η ζωή με το νεογέννητο δεν είναι μόνο δύσκολη, πολλές φορές γίνεται και ψυχοφθόρα

Πηγή

Home